Читать книгу Modelowanie systemów informatycznych w języku UML 2.1 - Włodzimierz Dąbrowski - Страница 14

Zastanówmy się teraz, w jakim celu budujemy modele.

Jest to bardzo istotne pytanie. Od odpowiedzi na nie zależy sposób opracowania modelu, poziom jego abstrakcji i wiele innych jego elementów.

Przyczyny budowy modeli są bardzo zróżnicowane. Zazwyczaj modele systemu buduje się, aby:

 ukryć szczegóły rzeczywistego, skomplikowanego systemu;

 dostosować poziom abstrakcji do potrzeb odbiorcy;

 lepiej zrozumieć funkcjonowanie systemu;

 wnioskować o zachowaniu rzeczywistego systemu na podstawie badania jego modelu.

Dzięki stosowaniu modeli możliwe jest wykorzystanie zdolności ludzkiego umysłu do budowy pojęć abstrakcyjnych. Posługując się modelami, możemy dostosować poziom abstrakcji do naszych potrzeb. Na przykład w projektach architektonicznych możemy ukryć szczegóły związane z instalacjami elektrycznymi czy hydraulicznymi, dzięki czemu model architektoniczny staje się bardziej przejrzysty.

Zasada abstrakcji, polegająca przede wszystkim na ukrywaniu szczegółów, jest jedną z podstawowych zasad wykorzystywanych w trakcie modelowania systemów informatycznych. Dzięki tej zasadzie projektanci systemów mogą skutecznie walczyć ze znaczną złożonością systemów informatycznych.

Z punktu widzenia projektanta systemów informatycznych modele pełnią bardzo istotną rolę. Pozwalają mu oraz pozostałym uczestnikom procesu projektowego (na przykład przyszłemu użytkownikowi) lepiej zrozumieć funkcjonowanie rzeczywistych procesów oraz projektowanego systemu.

Na przykład model przypadków użycia, o którym szerzej powiemy w kolejnym rozdziale, jest jednym z podstawowych narzędzi przy konstruowaniu wymagań dla systemu.

Oczywiście, tak jak i w innych dziedzinach życia, dobór modelu, jego stopień szczegółowości oraz ocena celu jego budowy zależy od osoby, która go buduje oraz od jej potrzeb projektowych.