Читать книгу EFT dla zdrowia. Sprawdzona naukowo technika eliminowania stresu i chronicznych dolegliwości - Peta Stapleton - Страница 10

Uważa się, że psychoterapia indywidualna rozwinęła się w trzech wielkich falach. W początkowym okresie mieliśmy psychoanalizę. Być może znasz pionierów tego ruchu, takich jak Zygmunt Freud i Carl Jung. Podkreślali nieświadome konflikty, wczesne doświadczenia i „przeniesienie” uczuć z dzieciństwa pacjenta na terapeutę. Następni byli naukowcy i zwolennicy modyfikacji zachowania. Wcześni przywódcy, tacy jak Edward Thorndike, Joseph Wolpe i B. F. Skinner, wykorzystali teorię uczenia się do sformułowania strategii zmiany niechcianych zachowań. Korzystając z pozytywnych i negatywnych wzmocnień (zwanych warunkowymi), byli w stanie wymiernie zwiększyć pożądane zachowania i wyplenić samoniszczące wzorce zachowań u swoich klientów.

Z psychoanalizy i terapii behawioralnych wyłoniły się dwa ruchy, z których każdy uważał się za „trzecią falę”. Humanistyczna lub eksperymentalna psychoterapia podważała podstawowe założenia psychoanalizy i behawioryzmu, takie jak idea, że każde zdarzenie jest zdeterminowane przez nieprzerwany łańcuch wcześniejszych zdarzeń. Zamiast tego podkreślała wrodzoną dobroć każdego człowieka i możliwość osiągnięcia tego potencjału przy wsparciu takich cech jak wolna wola, kreatywność, poczucie własnej wartości, miłość i autonomia. Choć ruch humanistyczny nie jest już główną siłą w tej dziedzinie, odcisnął swoje piętno na większości współczesnych metod psychoterapeutycznych.

Tymczasem terapia poznawcza (kognitywna) lub terapia poznawczo-behawioralna (ponieważ opiera się na terapii behawioralnej) pojawiła się jako kolejna „trzecia fala” i obecnie stała się dominującą siłą w psychoterapii. Terapia poznawcza ukierunkowana jest na myśli i interpretacje sytuacji klienta, ponieważ mogą one prowadzić do negatywnych stanów emocjonalnych. Pionierami w tej dziedzinie są Aaron Beck i Judith Beck, Albert Ellis i David Burns. Niedawnym osiągnięciem w terapii poznawczej było przesunięcie akcentu z symptomów spowodowanych przez błędne oceny poznawcze (sposób, w jaki myślisz) na głębsze zmiany w procesach myślowych poprzez dawanie świadectwa, akceptację i bycie w ciągłym przepływie wewnętrznego doświadczenia. Te nowsze podejścia obejmują uważność, akceptację i terapię zaangażowania, dialektyczną terapię behawioralną oraz połączenia takie jak zintegrowana z umysłem terapia poznawczo-behawioralna.

Historycznie psychoterapia zawsze była bardzo długim procesem. Ale pojawia się potrzeba szybszego leczenia z oczywistych powodów ekonomicznych, tak aby szerokie grono osób, które mogłyby skorzystać z psychoterapii, miało szansę ją otrzymać. Plany ubezpieczeniowe i leczenie dotowane, takie jak Medicare, często mają ograniczenia dotyczące liczby sesji, do których można uzyskać dostęp w danym roku kalendarzowym. Spowodowało to wzrost badań nad podejściami krótszymi, które są powszechnie uważane za terapie wymagające więcej niż 2, ale mniej niż 10 sesji.

Wiele najbardziej udanych modeli krótkiego leczenia wykorzystuje interwencje somatyczne, w tym ruch, stymulację sensoryczną i integrację, lub aktywację obszarów na skórze, takich jak punkty akupunktury (obszary ważne w akupunkturze), które uruchamiają pożądane procesy neurologiczne. Pojawienie się krótkich psychoterapii zawierających składnik somatyczny jest obecnie uważane za czwartą falę psychoterapii. Na przykład EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing; terapia odwrażliwiania za pomocą ruchu gałek ocznych) uznaje się za empirycznie potwierdzony rodzaj leczenia urazów, lęków i depresji1. Osobiście uważam EFT za najbardziej obiecującą dziedzinę z psychoterapii czwartej fali, ze wszystkich, które badałam.