Читать книгу Zamęt - Vincent V. Severski - Страница 32

Boeing 737 linii Ryanair wylądował na lotnisku w Atenach o dziewiątej czterdzieści, z dziesięciominutowym opóźnieniem. Dima nie miał bagażu, więc po kilkunastu minutach był już przed terminalem.

Jak na kwiecień i tak późną godzinę było bardzo ciepło. Lotniskowy wyświetlacz wskazywał dwadzieścia dwa stopnie. Dima zdjął kurtkę i został w samej koszulce polo. Od razu skierował się na stację metra. O tej porze wszystkie ulice do centrum były zakorkowane.

Miał mieszkanie w dzielnicy Kolonaki, na ulicy Pindarou, u stóp góry Likawitos. Była to elegancko urządzona kawalerka z dużym tarasem, usytuowana na czwartym piętrze domu pamiętającego juntę „czarnych pułkowników”. Mieszkało w nim kilku emerytowanych oficerów, uczestników kwietniowego puczu. Mili dziadkowie z laseczkami pod brodą, przesiadujący na pobliskim skwerku. Dima odkłaniał się im z kulturalnym obrzydzeniem.

Mieszkanie było bardzo drogie i formalnie jego właścicielem była Agencja, ale zapisane zostało na Dimę. Jego zakup pośrednio sfinansowała CIA, co było formą gratyfikacji dla polskiego wywiadu za informacje, jakie Dima zdobył w Rosji. Rozpracował kanał przerzutu broni z Kuby dla FARC i prania w rosyjskich bankach pieniędzy z narkotykowego biznesu. To nie była bezpieczna robota, więc czuł, że ma prawo do tego mieszkania, i traktował je jak swoje.

O wpół do jedenastej Dima wysiadł na stacji Sintagma, skąd miał już tylko sześćset metrów do domu. Tłoczna Kolonaki tętniła nocnym życiem kawiarenek, barów i restauracji wciśniętych między ukwiecone klomby i zielone zaułki. W ciągu dziesięciu minut, klucząc w labiryncie wąskich uliczek, przynajmniej dziesięć razy powiedział kalo wradhi, nim dotarł na Pindarou. W sklepiku kulawego Makisa zrobił zakupy na śniadanie i za dziesięć jedenasta był już w domu.

Najpierw poszedł do łazienki. Zanim skorzystał z toalety, przyssawką próżniową zdjął jeden kafelek ze ściany przy szafce, otworzył metalowe drzwiczki i wyciągnął zapięty w foliowej torebce pakiet. Wyjął z niego swój grecki portfel, paszport i telefon, a do środka włożył identyczny polski zestaw. Zawahał się, po czym sięgnął głębiej, wydobył metalowe pudełko po cukierkach Fisherman’s Friend i schował je do kieszeni.

Dopiero teraz mógł otworzyć okna. Po dwóch miesiącach nieobecności czuć było w mieszkaniu lekko kwaśny zaduch. Schował zakupy do pustej lodówki, podłączył telefon do ładowania i wlał sobie pół szklanki siedmiogwiazdkowej metaxy. Wcisnął przycisk na wieży i wyszedł na taras.

Stanął przy barierce, opierając się uniesioną nogą o parapet. Z mieszkania dobiegł matowy głos Tanity Tikaram:

Pociągnął mocny łyk metaxy i niemal natychmiast poczuł rozluźnienie. Był bardzo zmęczony, właściwie wyczerpany psychicznie, i pilnie potrzebował czegoś, co wzmocni jego motywację.