Читать книгу ТАНЛАНГАН АСАРЛАР - - Страница 159

Салом, булбулларим – мен севган куйчи,

Тонгги шу мусаффо дунё сизники.

Субҳи содиқ они гулга ингувчи

Тоза у шабнамлар – саҳбо сизники.

Мени ҳам этингиз ишқ ила сархуш,

Сиз-ку махмурликнинг билгувчи сирин.

Кеча кўрмиш эдим ҳикматли бир туш,

Сизга сўйлайдирман, айтинг таъбирин.

Тик қояни кўзлаб шердир бургутлар

Олис анқо сари кўрсатгандай йўл,

Мағлубликни билмай пурдил йигитлар

Майдонни тарк этмас – шиддатлари мўл.

Ғаройиб ҳикоят эшитганим бор:

Даҳо бир муғанний куй бошлаган он,

Булбул торга қўниб, куйлаб жарангдор,

Сўнгра жазавада таслим этмиш жон.

Қўшиқ дунёсининг фидойилари,

Бу, ахир, шафқатсиз ўлим билан баҳс.

Бу – бир пок қадамдир мангулик сари

Борлиқда ўз бурчин билиб муқаддас.

Гувоҳлик беради уруш ўғлони,

Дўсти жанг олдидан ёрга ёзмиш хат:

“Бизда бугун булбул куйлади ёниб,

Булбулми ё бу сен эдинг, Муҳаббат?”

Жанг уни қаърига ютди беомон,

Замин жудо бўлди бир шоиридан.

Шу қисматни тинглаб турибман аён

Бу тонг ўша булбулнинг биридан.

Неларни кўрмайди хилқатда инсон,

Неларни бошидан кечирмас, ҳайҳот.

Умрдир гоҳида долғали уммон,

Гоҳо булбул бўлиб сийлайди ҳаёт.

Билмадим, сиз қандай, азиз ўқувчи,

Менинг рўпарамда юз очса чаман,

Увоқ шу қушлардан туғёнда ичим,

Курраи азимни ўйлаб кетаман.

Кўзи шавқ-ла ёниб ўғлим тунов кун,

– Мўл келдими, – дейди, – булбулга баҳор.

– Ҳали биз очажак гулшанлар учун

Тухмини ёрмаган қанча булбул бор.

Ўша туғилмаган қўшиқлар ҳақи,

Биз олган нафасда неки поклик бор —

Булбулга ва гулга ошиқлар ҳақи,

Мен бугун бир қўшиқ айтмоғим даркор.

Достон бўлур балки, ҳимматли қалам

Битажак сатрлар ишқ рубоийси.

Бир кун мени шоир атаса олам,

Билингки, ёронлар, шудир боиси.

Умрда ҳар лаҳза топмоқда қадр,

Қўшиқлари, сирли тушлари билан.

Руҳимда бир чаман уйғонмоқдадир,

Булбуллари – шоир қушлари билан.

Эрта уйғонаман қутлаб оламни,

Ғафлат шайтони-ла ҳар гал басма-бас.

Тонг атоғлиқ пари юзли санамни

Ўнгимда кўргим бор, тушимда эмас.

Бахт манзили чорлар сочиб гулини,

Ва толе қўшиғи сас беради, сас.

Йўлга чиққум, зотан бахт манзилини

Ўнгимда топгум бор, тушимда эмас.

Борлиқнинг энг сирли они – тонготар,

Бир туйғу элитар жонни бу нафас.

Бу – севги, ўнгимда унга етгум бор,

Ўнгимда етгум бор, тушимда эмас.

Қалбим аро сергак тонг соқчисига

Мени жуда эрта уйғотмоқ ҳавас.

Ўзим ҳам шу жонбахш райҳон исига

Ўнгимда тўйгум бор, тушимда эмас.

Ёруғ қуёш билан яшаб ёнма-ён,

Қўшиққа топганим сарлавҳа-ку бас.

Кўнглим тилагани – шеърми ё достон,

Ўнгимда айтгум бор, тушимда эмас.

Шаббода тебратган буғдой оламин

Саҳарда кезгум бор мен бир нонпараст.

Ана шу муборак ризқимнинг таъмин

Ўнгимда тотгим бор, тушимда эмас.