Читать книгу Burza - Julie Cross - Страница 7

Sobota, 11 kwietnia 2009

Okej, to prawda – potrafię podróżować w czasie. Ale zapewniam was, że nie jest to tak ekscytujące, jak mogłoby się wydawać. Nie mogę cofnąć się o te kilkadziesiąt lat i zabić Hitlera. Nie mogę spojrzeć w przyszłość i zobaczyć, kto wygra mistrzostwa w baseballu w 2038 roku. Na razie udało mi się skoczyć sześć godzin w przeszłość. Słabo, jak na superbohatera, co nie?

Dzisiaj wreszcie zwierzyłem się komuś ze swojego sekretu. Tym kimś jest chłopak, którego IQ wyprzedza moje o lata świetlne, więc istnieje szansa, że uda mu się rozgryźć to wszystko. Adam upiera się i nalega, abym prowadził dokładną dokumentację, zapisywał praktycznie każdy swój ruch. Z początku chciał, żebym opisał całe osiemnaście lat swojego życia, ale wybiłem mu to z głowy, a przynajmniej na razie. Bo choć zgodziłem się na prowadzenie dziennika, nie oznacza to, że łyknąłem każdą jego sugestię. Przecież to nie tak, że świat skończy się tylko dlatego, że mogę sobie skakać w czasie. Nie służę jakiemuś większemu celowi czy czemuś w tym stylu, nie ratuję ludzkiej rasy przed wymarciem. Ale, jak powtarza Adam, jestem, jaki jestem, z pewnego powodu, i tylko od nas zależy, czy dowiemy się, jaki to właściwie powód.

– JACKSON MEYER