Читать книгу Татарские стихи - - Страница 30

Көзгегә карап попугай

Соклана үзенә һәркөн:

«Нинди томшык, нинди каурый —

Үәт матурмын, ичмасам!».

Дөрес яши бу кошкай,

Өйрәнгән үзен яратырга.

Ярата белсәң шулай,

Яратырсың барсын да.

Көзгедән син моңсуланып,

Санама җыерчыклар.

Зур ихтибар бирмә аңа,

Ул бит бары сызыклар.

Көзге һәрчак дөресен сөйли,

Һич үпкәләмә аңа.

Бәхетле итеп елмай,

Елмайган кеше матур була.

Бар да тели үзгәрергә,

Риза булмыйча танау, иренгә.

Төзәтмә табигатьне, белеп тор,

Алла – иң яхшы скульптор!