Читать книгу Ko lat ons sing - Adam Small - Страница 16

1.

Ek sit hier half doelloos in ’n park. Die lente is besig om by die bome uit te kom. Die lug skuif in wye halwe kringe blou rond op die punte van kerktorinkies, skoorsteentjies en takke duiwe. God sit op die gras met die boomstamme teen sy rug, maar ek kan Hom nie sien nie.

Ek wonder wat ek hier maak. Ek kyk weer na die blomme en hulle reuk en na die geboue en die klanke tussen hulle mure, en na die onsigbare God hier, en skielik dink ek: ek weet wat ek hier doen. Ek is besig om bakstene en blou lug, torings en takke en alles wat ek kan sien, en God, in woorde te probeer vertaal.

Ek gaan nou na my kamer toe terug. Op pad, weet ek, sal ek alreeds twyfel: miskien was ek tog besig om iets anders te doen – om my woorde te probeer vertaal in bakstene en blou lug, torings en takke en God.