Читать книгу Умрим есталиклари - - Страница 19

Висол оқшоми чиқди ул нигоро тарки хоб айлаб,

Табассум-ла қилиб таъзим, эҳтиром-ла одоб айлаб.

Ёнидан кўрсатиб жой, илтифотин беҳисоб айлаб,

Ўтирдим, гул узатди гул атридин гўё гулоб айлаб,

Деди ял-ял ёниб менга муҳаббатдин ҳисоб айлаб.

Муҳаббат деб гўзал юзга мубталоликни дерларму,

Ҳуснда тенги йўқ қизга ё гадоликни дерларму.

Қаро сочу қаро кўзга ё адоликни дерларму

Ва ёки бир-бирига жон фидоликни дерларму,

Жавоб айтинг, деди гул ой юзини офтоб айлаб.

Дедим унга: муҳаббат аввало ёрга садоқатдир,

Вафодан гул экиб, кўнгил мулкин чоғ этмоқ одатдир.

Ҳаёт дарсин ўқирда имтиҳонга қаноатдир,

Меҳр сарчашмаси бирла пок диллар шоду ободдур,

Дедим, ул маъқул этди, мен эса ёздим китоб айлаб.