Читать книгу Татарские стихи - - Страница 41

Һәр авылда бар

Уңган балта остасы.

Агачтан өй сала ул —

Хайран кала барысы.

Селти – селти балтасын,

Иртәдән кичкә кадәр,

Мөгҗизә ясап куя,

Тезеп күп бүрәнәләр.

Ишеген дә ясый белә,

Тезә тәрәзәләрен.

Идән түшәп, башын ябып,

Бетереп куя эшен.

Җил – яңгыр кермәсен

Дип, нык яхшы эшли.

Агачтан челтәр ясап,

Өйнең тышын бизи.

Эшен бигрәк ярата,

Сокланырлык бу кеше.

Авылның матур өйләре —

Аның хезмәт җимеше.

Түккән тир бөртекләрен

Алмаштырсаң алтынга.

Күтәрә алмаслык булып,

Әйләнер иде тауга.

Эх, булсам иде скульптор,

Һәйкәл ясар идем үзем.

«Яшәсен балта остасы!» —

Булыр иде язган сүзем.