Читать книгу Nazistowskie bestie. Kaci z SS - Jesus Hernandez - Страница 8

Spośród uniwersalnych wizerunków absolutnego zła niewiele jest tak rozpoznawalnych jak postać komendanta nazistowskiego obozu koncentracyjnego. Odziani w złowieszcze czarne mundury SS i pyszniący się na czapkach złowrogim symbolem trupiej główki, zarządcy tych przerażających miejsc, gdzie deptano ludzką godność, gdzie śmierć swobodnie się panoszyła, stali się godnymi tego niesławnego zaszczytu.

Chociaż wszyscy komendanci obozów mieli w całkowitej pogardzie ludzkie życie, popełnione przez nich zbrodnie na ludziach poddanych ich władzy paradoksalnie powinny mieć jakąś namiastkę legalności. Egzekucję na więźniu wykonywano za złamanie obozowego regulaminu lub dlatego, że był zbyt stary lub chory, żeby pracować. Więźniowie mogli nawet być masowo wysyłani do komór gazowych, ponieważ w jakimś gabinecie ustalono, że określona liczna Żydów powinna zostać poddana Sonderbehandlung, „specjalnemu traktowaniu”. Jak zauważono we wstępie, śmierć należało zadać w zimny i zorganizowany sposób, nie dając miejsca na osobiste decyzje.

W rzeczywistości jednak nie udało się zrealizować tego ideału przemienienia śmierci milionów osób w aseptyczny, przemysłowy proces, w którym osobiste decyzje rozmywały się do tego stopnia, że niemal znikały. Jako że maszynerię tworzyły jednostki, niemożliwe było, aby nie podejmowały one własnych decyzji, w ten czy inny sposób oddziałujących na los więźniów.

Był jednak taki przypadek, kiedy to osobiste zaangażowanie w zarządzaniu śmiercią osiągnęło największy pułap samowoli. Była taka osoba, sprawująca absolutną władzę nad życiem i śmiercią ludzi znajdujących się pod jej kontrolą i rozkoszująca się wykorzystywaniem tego przywileju władzy, która w ciągu dwóch lat przemieniła się nie tylko w absolutnego władcę, lecz w boga, zdolnego razić promieniem śmierci natychmiast każdego, kto znalazł się w zasięgu jego wzroku. Tym człowiekiem był Amon Göth, komendant obozu koncentracyjnego w Płaszowie.