Читать книгу АСАРЛАР (II жилд) - - Страница 66

Қўлларим шохлардай зор қолган кунлар,

Дил кетиб, валекин ор қолган кунлар,

Узун мижгонларда қор қолган кунлар

Сен кетдинг, музлади ўнг ила сўлим,

Аламли дунёда аламли гулим.

Сувларда садосиз синдилар ойлар,

Афсундай жим, сокин оқдилар сойлар.

Тугунларин очиб йиллар ва ойлар

Ўтдилар, сен ҳамон тили тугуним,

Аламли дунёда аламли гулим.

Сендин сўнг кўнглимни беомон янчиб,

Не сулувлар ўтди ўзича ранжиб,

Баланд пошналарин кўксимга санчиб,

Бевақт сўлдирдилар сеҳру жунуним,

Аламли дунёда аламли гулим.

Мунғайиб қолдилар умид боғлари,

Мангу зирқирайди бағир доғлари,

Боғларнинг дудлари ҳамда зоғлари

Менинг фиғонимдир ҳам менинг кулим,

Аламли дунёда аламли гулим.

Бу ҳолим кўрганлар тақдир, дейдилар,

Тақдир азал-азал ҳақдир, дейдилар.

Чин қалблар ҳамиша тоқдир, дейдилар.

Қандай санъатдир бу, қандайин илм?

Аламли дунёда аламли гулим.

Сенга хотиралар мунглар келтириб,

Менга тирикликдан айтиб, билдириб,

Куйган кўкламларим ўрнин тўлдириб,

Кўксимда яшайди энг гўзал ўлим,

Аламли дунёда аламли гулим.