Читать книгу Eens gejaagd - Блейк Пирс - Страница 14

Toen Riley die avond met Bill aan de bar van het hotel zat, kon ze het beeld van de verminkte man maar niet uit haar hoofd krijgen. Noch zij, noch Bill snapte wat er gebeurd was. Ze kon niet geloven dat Shane Hatcher uit Sing Sing was ontsnapt alleen maar om Smokey Moran te vermoorden. Maar er was geen twijfel over mogelijk dat hij de man vermoord had.

De kerstlichtjes aan de bar leken nogal opzichtig, in plaats van dat ze een teken waren van feest.

Ze hield haar lege glas uit naar een voorbijlopende barman. “Doe er maar nog een,” zei ze, terwijl ze het glas aangaf.

Riley zag dat Bill haar ongemakkelijk aankeek. Ze begreep waarom. Dit was Riley’s tweede whiskey met ijs. Bill wist dat Riley in het verleden niet zo goed op drank gereageerd had.

“Maak je geen zorgen,” zei ze tegen hem. “Dit is mijn laatste voor vanavond.”

Ze had helemaal geen zin om vanavond dronken te worden. Ze wilde zich alleen een beetje ontspannen. Het eerste glas had niet geholpen, en ze betwijfelde of het tweede glas dat wel zou doen.

Riley en Bill waren de rest van de dag bezig geweest met de nasleep van de moord op Smokey Moran. Terwijl zij en Bill samen met de plaatselijke politie en het team van de medisch onderzoeker hadden gewerkt op de plaats delict, hadden ze Agenten McGill en Newton terug naar het appartementencomplex waar Moran woonde gestuurd. Het was de bedoeling dat ze zouden praten met de jonge bendeleden die wacht hadden gehouden in de hal. Maar die jonge mannen waren nergens te vinden. Morans appartement zat nog steeds niet op slot en was onbewaakt.

Toen de barman een nieuw drankje voor Riley neerzette, dacht Riley terug aan wat de bendeleden in de hal hadden gezegd:

“Smokey zei dat hij dacht dat jullie zouden komen.”

“Hij zei dat we jullie een bericht moesten doorgeven.”

Vervolgens hadden ze hen verteld waar ze Smokey Moran konden vinden.

Riley schudde haar hoofd terwijl ze het moment in haar hoofd weer afspeelde.