Читать книгу Sekrety Mentalisty - Radosław Hoffman - Страница 7

Pierwszą znaną, anglojęzyczną publikacją opisującą pierwotne techniki Mentalizmu oraz Iluzji była wydana w 1584 roku książka zatytułowana „The Discoverie of Witchcraft” napisana przez Reginalda Scotta. W owej publikacji wyjaśniono proste, jarmarczne sztuczki, jakie wykorzystywali szarlatani oraz kuglarze do tego, aby zadziwiać tamtejszą publiczność. Książka została napisana w celu ujawnienia metod, jakie stały za magicznymi efektami pokazywanymi mieszczanom. Przez zdradzenie sekretu, autor liczył, że ocali on ówczesnych Iluzjonistów od tragicznego końca, jakim było spalenie na stosie.

Król Jakub I zamówił niemal wszystkie kopie tej publikacji, następnie spalił je na popiół uznając „The Discoverie of Witchcraft” za książkę zakazaną. Sam opublikował w 1597 roku „Demonologię” traktującą o magii oraz czarach odprawianych przez czarownice oraz czarnoksiężników. W owej publikacji pojawia się sylwetka szarlatana o nazwisku Scotto, który prezentował swoje magiczne efekty w ówczesnych czasach. Jest to prawdopodobnie pierwsza wzmianka o Mentaliście w historii.

Rycina ukazująca Girolamo Scotto

Tajemniczym magikiem był Girolamo Scotto żyjący w XVI wieku. Ten pochodzący z Piacenzy rycerz księstwa Parmy został zatrudniony na dworze księcia Ferdynanda II z Tyrolu. Jego rola nie jest jasno określona, lecz prawdopodobnie pełnił on funkcje dyplomatyczne dla księstwa Parmy. Girolamo był pionierem manipulacji z kartami oraz ekspertem w Mentalizmie. Jego prezentacje można było oglądać na dworach wielkich dostojników w krajach niemal całej Europy. Kilka efektów, jakie prezentował Scotto zostało utrwalonych na piśmie w 1572 roku w zapiskach dr. A. Handscha.

Według relacji dr. Handscha, Scotto poprosił go o wybranie w myślach dowolnej karty z talii, następnie magik wybrał i umieścił jedną kartę koszulką do góry na stole. Dr. Handsch wyjawił na głos wartość karty, o której myślał, a następnie obrócił tę leżącą na stole. Ku jego zdziwieniu była to dokładnie ta sama karta, o której pomyślał. Kolejnym intrygującym eksperymentem był efekt polegający na tym, iż Scotto prosił jednego z widzów o wybranie dowolnej sylaby z długiego słowa z książki, zaś po chwili namysłu Mentalista bezbłędnie odgadywał wybraną sylabę. Te zapiski dają niepodważalne świadectwo tego, iż Girialmo Scotto specjalizował się w efektach tworzących złudzenie czytania myślach.

Niektórzy historycy spekulują nad teorią mówiącą o tym, iż Scotto pełnił rolę tajnego agenta, który poprzez rozrywkę wnikał na dwory wpływowych ludzi i tam zbierał informacje przydatne dla swego pana. Swoje umiejętności prezentował nawet na dworze królowej Anglii – Elżbiety I. Nie zmienia to jednak faktu, że tego typu wykonawcy istnieli już zapewne długo przed nim.