Читать книгу 12 kroków z Jezusem - Daphne K. - Страница 4

od autorki

Programy Dwunastu Kroków wyrosły z chrześcijańskiej grupy trzeźwiejących alkoholików. Kiedy inni, którzy nie koniecznie byli chrześcijanami, chcieli do nich dołączyć, powstało pytanie: „Czy Bóg odmówiłby swej pomocy tym, którzy nie są chrześcijanami?”. Pierwotna chrześcijańska grupa zdecydowała, że Bóg, jakim Go oni sami pojmują, podążyłby z pomocą każdemu, kto tylko przyzna, że jest w potrzebie i poprosi o pomoc. Spisując Dwanaście Kroków (patrz następne strony) mówili więc oni o „Bogu, jakim Go pojmujemy” i „Mocy większej niż my sami, która może po prostu stać się mocą grupy”. Sprawia to, że wspólnoty Dwunastu Kroków są dostępne dla wszystkich. Nie dyskutuje się w nich na temat kwestii religijnych, a wartości duchowe, takie jak miłość, uczciwość i nadzieja, są wspólne dla wszystkich.

Dziś niektórzy chrześcijanie zastanawiają się, czy nadal należeć do tak szeroko zakrojonych wspólnot. Kiedy w moim wczesnym okresie w Al-Anon sama doświadczałam takich wątpliwości i modliłam się w związku z nimi, to otrzymałam mentalny obraz¹ garnka formowanego z gliny przez dwie ręce. Czułam, że Bóg chciał mi pokazać, że to On wyrabia ów garnek (mnie!): jedną ręką poprzez Kościół, a drugą – poprzez Al-Anon, ale że obie te ręce należą do Niego. Utwierdziło mnie to i nadal pozostaje dla mnie żywym doświadczeniem.

Dwanaście Kroków jest przedrukowanych za zgodą Światowych Służb AA Alcoholics Anonymous World Services, Inc. (AAWS). Zgoda na przedruk nie oznacza, że AAWS zaopiniowały lub zatwierdziły zawartość tej książki lub że AAWS koniecznie musi zgadzać się z wyrażanymi w niej poglądami. AA jest jedynie programem wychodzenia z alkoholizmu – użycie Dwunastu Kroków w związku z innymi problemami lub w jakimkolwiek innym kontekście wykraczającym poza zagadnienia AA, nie powinien sugerować czegokolwiek innego. Choć Anonimowi Alkoholicy to program duchowy, nie jest on programem religijnym i użycie materiałów AA w niniejszej książce nie powinno sugerować, że jest on powiązany z lub udziela poparcia jakiejkolwiek sekcie, wyznaniu lub poszczególnym wierzeniom religijnym.

Zgodnie z wytycznymi AAWS Dwanaście Kroków jest podanych w oryginalnej formie, z użyciem słowa „alkohol” w Kroku 1 i „alkoholicy” w Kroku 12. (Inne wspólnoty używają „jedzenie”, „nasz nałóg”, etc. Anonimowi Współuzależnieni Codependent Anonymous (CODA) po prostu mówią „inni”).

Dwanaście Kroków Anonimowych Alkoholików

Krok Pierwszy:

Przyznaliśmy, że jesteśmy bezsilni wobec alkoholu, że przestaliśmy kierować własnym życiem.

Krok Drugi:

Uwierzyliśmy, że Siła Większa od nas samych może przywrócić nam zdrowie.

Krok Trzeci:

Postanowiliśmy powierzyć naszą wolę i nasze życie opiece Boga, jakkolwiek Go pojmujemy.

Krok Czwarty:

Zrobiliśmy gruntowny i odważny obrachunek moralny.

Krok Piąty:

Wyznaliśmy Bogu, sobie i drugiemu człowiekowi istotę naszych błędów.

Krok Szósty:

Staliśmy się całkowicie gotowi, aby Bóg uwolnił nas od wszystkich wad charakteru.

Krok Siódmy:

Zwróciliśmy się do Niego w pokorze, aby usunął nasze braki.

Krok Ósmy:

Zrobiliśmy listę osób, które skrzywdziliśmy i staliśmy się gotowi zadośćuczynić im wszystkim.

Krok Dziewiąty:

Zadośćuczyniliśmy osobiście wszystkim, wobec których było to możliwe, z wyjątkiem tych przypadków, gdy zraniłoby to ich lub innych.

Krok Dziesiąty:

Prowadziliśmy nadal obrachunek moralny, z miejsca przyznając się do popełnianych błędów.

Krok Jedenasty:

Dążyliśmy poprzez modlitwę i medytację do coraz doskonalszej więzi z Bogiem, jakkolwiek Go pojmujemy, prosząc jedynie o poznanie Jego woli wobec nas, oraz o siłę do jej spełnienia.

Krok Dwunasty:

Przebudzeni duchowo w rezultacie tych Kroków, staraliśmy się nieść posłanie innym alkoholikom i stosować te zasady we wszystkich naszych poczynaniach.

Dwanaście stopni Al-ANON

1 Przyznaliśmy, że jesteśmy bezsilni wobec alkoholu i że nie jesteśmy w stanie kierować naszym życiem.

2 Uwierzyliśmy, że Siła Większa od naszej własnej może nam przywrócić równowagę ducha i umysłu.

3 Postanowiliśmy powierzyć naszą wolę i nasze życie opiece Boga – jakkolwiek Go pojmujemy.

4 Przeprowadziliśmy szczery i odważny rachunek sumienia.

5 Wyznaliśmy Bogu, sobie - we własnym sumieniu - i innemu człowiekowi istotę naszych błędów.

6 Z całkowitą gotowością powierzyliśmy Bogu usuwanie wszelkich słabości naszego charakteru.

7 Prosiliśmy Boga z pokorą, aby usunął nasze wady.

8 Sporządziliśmy listę osób przez nas skrzywdzonych i postanowiliśmy im wszystkim zadośćuczynić.

9 Naprawiliśmy błędy popełnione wobec wszystkich ludzi, gdy tylko było to możliwe bez krzywdy dla nich lub dla innych.

10 Prowadziliśmy w dalszym ciągu rachunek sumienia; w razie popełnienia błędu jesteśmy gotowi przyznać się do tego.

11 Poszukiwaliśmy przez modlitwę i medytację coraz doskonalszej więzi z Bogiem, jakkolwiek Go pojmujemy, prosząc jedynie o poznanie Jego woli wobec nas i o siłę do jej spełnienia.

12 Dzięki stosowaniu Dwunastu Stopni dostąpiliśmy duchowego przebudzenia i staraliśmy się nieść posłannictwo innym ludziom, a zasady te stosować we wszystkich naszych sprawach.

Anonimowość

Ostatnie z Dwunastu Tradycji Al-Anon brzmią następująco:

Tradycja 11:

Nasze oddziaływanie na społeczeństwo opiera się na przyciąganiu, a nie reklamowaniu. Powinniśmy dbać o zachowanie osobistej anonimowości w kontaktach z prasą, TV, radiem i filmem i w szczególny sposób ochraniać anonimowość członków AA.

Tradycja 12:

Anonimowość jest duchową podstawą wszystkich naszych Tradycji i przypomina nam zawsze o pierwszeństwie tych Tradycji przed osobistymi przekonaniami i korzyściami naszych członków.

Żeby pozostać w zgodzie z tymi tradycjami i chronić anonimowość mojej rodziny i przyjaciół, większość imion ludzi i nazw miejsc zostało zmienionych, lecz nie same fakty. Jest to również powód, dla którego piszę jako Daphne K., nie używając pełnej formy swojego imienia i nazwiska.

Nie napisałam zbyt wiele o moich synach, gdyż ich opowieści należą do nich, a nie do mnie. Zajmują oni wiele miejsca w moim sercu, lecz nie w tej książce.

Ponieważ nie mogłam opowiedzieć moich własnych losów bez napisania o moim mężu, uczyniłam to, lecz z jego błogosławieństwem.