Читать книгу Jak zostałam nianią Polaków - Katarzyna Skrzydłowska-Kalukin - Страница 34

Oczywiście. Ale nie tylko. Często zaczyna się od jakiegoś wydawałoby się nieistotnego wydarzenia, od jednego małego strachu. Pamiętam dziewczynkę, której rodzice zgłosili się do mnie, bo dziecko miało paniczny lęk przed mrówkami. Wpadała w histerię na sam dźwięk słowa „mrówka”. To, co rodziców zaniepokoiło, to fakt, że jeszcze kilka miesięcy wcześniej dziewczynka zbierała owady, mrówki też, wkładała je do pudełka. Zastanawiali się, co się stało, czy może ją coś pogryzło? Zaczęliśmy rozkładać to na czynniki pierwsze i szukać przyczyny. Siedzieliśmy u nich w domu. I któregoś dnia przyszła babcia, zrobiła nam herbatę, otwiera cukiernicę i mówi „O Jezu! Znowu te mrówki, kiedyś nas zjedzą”. Dla nas, dorosłych, takie zdanie jest przenośnią, natomiast dla małego dziecka, które słyszy, że mrówki nas zjedzą, to szok. Może spowodować lęk, który potem narasta, aż zamienia się w fobię.