Читать книгу Chronodieta. Co kiedy jeść - Michael Crupain - Страница 14

Uczeni pokazali, dlaczego tak trudno rozwiązać równanie pod nazwą „żywienie". Winna jest zmienna KIEDY. Nasz organizm z natury pragnie się żywić później, mimo że wpływa to ujemnie na jego zdrowie.

Ustrój człowieka ukształtował się tak, że pożąda więcej kalorii pod koniec dnia, mniej o poranku. Tymczasem rytm dobowy orga nizmu w najlepszym harmonogramie żywienia przewiduje spożywanie większości pokarmów energetycznych we wczesnych porach dnia, im później, tym mniej.

Dlaczego łaknienie i rytm dobowy się rozjeżdżają? Prawdopodobnie dlatego, że w czasach, gdy pora następnego posiłku była nieprzewidywalna, organizm na drodze ewolucji wykształcił mechanizm odkładania składników pokarmowych. Ludzie żyli zbyt krótko, by odczuć szkody spowodowane późnym jedzeniem. Nie robiło to zresztą wielkiej różnicy – organizm troszczył się tylko o przeżycie następnego dnia, a nie 10 lat. Dziś mechanizm odkładania na zaś jest zbędny. Współczesność wyprzedziła zdolność adaptacji ustroju do środowiska, w którym pożywienia jest w bród.

Musimy zapanować nad naszymi gadzimi instynktami, zaangażować wykonawcze funkcje mózgu i dokonywać mądrych wyborów: co kiedy jeść.

A gdyby przyszło wybrać tylko jedną naukę płynącą z posiadania zegara biologicznego? Nasz organizm działa najlepiej w stanie synchronizacji. Zatem warto zapamiętać mantrę: WIĘCE JRANO, A MNIEJ PÓŹNIEJ.

Teraz kolej na zrozumienie żywieniowego abecadła. W następnym rozdziale poznamy, czym jest CO i jak działa. Dzięki temu będzie można je połączyć z KIEDY.

[1] Jennifer A. Mohawk, Carla B. Green i Joseph S. Takahashi, Central and Peripheral Circadian Clocks in Mammals, „Annual Review of Neuroscience" 35, no. 1 (2012): 445–462. doi:10.1146/annurev-neuro-060909-153128.

[2] Suzana Herculano-Houzel, The Human Brain in Numbers: A Linearly Scaled-Up Primate Brain, „Frontiers in Human Neuroscience" 3 (Nov. 9, 2009). doi:10.3389 /neuro.09.031.2009.

[3] Mark G. Freeman, Rebecca M. Krock, Sara J. Aton, Paul Thaben i Erik D. Herzog, GABA Networks Destabilize Genetic Oscillations in the Circadian Pacemaker, „Neuron" 78, no. 5 (June 5, 2013): 799–806. doi:10.1016/j.neuron.2013.04.003.

[4] Michael H. Hastings, Akhilesh B. Reddy i Elizabeth S. Maywood, A Clockwork Web: Circadian Timing in Brain and Periphery, in Health and Disease, „Nature Reviews Neuroscience" 4, no. 8 (Aug. 2003): 649–661. doi:10.1038/nrn1177.

[5] NIOSH, CDC—Work Schedules: Shift Work and Long Hours: NIOSH Workplace Safety and Health Topic, dostęp 28.07.2018, www.cdc.gov/niosh/topics/workschedules/default.html.

[6] Marjory L. Givens, Kristen C. Malecki, Paul E. Peppard, Mari Palta, Adnan Said, Corinne D. Engelman, Matthew C. Walsh i F. Javier Nieto, Shiftwork, Sleep Habits, and Metabolic Disparities: Results From the Survey of the Health of Wisconsin, „Sleep Health" 1, no. 2 (June 2015): 115–120. doi:10.1016/j.sleh.2015.04.014.

[7] Isabella Zhao, Fiona Bogossian i Catherine Turner, Does Maintaining or Changing Shift Types Affect BMI? A Longitudinal Study, „Journal of Occupational and Environmental Medicine" 54, no. 5 (May 2012): 525–531. doi:10.1097/JOM. 0b013e31824e1073.

[8] Andrew W. McHill, Edward L. Melanson, Janine Higgins, Elizabeth Connick, Thomas M. Moehlman, Ellen R. Stothard i Kenneth P. Wright, Impact of Circadian Misalignment on Energy Metabolism During Simulated Nightshift Work, „Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America" 111, no. 48 (Dec. 2, 2014): 17302–17307. doi:10.1073/pnas.1412021111.

[9] T. Mosendane i F. J. Raal, Shift Work and Its Effects on the Cardiovascular System, „Cardiovascular Journal of Africa" 19, no. 4 (July–Aug., 2008): 210–215.

[10] David A. Bechtold i Andrew S. I. Loudon, Hypothalamic Clocks and Rhythms in Feeding Behaviour, „Trends in Neurosciences" 36, no. 2 (Feb. 2013): 74–82. doi:10.1016/j.tins.2012.12.007.

[11] Frank A. J. L. Scheer, Christopher J. Morris i Steven A. Shea, The Internal Circadian Clock Increases Hunger and Appetite in the Evening Independent of Food Intake and Other Behaviors, „Obesity (Silver Spring, MD)" 21, no. 3 (Mar. 2013): 421–423. doi:10.1002/oby.20351.

[12] J. Mendoza, Circadian Clocks: Setting Time by Food, „Journal of Neuroendocrinology" 19, no. 2 (Feb. 2007): 127–137. doi:10.1111/j.1365-2826.2006.01510.x.

[13] Shu-qun Shi, Tasneem S. Ansari, Owen P. McGuinness, David H. Wasserman i Carl Hirschie Johnson, Circadian Disruption Leads to Insulin Resistance and Obesity, „Current Biology: CB" 23, no. 5 (Mar. 4, 2013): 372–381. doi:10.1016/j.cub.2013.01.048.

[14] Ahmed Saad, Chiara Dalla Man, Debashis K. Nandy, James A. Levine, Adil E. Bharucha, Robert A. Rizza, Rita Basu [i in.], Diurnal Pattern to Insulin Secretion and Insulin Action in Healthy Individuals, „Diabetes" 61, no. 11 (Nov. 2012): 2691–2700. doi:10.2337/db11-1478.

[15] L. M. Morgan, F. Aspostolakou, J. Wright i R. Gama, Diurnal Variations in Peripheral Insulin Resistance and Plasma Non-Esterified Fatty Acid Concentrations: A Possible Link?, „Annals of Clinical Biochemistry" 36 (Pt. 4) (July 1999): 447–450. doi:10.1177/000456329903600407.

[16] C. Bandín, F. A. J. L. Scheer, A. J. Luque, V. Ávila-Gandía, S. Zamora, J. A. Madrid, P. Gómez-Abellán i M. Garaulet, Meal Timing Affects Glucose Tolerance, Substrate Oxidation and Circadian-Related Variables: A Randomized, Crossover Trial, „International Journal of Obesity" (2005) 39, no. 5 (May 2015): 828–833. doi:10.1038/ijo.2014.182.

[17] E. Van Cauter, K. S. Polonsky i A. J. Scheen, Roles of Circadian Rhythmicity and Sleep in Human Glucose Regulation, „Endocrine Reviews" 18, no. 5 (Oct. 1997): 716–738. doi:10.1210/edrv.18.5.0317.

[18] Maria P. Carrasco-Benso, Belen Rivero-Gutierrez, Jesus Lopez-Minguez, Andrea Anzola, Antoni Diez-Noguera, Juan A. Madrid, Juan A. Lujan [i in.], Human Adipose Tissue Expresses Intrinsic Circadian Rhythm in Insulin Sensitivity, „FASEB Journal: Official Publication of the Federation of American Societies for Experimental Biology" 30, no. 9 (Sept. 2016): 3117–3123. doi:10.1096/fj.201600269RR.

[19] M. S. Bray, W. F. Ratcliffe, M. H. Grenett, R. A. Brewer, K. L. Gamble i M. E. Young, Quantitative Analysis of Light-Phase Restricted Feeding Reveals Metabolic Dyssynchrony in Mice, „International Journal of Obesity" (2005) 37, no. 6 (June 2012): 843–852. doi:10.1038/ijo.2012.137.

[20] M. S. Bray, J.-Y. Tsai, C. Villegas-Montoya, B. B. Boland, Z. Blasier, O. Egbejimi, M. Kueht i M. E. Young, Time-of-Day-Dependent Dietary Fat Consumption Influences Multiple Cardiometabolic Syndrome Parameters in Mice, „International Journal of Obesity" (2005) 34, no. 11 (Nov. 2010): 1589–1598. doi:10.1038/ijo.

2010.63.

[21] M. Garaulet, P. Gómez-Abellán, J. J. Alburquerque-Béjar, Y.-C. Lee, J. M. Ordovás i F. A. J. L. Scheer, Timing of Food Intake Predicts Weight Loss Effectiveness, „International Journal of Obesity" (2005) 37, no. 4 (Apr. 2013): 604–611. doi:10 .1038/ijo.2012.229.

[22] C. Bandín [i in.], Meal Timing Affects Glucose Tolerance, Substrate Oxidation and Circadian-Related Variables, „International Journal of Obesity " (2005) 39(5), October 2014. doi: 10.1038/ijo.2014.182.

[23] Christoph A. Thaiss, David Zeevi, Maayan Levy, Gili Zilberman-Schapira, Jotham Suez, Anouk C. Tengeler, Lior Abramson [i in.], Transkingdom Control of Microbiota Diurnal Oscillations Promotes Metabolic Homeostasis, „Cell" 159, no. 3 (Oct. 23, 2014): 514–529. doi:10.1016/j.cell.2014.09.048.

[24] Tamże.

[25] Tamże.