Читать книгу Matriks - Joan Hambidge - Страница 16

Die vroegre boere-paradijs

is nou één molshoop, groot en grijs.

Totius (Trekkerswee)

I

Uit tonnels van die nag tuur ek

oor die landskap van ysterspore,

die vele bundels wat ná u vertrek

hul opwagting maak, die nuwe Edms. OnBpk.

met vele digters en diskoerse,

in die Afrikaanse taal se vele bottelnekke.

Deesdae kap ons slote op die internet,

Facebook en ’n kollektiewe Versindaba;

die digkuns ’n blote visum by verstek.

Hier is dikwels ’n gezoem om ’n heuningkoek

oor wié mag parlando of katalekteer;

soms word stilte opgeskort; ander kere opgedoek.

Daar is draaisae en gille van polemiek

− sonder om die bundel te lees −

ook herbesoeke met ’n enkele kliek.

Daar word steeds valse syfers neergekrap,

oneerlike resensies uitgekletter,

selfs ’n eggenoot oor ’n bedgenoot.

II

Na tuine van die nag, waar neonligte blom,

moes ek dikwels vlug oor ’n gedig

van ’n herkenbare minnares, ’n liefdesbom.

Maar die vrees as u, die rekenmeester,

nou moes lees of skerp takseer?

Hoeveel van ons sou by u, o leermeester

’n heilige bees, ’n strak negester

of ’n joernaal van Jorik kon prakseer?

“Wees veral versigtig met eendagsterre!”

Die nag breek grou: ‘op tafelblad’

links in my smalle kamer

‘staan leë bottels in hul nat’.

Ek sukkel steeds om hierdie gedig

in balans met u en Totius te bring.

O my vrees vir kritiek wat verniel . . .

III

Die laptop is wit-gevlak en koel

soos die dubbelskots deur my vloei . . .

tot ek die vrees weer lyflik voel.

O as u, die rekenmeester, kom,

wat sal u maak van hierdie pastiche?

Ek erken my reëls uit u bron

in die onthouboek, digterlike dinamika:

die ware digter, so leer u ons,

weet geen snars van metafisika.

“En metafiksie?” wou ek vra.

Die tralies wat hierdie vers omsluit

− huldeblyk gewis en waar, ja −

laat my krukkig gryp na ’n psigoanalis,

Lacan en Žižek, daardie ou spoegbek,

óm en óm … die dun spil van die siel.