Читать книгу Nieznany Skarb - ks. Edward Staniek - Страница 33

Życie doczesne, to lata, w których dla chrześcijanina krzyżuje się doczesność z wiecznością, życie ziemskie z Bożym, trud ukoronowany śmiercią z wzrastającym pragnieniem osiągnięcia nowego życia, czas walki i zmagania.

Trzeba obumrzeć, by wejść w nowe życie. Ale do tego obumierania potrzeba sił, bez nich nie można nawet cierpieć. Docenienie sił doczesnych stanowi ważny element w życiu chrześcijańskim. Bez tego trudno myśleć o uświęceniu świata, o wypełnieniu woli Bożej. Stąd prośba o chleb. Brak chleba usunie w cień wszystko, co wielkie, wzniosłe, nawet święte. Człowiek głodny zapomni o wszystkim.

Wiedział o tym Chrystus, skoro ucząc modlitwy, wspomniał o chlebie. Kierując tę prośbę do Ojca Niebieskiego tuż przed Komunią Świętą, musimy się zastanowić, czy komuś z naszego grona nie brakuje chleba. Przy ołtarzu ludzie sięgający po chleb konsekrowany – powinni mieć pod dostatkiem chleba codziennego. Jeżeli ktoś jest głodny – mamy obowiązek podzielić się z nim naszym chlebem.

Chodzi o to, by troska o chleb powszedni nie przysłoniła komuś radości ze spotkania z Chlebem dającym życie wieczne.