Читать книгу Пьесалар / Пьесы - Карим Тинчурин - Страница 17

Салих, Ибраһим, халык.

Ибраһим (йөгереп кереп). Картлар намазга киләләр… Кая, бир күсәкне!

Оркестр «Тәкый гаҗәп» көен уйный.

Намаз халкы.

Һәр мөэмин хак мөселманның җилкәсендә

Кырык бер фарыз, җитмеш җиде сөннәт булыр, дигән.

Дәхи аның бишмәтенең кесәсендә.

Чүпрәге йөрер, дигән имди. Әптч! Ху-ху-ху-тфү!..

Салих. Мөәззин бабай, мәшәкатьләнеп манарага менеп азан әйтмә, мин азан әйттем инде.

Мөәззин. Бәрәкалла, шәкерт, бәрәкалла!

Староста. Ибраһим энем, халык килсә, безнең намаздан чыкканны көтсеннәр. Бу оятсызларга хөкем булачак. (Мәчеткә керә.)