Читать книгу เสียงร้องแห่งเกียรติยศ - Морган Райс, Morgan Rice - Страница 11

เจ้าหญิงลูอันดาทรงวิ่งฝ่าสนามรบ และหลบม้าที่ควบผ่านมาได้อย่างหวุดหวิด ขณะที่ลัดเลาะตรงไปยังบ้านหลังเล็กที่ราชาแม็คคลาวด์ประทับอยู่ พระนางทรงกำแท่งเหล็กแหลมเย็นเฉียบไว้ในพระหัตถ์แน่น พระวรกายสั่นเมื่อเสด็จผ่านลานที่คลุ้งไปด้วยฝุ่นของเมืองที่พระนางทรงรู้จัก เมืองของประชาชนของพระนาง ตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา เจ้าหญิงลูอันดาทรงถูกบังคับให้ต้องทนทอดพระเนตรประชาชนของพระนางถูกฆ่าตายอย่างโหดเหี้ยม และทรงทนมาเพียงพอแล้ว บางอย่างในพระวรกายขาดผึงลง เจ้าหญิงไม่ทรงสนพระทัยอีกแล้วว่าจะต้องเผชิญกับกองทัพแม็คคลาวด์ทั้งกองทัพหรือไม่ พระนางจะทรงทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อหยุดมัน

เจ้าหญิงลูอันดาทรงรู้ดีว่าสิ่งที่พระนางกำลังจะทรงทำนั้นสิ้นคิด พระนางกำลังเอาชีวิตไปเสี่ยงและราชาแม็คคลาวด์อาจจะประหารพระนางได้ แต่ทรงผลักความคิดพวกนี้ไปจากพระหทัยขณะที่ทรงวิ่งไป ถึงเวลาที่จะต้องทำสิ่งที่ถูกต้อง ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม

พระนางทรงเห็นราชาแม็คคลาวด์อยู่ห่างไปที่อีกฟากของสนามรบที่มีผู้คนมากมาย พระองค์อยู่ท่ามกลางเหล่าทหาร ทรงแบกสตรีที่น่าสงสารและกำลังกรีดร้องเข้าไปในบ้านดินหลังเล็กที่ถูกทิ้งว่างอยู่ ราชาแม็คคลาวด์ทรงปิดประตูตามหลัง ทำให้เกิดฝุ่นตลบขึ้น

“ลูอันดา!” มีเสียงตะโกนดังขึ้น

เจ้าหญิงทรงหันไปทอดพระเนตร และเห็นเจ้าชายบรอนสันอยู่ห่างไปด้านหลังราวหนึ่งร้อยหลา กำลังไล่ตามพระนางมา แต่ต้องคอยหลบบรรดาม้าและทหาร ทำให้ต้องทรงหยุดเป็นระยะ ๆ

ตอนนี้เป็นโอกาสของพระนางแล้ว หากเจ้าชายบรอนสันทรงมาทัน พระองค์จะต้องขัดขวางไม่ให้ทรงทำสำเร็จ

เจ้าหญิงลูอันดาทรงรีบวิ่งเร็วขึ้น และกำแท่งเหล็กแหลมไว้แน่น พยายามไม่คิดว่าเรื่องทั้งหมดนี้บ้าดีเดือดเพียงใด และพระนางทรงมีโอกาสน้อยเพียงใด หากกองทัพทั้งหลายยังไม่อาจโค่นราชาแม็คคลาวด์ลงได้ หากบรรดาแม่ทัพและโอรสของพระองค์ยังสั่นกลัวต่อหน้าพระองค์ แล้วลำพังพระนางจะมีโอกาสอันใดเล่า?

นอกจากนี้ เจ้าหญิงลูอันดายังไม่เคยฆ่าคนมาก่อน โดยเฉพาะคนที่แข็งแกร่งเช่นราชาแม็คคลาวด์ พระนางจะทรงกลัวจนตัวแข็งเมื่อถึงเวลานั้นหรือไม่? พระนางจะสามารถแอบเข้าไปใกล้ได้จริงหรือไม่? หรือพระองค์จะทรงเป็นผู้ที่ไม่สามารถพิชิตได้เหมือนเช่นที่บรอนสันเตือน?

เจ้าหญิงลูอันดาทรงรู้สึกฝังใจกับเหตุการณ์นองเลือดของกองทัพแม็คคลาวด์ กับการทำลายล้างแผ่นดินของพระนาง เมื่อทรงคิดย้อนกลับไป เจ้าหญิงทรงเสียพระทัยที่ยินยอมเข้าพิธีอภิเษกกับพวกแม็คคลาวด์ แม้พระนางจะทรงมีความรักให้แก่เจ้าชายบรอนสัน แต่พระนางได้เรียนรู้ว่าพวกแม็คคลาวด์นั้นป่าเถื่อนจนเกินจะแก้ไข เจ้าหญิงทรงตระหนักในตอนนี้ว่าแม็คกิลโชคดีที่มีเขตเทือกเขาสูงขวางอยู่ระหว่างทั้งสองดินแดน และพวกแม็คคลาวด์อยู่ที่ฝั่งของพวกมันในอาณาจักรวงแหวน เจ้าหญิงทรงไร้เดียงสามาโดยตลอด ทรงเขลาที่คิดว่าพวกแม็คคลาวด์ไม่เลวร้ายเท่าที่พระนางทรงถูกปลูกฝังมา เจ้าหญิงทรงคิดว่าพระนางจะสามารถเปลี่ยนแปลงพวกนี้ได้ คิดว่าทรงมีโอกาสเป็นเจ้าหญิงของพวกแม็คคลาวด์ และจะได้เป็นราชินีในวันหนึ่ง ซึ่งน่าจะคุ้มค่า ไม่ว่าจะต้องเสี่ยงด้วยอะไรก็ตาม

แต่ตอนนี้พระนางทรงรู้แล้วว่าคิดผิด เจ้าหญิงทรงยินดีที่จะสละทุกสิ่ง ทั้งฐานันดร ทรัพย์สมบัติ เกียรติยศ เพื่อที่จะไม่ต้องพบกับพวกแม็คคลาวด์อีก และได้กลับไปประทับอย่างปลอดภัยกับครอบครัวของพระนางที่ฝั่งของแม็คกิล ตอนนี้พระนางทรงกริ้วพระบิดาที่ทรงจัดให้มีการอภิเษกสมรสขึ้น เจ้าหญิงยังทรงพระเยาว์และไร้เดียงสา พระบิดาน่าจะทรงรู้ดีกว่า การเมืองสำคัญกับพระองค์มากจนยอมสละธิดาของพระองค์เองเชียวหรือ? เจ้าหญิงทรงกริ้วที่พระบิดาทรงสิ้นพระชนม์และทิ้งให้พระนางต้องโดดเดี่ยวอยู่ท่ามกลางสิ่งเหล่านี้

เจ้าหญิงลูอันดาต้องเรียนรู้ด้วยความยากลำบากในไม่กี่เดือนที่ผ่านมานี้ว่าต้องพึ่งพระองค์เอง และตอนนี้เป็นโอกาสของพระนางแล้วที่จะทำให้ทุกอย่างถูกต้อง

เจ้าหญิงทรงตัวสั่นเมื่อไปถึงบ้านดินหลังเล็กนั้น ประตูไม้โอ๊คสีทึมถูกกระแทกปิด พระนางทรงหันมองซ้ายมองขวา เพื่อดูว่ามีคนของแม็คคลาวด์เข้ามาใกล้หรือไม่ แต่ต้องโล่งพระทัยเมื่อทุกคนดูจะวุ่นวายอยู่กับการทำลายจนไม่ทันได้สังเกต

เจ้าหญิงทรงเอื้อมพระหัตถ์ข้างหนึ่งจับปุ่มประตู อีกข้างถือเหล็กแหลมไว้ แล้วหมุนปุ่มประตูอย่างแผ่วเบาที่สุดเท่าที่จะทรงทำได้ และภาวนาอย่าให้พระนางทรงทำให้ราชาแม็คคลาวด์รู้ตัว

เจ้าหญิงลูอันดาทรงก้าวเข้าไปภายใน ในห้องนี้มืดจนพระเนตรต้องใช้เวลาในการปรับแสงจากแสงจ้าของเมืองสีขาว และภายในนี้ยังเย็นกว่าด้วย ขณะที่ทรงก้าวข้ามธรณีประตูของบ้านหลังเล็ก สิ่งแรกที่ทรงได้ยินคือเสียงร้องครวญครางของสตรีนางนั้น เมื่อพระเนตรปรับแสงแล้ว เจ้าหญิงทรงทอดพระเนตรภายในบ้านหลังเล็กและเห็นราชาแม็คคลาวด์ พระองค์ทรงเปลื้องฉลองพระองค์ตั้งแต่บั้นพระองค์ลงไป สตรีนางนั้นนอนเปลือยเปล่าอยู่บนพื้น ดิ้นรนอยู่เบื้องล่างพระวรกายราชาแม็คคลาวด์ นางร้องไห้และกรีดร้อง หลับตาแน่นขณะที่ราชาแม็คคลาวด์ทรงใช้พระหัตถ์ใหญ่โตปิดปากนางไว้

เจ้าหญิงลูอันดาแทบไม่ทรงเชื่อว่านี่คือเรื่องจริง ว่าพระนางกำลังเผชิญสิ่งนี้อยู่จริง เจ้าหญิงทรงก้าวไปข้างหน้าอย่างลังเล พระหัตถ์สั่น พระชานุอ่อนแรง ทรงภาวนาให้พระนางมีพละกำลังที่จะทำการต่อไป เจ้าหญิงทรงกำเหล็กแหลมไว้เหมือนกับมันคือชีวิตของพระนาง

ได้โปรดเถิด พระผู้เป็นเจ้า ให้ข้าได้ฆ่าชายคนนี้เถิด

เจ้าหญิงลูอันดาทรงได้ยินเสียงคำรามและเสียงครางของราชาแม็คคลาวด์เหมือนกับสัตว์ป่า เมื่อพระองค์ทรงล่วงล้ำเข้าไปในกายสตรีนางนั้น พระองค์ทรงไร้ความปราณี เสียงกรีดร้องของสตรีนางนั้นดูจะยิ่งดังขึ้นทุกครั้งที่พระองค์ขยับพระวรกาย

เจ้าหญิงลูอันดาทรงก้าวเข้าไปอีกเรื่อย ๆ จนทรงอยู่ห่างเพียงฟุตเดียว พระนางทอดพระเนตรที่ราชาแม็คคลาวด์ ทรงมองดูพระวรกายของพระองค์ และพยายามตัดสินพระทัยว่าควรจะแทงเข้าไปที่จุดไหนที่สุด โชคดีที่พระองค์ทรงถอดเสื้อเกราะออกและมีเพียงฉลองพระองค์เสื้อเชิ้ตบาง ๆ เท่านั้น ซึ่งขณะนี้ชุ่มไปด้วยพระเสโท เจ้าหญิงทรงได้กลิ่นแม้จากตรงนี้ พระนางผงะถอย การที่ราชาแม็คคลาวด์ทรงถอดเสื้อเกราะออกนั้นเป็นการกระทำที่สะเพร่าของพระองค์ และมันจะเป็นเช่นนั้น เจ้าหญิงทรงตัดสินพระทัยว่านี่จะเป็นความผิดพลาดสุดท้ายของราชาแม็คคลาวด์ พระนางทรงเงื้อแท่งเหล็กแหลมขึ้นสูงด้วยพระหัตถ์ทั้งสองข้าง แล้วจ้วงแทงลงบนพระปฤษฎางค์

ขณะที่ราชาแม็คคลาวด์ทรงครางออกมาเมื่อบรรลุความสุขสม เจ้าหญิงลูอันดาทรงเงื้อเหล็กแหลมขึ้นสูง พระนางทรงคิดว่าชีวิตของพระนางจะเปลี่ยนแปลงไปเช่นไรนับจากช่วงเวลานี้ ในอีกไม่กี่วินาทีจะไม่มีสิ่งใดเหมือนเดิมอีก อาณาจักรแม็คคลาวด์จะเป็นอิสระจากราชาทรราช ประชาชนของพระนางก็จะรอดชีวิตจากการบุกทำลายล้าง พระสวามีของพระนางจะได้ขึ้นครองบัลลังก์ และในที่สุดทุกอย่างจะเป็นไปด้วยดี

เจ้าหญิงลูอันดาทรงชะงักนิ่งด้วยความกลัว พระนางทรงสั่นกลัว หากไม่ทรงลงมือในตอนนี้ ก็จะไม่มีโอกาสอีก

เจ้าหญิงทรงหายพระทัยเข้า แล้วก้าวไปอีกหนึ่งก้าว เงื้อเหล็กแหลมไว้เหนือพระเศียรด้วยพระหัตถ์ทั้งสองข้าง แล้วคุกพระชานุลงทันที จ้วงแทงเหล็กแหลมลงมาด้วยพละกำลังทั้งหมดที่ทรงมี เตรียมพร้อมที่แทงมันเข้าไปที่หลังของราชาแม็คคลาวด์

แต่กลับมีบางอย่างที่ไม่ทรงคาดคิดเกิดขึ้น มันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเกินกว่าที่จะทรงตั้งตัวได้ทัน ในวินาทีสุดท้ายนั้น ราชาแม็คคลาวด์ทรงกลิ้งหลบออกไป สำหรับบุรุษที่มีร่างกายใหญ่โตเช่นราชาแม็คคลาวด์ พระองค์ทรงเคลื่อนไหวได้รวดเร็วกว่าที่พระนางทรงคิดมาก ราชาแม็คคลาวด์กลิ้งหลบไปทางหนึ่ง ทำให้สตรีที่นอนอยู่เบื้องล่างกลายเป็นเป้า และมันสายเกินกว่าที่เจ้าหญิงลูอันดาจะทรงยั้งพระหัตถ์ได้ทัน

เหล็กแหลมยังคงพุ่งแทงลงไปในทรวงอกของเด็กสาวนางนั้น ท่ามกลางความตื่นตะลึงของเจ้าหญิงลูอันดา

เด็กสาวผุดลุกขึ้นนั่ง กรีดร้อง เจ้าหญิงลูอันดาทรงตกพระทัยและรู้สึกว่าเหล็กแหลมแทงเข้าไปในเนื้อของนาง ลึกเข้าไปจนถึงหัวใจ โลหิตไหลทะลักจากปากเด็กสาวขณะที่นางมองมาที่เจ้าหญิงด้วยความหวาดกลัวและผิดหวัง

ในที่สุด นางก็ล้มลงสิ้นใจตาย

เจ้าหญิงลูอันดาทรงคุกเข่านิ่งอยู่เช่นนั้น ใจสลาย ทรงพยายามทำความเข้าใจสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น ก่อนที่พระนางจะทรงเข้าใจเรื่องทั้งหมด ก่อนที่จะทรงรู้ว่าราชาแม็คคลาวด์ปลอดภัย เจ้าหญิงทรงรู้สึกถึงแรงฟาดเข้าที่พระปราง และรู้สึกว่าล้มลงกับพื้น

ขณะที่เจ้าหญิงทรงกระเด็นไปในอากาศนั้น ทรงรับรู้ได้อย่างเลือนรางว่าราชาแม็คคลาวด์เพิ่งต่อยพระนาง แรงจนลอยถลาไป พระองค์ทรงรู้ทุกความเคลื่อนไหวของเจ้าหญิงนับตั้งแต่ที่ทรงเดินเข้ามาในห้องนี้ ทรงแสร้งทำเป็นไม่รู้ และรอจังหวะ รอโอกาสเหมาะที่ไม่เพียงทรงหลบพ้นการจ้วงแทงของพระนาง แต่ยังลวงให้พระนางฆ่าเด็กสาวที่น่าสงสารนางนั้นในเวลาเดียวกัน และโยนความรู้สึกผิดให้แก่เจ้าหญิง

เจ้าหญิงลูอันดาทรงเห็นพระพักตร์ของราชาแม็คคลาวด์ ก่อนที่โลกของพระนางจะดับมืดลง พระองค์ทรงแย้มสรวล อ้าพระโอษฐ์กว้าง หายพระทัยแรงเหมือนกับสัตว์ป่า และสิ่งสุดท้ายที่ทรงได้ยิน ก่อนที่ราชาแม็คคลาวด์จะยกฉลองพระบาทบู้ทอันใหญ่โตกระทืบลงที่พระพักตร์ของพระนาง คือเสียงแหบห้าวที่เปล่งจากพระศอเหมือนกับสัตว์

“เจ้าช่วยข้าจริง ๆ” ราชาตรัส “ข้าเสร็จธุระกับนางพอดี”