Читать книгу Stil punt van die aarde - Johann de Lange - Страница 15

Sy oë skandeer panoramas

van hemel & aarde,

sy stert is die springveer

van ’n wekker. Hy is fyn geskub,

livrei van groenspaan

op sonnewyster & weerhaan.

Die tong van só ’n digter

is ’n boekrol, ’n taai spier

wat in die verste uit-

hoeke van ’n vers

die soetste sinne kan haal.

Sal hy van streek verander,

of suutjies, voetjie

vir voetjie op sy ewe-

beeld balanseer

– op die onsienbare lyn –

& in ’n kwiksilwer

vergetelheid verdwyn?