Читать книгу Пьесалар / Пьесы - Карим Тинчурин - Страница 10

Мөршидә, Саҗидә.

Мөршидә. Апа җаным! Апа җаным! Апа җаным! (Кочаклап әйләндерә.)

Саҗидә. Нәрсә? Нәрсә? Чү, җибәр!..

Мөршидә. Бер нәрсә сорар идем дә, ачуланырсың шул.

Саҗидә. Ачуланырлык булса ачуланырмын да шул.

Мөршидә. Юк, апа, ачуланырлык түгел.

Саҗидә. Алайса, ачуланмам.

Мөршидә. Юк, ачуланырсың.

Саҗидә. Ачуланырмын шул.

Мөршидә. Юк ла, нәрсәсенә ачуланасың аның.

Саҗидә. Алайса, ачуланмам.

Мөршидә. Әем, ачуланырсың.

Саҗидә. Әле син шулаймыни? Мине ачуландырмакчы буласыңмыни?

Мөршидә. Бик кирәгең бар!

Саҗидә. Кирәгем булмаса, нәрсәгә такылдыйсың соң?

Мөршидә. Апа, әллә әйтимме?

Саҗидә. Әйт.

Мөршидә. Әллә әйтмимме?

Саҗидә. Әйтмә.

Мөршидә. Әйттерәсең килми шул. Әнә, әнә күзләреңә хәзердән үк зәһәрең чыкты.

Саҗидә. И, үз күзләрең бик шәп инде. Песи күз.

Мөршидә. Минем күзләрем бер дә песи күзләренә охшамаган әле. Ә менә синең күзләрең, нәкъ тавык күзе, кып-кызыл.

Саҗидә. Ә синең бәбәкләрең аю күргән этнеке шикелле акаеп тора.

Мөршидә. Синең акаер иде дә, акаерлык хәле юк шул.

Саҗидә. И бозау бәбәк, салам сыйрак, тавык баш! Сөйләшкән була бит тагын.

Мөршидә. Ә синең, ә синең борыныңа чуан чыга. Күркә борын, үрдәк баш, сары марҗа, каләм каш!

Саҗидә. Ә синең ашагач, эчең богырдый. И лыгырдый, быгырдый, Мөршидәнең эчләре арба кебек шыгырдый, лыгырдый, шыгырдый, быгырдый…

Мөршидә. Ә синең, йоклаганда, борының сызгыра. Көтүченең курае Саҗидәнең борынында. Төннәр буе сызгыра йоклап торган урынында. Әлли, бәлли, сызгыра… сызгыра… сызгыра!..

Саҗидә. Ә синең… Ә синең… Менә сиңа! (Бәрә.)

Мөршидә. Әлли, бәлли, сыбызгы борын! Әлли, бәлли, сыбызгы борын! Бәрмә, дим. Кая бәрәсең? Менә үзеңә! Менә, менә!..

Сөлгеләр белән сугышалар. Ильяс керә.