Читать книгу Пьесалар / Пьесы - Карим Тинчурин - Страница 19

Ибраһим һәм Салих.

Салих. Әйе, әйе, сине хәзер чорт та үзенә хатын итеп алмас. Синең ише имансыз агачлар урманда азмыни?

Халык җыела.

Ибраһим. Бусы оятыннан бөтенләй телдән калган.

Салих. Ә син, агач бүкән, нигә сөйләшмисең?

Ибраһим. Ә менә монысы нәкъ карачкы, катып тора. Җүнсез булса да, оят бар икән әле үзендә.

Салих. Егетләр! Хәзрәтләргә, картларга урындыклар кирәк булыр. Хәзер монда менә бу агачларга хөкем була. Тиз генә алып килегез әле.

Берничәсе чыга.

Ибраһим. Һи, җүнсезләр, йөзләрен яшергән булганнар. Алай оялырлык булгач эшләмиләр аны!

Оркестр «Кәҗә бәете» көен уйный.

Салих. Тавышланма. Хәзрәтләр чыгалар.