Читать книгу Historia od stworzenia Świata. …i nie ma już czasu… - Rem Wоrd - Страница 15

Mohammed. Początki islamu. Koniec starożytności. Mohammed urodził się 20 kwietnia 571 roku w Mekce (Arabia Saudyjska), w wpływowym plemieniu Courshaites. W wieku dwudziestu pięciu lat poślubia czterdziestoletnią Khadidżę, zajmuje się handlem, eskortowaniem karawan i budową (naprawa Kaaby). Od czterdziestego roku życia Mahomet prawie każdego wieczoru wspina się na górę w pobliżu Mekki, gdzie modli się w jaskini, która przetrwała do dziś.

Na szczycie tej góry w pobliżu miasta Medina znajduje się jaskinia, w której Prorok Mahomet otrzymał objawienie od Archanioła Gabriela

Jego spostrzeżenia zostaną później przetłumaczone na wersety Koranu. Islam („poddanie się Bogu”) jest akceptowany przez żonę i kilku krewnych. Nowa wiara jest utkana z pism Tanach, Ewangelii, arabskich legend, w opracowaniu Mahometa. Pierwsze kazanie w świętym Kaabie wywołuje jedynie pośmiewisko wśród tłumu. Wtedy Mohammed znajduje właściwe słowa i sytuacja się naprawia. W ciągu następnych trzech lat do społeczności werbowanych jest około stu osób. Po śmierci jego wuja, wpływowego Abu Taliba, islamiści zostają wypędzeni z Mekki. Społeczność przenosi się do miasta Medina, gdzie napotyka wiele trudności (siedem do ośmiu randek na osobę na dzień pracy). W tym samym czasie rozpoczynają się naloty na karawany handlowe i walka o szerzenie wiary. Muzułmanie przegrywają pierwsze bitwy. Jednak ich wytrwałość przynosi owoce i armia Mahometa wkracza do Mekki bez walki. Nastąpiła seria wojen mających na celu zjednoczenie plemion arabskich, dokonano najazdów na Bizancjum. Podczas zdobywania jednego z miast, aby uniknąć używania wina przez wojowników, przyjmuje się surę, zakazującą spożywania alkoholu.

Mahomet umiera w Medynie. Jego ciało spoczywa w Centralnym Meczecie.

Imamem (przywódcą wspólnej modlitwy) może być każdy godny muzułmanin, który dobrze zna Koran, niezależnie od swojego statusu społecznego. Imamowie są często nauczycielami (mentorami), orędownikami biznesowymi i kreślarzami.

Dla szyitów tylko spadkobiercy krwi kuzyna i zięcia Proroka mogą mieć imama (najwyższego imama), który ma prawo interpretować Koran i prowadzić wierzących. Na imamów mianuje się „małych imamów”, czyli w tradycji sunnickiej fakichs (osoby ze specjalnym wykształceniem teologicznym do służby w meczecie). Prawo spadkowe i powoływanie zamiast wyborów jest praktykowane głównie w Iraku i Iranie.

Podział muzułmanów na szyitów i sunnitów ma miejsce, gdy wyłączne prawo do władzy zięcia proroka (żonatego z córką Mohammeda, Fatimą), Alego Taliba, zostaje zakwestionowane przez innego imama. Bitwa kończy się rozejmem, ale po tym, jak Ali, pierwszy człowiek, który przeszedł na islam, nadal zostaje zabity. Muzułmanie, którzy wierzą, że władza w kalifacie może należeć tylko do potomków Alego Taliba (Alidama) – szyitów, ci, którzy uznają dowolnego wybranego muzułmanina za godnego tego, są sunnitami. Szyici uważają, że pośród nich jest Imam Muhammad, który kiedyś zniknął w niewyjaśnionych okolicznościach. Obserwuje ludzi i przygotowuje się do zostania nowym mesjaszem.

Zaostrzenie walki między dwiema gałęziami islamu następuje podczas powstania Imperium Osmańskiego. Sułtan potrzebuje dobrego powodu, by zaatakować jeden z krajów muzułmańskich. Do tego czasu różnice między szyitami a sunnitami uważano za nieistotne.

Zgodnie z ugruntowaną tradycją ta góra w Egipcie jest utożsamiana z górą Synaj. Tutaj prorok Mojżesz otrzymał od samego B-ga Dziesięć Przykazań, które zmieniły świat

Idea islamu to jeden Bóg (Allah). Różnica w stosunku do chrześcijaństwa nie polega na przyjęciu zasady Trójcy Bożej w Ojcu, Synu i Duchu Świętym. Ponadto muzułmanie zakładają, że Issa (Jezus) nie umarł na krzyżu, aby odpokutować za grzechy ludzkości, ale … potem następuje złożona historia o tym, jak przed tym uciekł. Tymczasem idea chrześcijaństwa to właśnie życie ziemskie, w wyniku którego Bóg Ojciec wymienia z ludźmi wystarczająco zrozumiałe objawienie.

Koran przedstawia raj pełen cielesnych przyjemności dla mężczyzn. Kobiety są spośród byłych małżonków, a także dziewicze godziny, które za każdym razem pojawiają się rano. Budynki zbudowane są ze złotych cegieł. Raj ma kilka poziomów. Górny poziom to ogród Firdaus. W górze jest tylko tron Allaha.

Niektórzy teologowie muzułmańscy uważają, że wszystkie te opisy odzwierciedlają koncepcję raju na poziomie koncepcji współczesnych.

Tego wszystkiego nie ma w chrześcijańskim raju. „Objawienie Jana Ewangelisty” przedstawia Miasto Boże, Nowe Jeruzalem, Cube, o boku 2400 kilometrów. Jednak niektórzy teolodzy uważają, że Apokalipsa jest apokryfem – dziełem na temat biblijny, nieuznany przez Kościół.

Trzecią religią świata jest judaizm. Stary Testament jest zwiastunem Ewangelii. Ta religijna zasada nie zakłada żadnego zrozumiałego życia pozagrobowego. Stary Testament odrzuca idee wędrówki nieważkości duszy i głosi przedłużenie życia człowieka w jego cielesnych dzieciach.

Druga Świątynia w Jerozolimie (516 pne – 70 rne), rekonstrukcja artystyczna. Zgodnie z tradycją chrześcijańską Trzecia Świątynia zostanie wzniesiona na krótko przed Drugim Przyjściem Chrystusa, za panowania Antychrysta.

Kościoły (świątynie) protestanckie, pomimo ich wpływów (USA, Anglia, łączna liczba parafian to 800 mln), z reguły nie różnią się bogatą dekoracją. Nie ma kultu ikon. Budynek kościoła może być dowolnym budynkiem publicznym. W ołtarzu znajduje się stół rozciągnięty w poprzek sali, z księgami Starego i Nowego Testamentu oraz lampami. Tutaj kapłan głosi, prowadzi liturgię, komunię i chrzest. Przedstawione rozporządzenia są jedynymi uznanymi przez to wyznanie. Wiele uwagi poświęca się rozwiązywaniu świeckich problemów parafian, rozwiązywaniu konfliktów rodzinnych itp. (Wiara bez uczynków jest martwa). Protestanci nie są w żadnej konfrontacji z judaizmem, jak prawosławni i katolicy. Co więcej, uważają państwo Izrael za ważne pole działalności Boga aż do drugiego przyjścia Chrystusa.

Kapłan jest wybierany spośród szanowanych parafian i można go łatwo usunąć. Nie ma sukcesji apostolskiej (święcenia przez święcenia, czyli święcenia).

Konfucjanizm w języku chińskim nazywa się Pinyin, „Szkoła ludzi wykształconych” i nie zawiera przydomka założyciela, filozofa i polityka Kun-Fu-tzu. Prawdziwe imię „Nauczyciela z klanu Kun” to Chzhun-ni. Konfucjusz urodził się w VI wieku pne. mi. Teksty mentora narodu, wielokrotnie przepisywane, zawierają opisy obrzędów kultu przodków, świątyń stworzonych na ich cześć, moralizatorskich, historii fikcyjnego kraju idealnego. Niebo jest postrzegane jako źródło znaczeń moralnych, rezonator, który reaguje na zachowanie ludzi i wysyła im niezbędne znaki. W pewnym sensie konfucjanizm zbiega się z chińską religią ludową, również Pinyin, z 500 milionami wyznawców. W tej wierze oprócz Nieba ważna jest światowa energia Qi, a także dusze przodków, z którymi, jeśli zostaną spełnione określone warunki, można nawiązać połączenie.

Hinduizm jest popularny w wielu krajach Europy i Stanach Zjednoczonych jako niezwykły kurs psychoterapii, ale nadal jest zlokalizowany w rodzimych Indiach. Kompleks idei filozoficznych, norm etycznych, tradycji nazywany jest sanatana-dharmą („wieczne prawo”). Święte teksty – Wedy, Upaniszady, eposy Ramajana i Mahabharata, podobnie jak zbiór ksiąg Starego Testamentu pod wieloma względami, choć znacznie mniej realistyczne, odzwierciedlają historię powstania Indii. Najwyższy Bóg Hinduizmu może zdefiniować pojęcie Brahmana (pierwotnie – „Modlitwa”), duszy świata, podstawową zasadę rzeczy. Można go czcić w każdej możliwej formie. Zwolennicy Vaisnavizmu służą Absolutowi w awatarze Wisznu, Strażnika Wszechświata, a także bardziej ludzkim odbiciom – Krysznie i Ramy. Shivaites wielbią Shivę, statyczną męską zasadę Wszechświata, twórcę odrodzenia, czasami bardzo destrukcyjną. Ogólne znaczenie służby polega na scaleniu się z Absolutem, przy zachowaniu indywidualnej zasady, poprawie pozycji osobistej, w tym pozycji materialnej, przy każdym odrodzeniu. Brahma (Brahma) jest bogiem stworzenia, pierwszym z równych sobie, razem z Shivą i Wisznu stanowi Trimurti (triadę), duchową zasadę wszystkiego – brahmana.

Buddyzm twierdzi, że jest religią światową, kontrowersyjną, ale tym bardziej ekscytującą kontynuacją hinduizmu. Założycielem nauki jest Budda Siakjamuni, w sanskrycie „Przebudzony mędrzec” (623 – 543 pne). Przed Siakjamuni jest kilku Buddów, ale on jest najbardziej znany. Nadchodzący obudzony Nauczyciel, pod którego kierownictwem ludzie będą prowadzić święte życie – Maitreja („Życzliwy”). Główną ideą jest brak oporu wobec zła przemocą, bierny opór przeciwnościom losu, akceptacja świata takim, jaki jest. W wyniku takiego zachowania istota wyższa rozumna (czyli mnich buddyjski) musi wydostać się z niewoli świadomości, która stworzyła jego mozaikowy obraz. Buddyzm nie sugeruje żadnych bogów, jednego umysłu, raju, piekła jako naturalnego obszaru przyciągania religijnego ascety. Jedynym celem jest „zgaszenie świecy” samoświadomości.

Szamanizm, chociaż nie jest religią światową, był kiedyś szeroko rozpowszechniony na całej Ziemi. Teraz ten system wierzeń jest zlokalizowany w niektórych plemionach Ameryki Południowej i Północnej, Afryki, Azji Południowo-Wschodniej, Syberii i Dalekiego Wschodu. Szaman wchodzi w trans uderzając w tamburyn, tańcząc, śpiewając i leżąc przez długi czas, nie reagując na wpływy zewnętrzne. W niepokojącym śnie, podróżując wzdłuż gałęzi lub korzeni archetypowego Drzewa Świata, odwiedza światy środkowe, wyższe lub niższe. Wyższe światy zamieszkują istoty oświecone, niższe – agresywne istoty. Schematy światów nieziemskich są indywidualne, dlatego nie można ich sprowadzić do obrazu akceptowalnego dla stworzenia religii klasycznej.

Jedną z odmian szamanizmu jest voodoo. Główne przepisy wierzą – świat zamieszkuje wiele duchów, loa (z francuskiego loi – «prawo»). Możesz się z nimi skontaktować i uzyskać pomoc. Ofiary są składane na ołtarzu, który ma nieco zaniedbany wygląd. Są to słodycze, alkohol i zabite zwierzęta.