Читать книгу Stil punt van die aarde - Johann de Lange - Страница 26

Nietig, maar in elke opsig volmaak,

gooi jy, hoe gering ook,

jou skadu,

’n delikate fyn silhoeët,

onwesenlike klein kamee

tot die fynste detail afgewerk:

die spits skubbe op jou lyf,

jou geartikuleerde harnas

wat die lig vang

& soos olie op water iriseer.

Jy is ’n stralende stippel.

’n Kirliaanse korona.

Ek wou jou net o-so-lig-

weg aanraak, maar verbrysel jou

onder my vingertop.

Onsigbaar vir my growwer oog

is die besonderhede van jou

verbryseling: net ’n vuil strepie

sigbaar, klein soos ’n cédille,

op die onbeskrewe vel papier.