Читать книгу EFT dla zdrowia. Sprawdzona naukowo technika eliminowania stresu i chronicznych dolegliwości - Peta Stapleton - Страница 9

Jako słuchacz z natury, czułam powołanie do dziedziny psychologii, aby pomagać innym. Po ukończeniu studiów z tradycyjnym dyplomem z psychologii miałam wrażenie, jakbym była zwycięzcą. Zaczęłam specjalizować się w zaburzeniach odżywiania, takich jak anoreksja i bulimia. Prowadziłam bezpłatne cotygodniowe grupy wsparcia i sesje indywidualne i zaczęłam uczyć na lokalnym uniwersytecie. Ale czegoś w tym wszystkim brakowało.

Bez względu na to, co wykorzystywałam z mojego szkolenia klinicznego, stan moich klientów nie poprawiał się wystarczająco szybko dla ich (lub mojej) satysfakcji. Zaczęłam odczuwać smak porażki. Fakt, nadal byłam młoda i zielona jako terapeuta, jednak byłam rozczarowana i zaczęłam panikować, że osoby cierpiące zostały na lodzie, ponieważ „nic na nich nie działało”. Właśnie na tym etapie pomógł mi kolega. Surfował po sieci i natknął się na coś, co jego zdaniem mogłoby pomóc.

Kiedy mi to przedstawiał, powiedział: „Znalazłem technikę, która moim zdaniem może zadziałać, ale jest trochę dziwna”. To nie zabrzmiało dobrze. Byłam poważnym psychologiem podejmującym poważne kwestie, a nie dziwne rzeczy! Ale desperacja prowadzi do rozpaczliwych działań, więc zaprosiłam go, aby przyszedł do jednej z grup wsparcia przy zaburzeniach odżywiania. Podczas tej konkretnej sesji jedna z młodych uczestniczek zaczęła mieć atak paniki. Mój kolega gestem wskazał, że zabierze ją do innego pokoju, aby pomóc jej się uspokoić, podczas gdy ja nadal prowadziłam spotkania. Niecałe 15 minut później oboje wrócili. Młoda kobieta przeszła od stanu paniki i hiperwentylacji w stan spokoju i opanowania. Moje brwi poszybowały niemal pod sufit.

Gdy zajęcia się skończyły i wszyscy wyszli, koniecznie chciałam dowiedzieć się, co zrobił. Powiedział: „Zrobiłem tę dziwną rzecz, o której mówiłem”. Oczywiście musiałam dowiedzieć się czegoś więcej!

Z biegiem czasu zaczęłam uczyć się o EFT. Jak zwykle podekscytowana nowym odkryciem, zaczęłam je praktykować z przyjaciółmi i rodziną oraz oczywiście na sobie. Uczestniczyłam w szkoleniu praktycznym i wykorzystałam tę technikę przy moim nieopanowanym pragnieniu jedzenia czekolady. Teraz, 20 lat później, wciąż nie mam ochoty na czekoladę. Kiedyś jadłam ją codziennie jako popołudniową dawkę energii, więc był to nie lada wyczyn. Nadal mogę jeść czekoladę (opukiwanie nie usuwa wolnej woli), ale średnio mi smakuje i nigdy nie biorę więcej niż jeden kawałek.

Kiedy zmienił się zakres obowiązków na moim stanowisku na uniwersytecie, około 2000 roku, znalazłam się w sytuacji, w której musiałam rozpocząć badania. Wciąż pracowałam w dziedzinie zaburzeń odżywiania i od tego czasu z powodzeniem korzystałam z EFT przy pracy z klientami. Nie mówiłam wielu osobom o tej technice, jednak moi klienci wracali do zdrowia! Dlatego poruszyłam ideę badania EFT pod kątem kwestii związanych z jedzeniem z moim bardzo konserwatywnym przełożonym, lekarzem. Powiedział: „Brzmi interesująco, ale myślę, że nikt nie przyjdzie na próby”.

Mimo tego i tak postanowiłam spróbować. Zdecydowaliśmy się wykorzystać EFT w przypadkach nadmiernego apetytu u dorosłych z nadwagą, ponieważ epidemia otyłości w Australii była wówczas alarmująca. (Myśleliśmy również, że w tej kategorii znajdzie się więcej osób niż z anoreksją lub bulimią. W badaniach klinicznych wielkość próby jest bardzo ważna dla znaczenia wyników). Otrzymaliśmy niewielką dotację od Association for Comprehensive Energy Psychology w Stanach Zjednoczonych – był to ogromny akt wiary, ponieważ ich komitet nic nie wiedział o mnie ani o moim zespole i prawdopodobnie jego członkowie zastanawiali się, kim jesteśmy! Dotarłam również do krajowego programu telewizyjnego zajmującego się bieżącymi sprawami i moja opowieść na temat badań została sfilmowana. Proponowaliśmy bezpłatny, czterotygodniowy, trwający osiem godzin dziennie program nauki wykorzystania EFT przy nadmiernym spożywaniu jedzenia. Technikę opukiwania pokazałam na antenie z pomocą prowadzącego i jego czekoladowej babeczki.

Reakcja była niesamowita. Otrzymaliśmy ponad 4500 telefonów i e-maili z całego kraju od osób, które chciały dołączyć do badania. (Mój menedżer nie mógł w to uwierzyć!) Wiedziałam, że możemy stać u progu odkrycia czegoś wielkiego.

Reszta to już historia. Ostatecznie przeprowadziliśmy tę próbę ze 120 dorosłymi osobami. W ciągu następnej dekady rozszerzyliśmy nasze badania, porównując EFT z ustalonymi standardowymi terapiami i dostosowaliśmy je do potrzeb młodzieży oraz innych populacji i dolegliwości. Około trzy lata po sfilmowaniu materiału zadzwoniłam do tego samego reportera i zaproponowałam mu materiał o kontynuacji próby. Wszystko, co zmierzyliśmy, zmieniło się wraz z EFT, a rok później te zmiany na lepsze wciąż były aktywne! (Zobacz rozdział 7, aby zobaczyć nasze wyniki).

Powiedział mi wówczas: „Nie wiem, co zrobiłaś tego dnia trzy lata temu, ale wciąż nie mogę zjeść czekoladowej babeczki”. Nie mogłam się nie roześmiać.

Kontynuowałam więc testowanie tej interesującej i dość nowej techniki w próbach badawczych. Zbadaliśmy EFT także pod kątem przewlekłego bólu, poważnej depresji, lęku przed niepowodzeniem u uczniów osiągających wysokie wyniki oraz palenia papierosów, a także skuteczności świadczenia usług EFT przez Internet. Żeby było jasne, zdaję sobie sprawę, że wiele tradycyjnych terapii działa. Jestem profesorem nadzwyczajnym na uniwersytecie i dyrektorem programu magisterskiego z psychologii klinicznej; na moich zajęciach uczę wszystkich głównych, opartych na dowodach terapii, o których czytasz. Ale zawsze jest jakieś ale; nawet podejścia wspierane przez badania nie mają jakości „uniwersalnej”, którą cieszą się EFT.

Oczywiście takie oświadczenie musi zostać potwierdzone przez badania. Niepotwierdzone dowody mogą być potężne, jeśli ufasz swojemu sąsiadowi, który sugeruje wypróbowanie konkretnego podejścia, ale nasi pacjenci muszą wiedzieć, czy terapia, którą rozważają, została sprawdzona empirycznie, a jej skuteczność ustalona. Pytania dotyczące EFT, które są dla mnie najbardziej interesujące jako psychologa, dotyczą tego, czy EFT są skuteczne i czy działają na szerokie grono osób i warunków. Jesteśmy również ciekawi, czy zachęcające wyniki kliniczne, które obserwujemy, mogą wynikać z czynników innych niż tapping.

Teraz jestem głównym badaczem EFT w Australii i nadal jestem zdumiona tym, jak szybko poprawia się życie naszych uczestników. Wierzę, że dzięki naszemu nauczaniu to narzędzie kliniczne stanie się głównym nurtem techniki na poziomie uniwersyteckim już w niezbyt odległej przyszłości i naprawdę czekam na ten dzień.

Tak więc dochodzimy do pytania: gdzie wpasowują się EFT w zestawieniu z tradycyjnymi terapiami i dlaczego świat mógłby po nie sięgnąć?