Читать книгу Borelioza i koinfekcje - Richard I. Horowitz - Страница 23

Borrelia burgdorferi może przedostać się przez łożysko do płodu tak samo jak różne koinfekcje, takie jak Borrelia miyamotoi, babeszjoza i bartoneloza. Bakteria Borrelia burgdorferi została również wyizolowana z ludzkiego mleka. W literaturze medycznej bardzo dużo dyskutowało się o przekazywaniu dziecku bakterii przez karmienie piersią – zawsze zachodzi jakieś ryzyko. Z tego względu z matkami w ciąży należy przeprowadzać szczere rozmowy na temat korzyści i zagrożeń płynących z przyjmowania antybiotyków w ciąży i podczas karmienia piersią.

Antybiotyki takie jak penicyliny, cefalosporyny i makrolidy typu Zithromax uznawane są za bezpieczne w ciąży. Flagyl jest potencjalnie bezpieczny na późniejszym etapie ciąży, jednakże nie powinien być stosowany rutynowo, lecz jedynie w przypadku wyraźnych wskazań medycznych. Dawki, skutki uboczne i przeciwwskazania są takie same, jak omówiliśmy wcześniej.

Klindamycyna (Cleocin) może być stosowana w przypadku koinfekcji, łącznie z babeszjozą, ale ponieważ nie ma badań przeprowadzonych w pierwszym trymestrze, można ją podawać dopiero w drugim i trzecim trymestrze. Stosowałem kombinację Cleocinu, Mepronu (atowakwonu) i azytromycyny w przypadku babeszjozy w trzecim trymestrze (u dwóch pacjentek). Dzieci urodziły się zdrowe i bez oznak parazytemii czy anemii hemolitycznej. Klindamycyna i chinina również były bezpiecznie stosowane w trzecim trymestrze, ale ze względu na skutki uboczne stosowania chininy (mdłości, wymioty, wysypki i/lub dzwonienie w uszach) nie są moimi lekami pierwszego wyboru. Położnicy i lekarze pierwszego kontaktu muszą pytać kobiety chore na boreliozę i koinfekcje, czy występują u nich jakieś konkretne objawy boreliozy (np. wędrujące bóle) i objawy babeszjozy (np. niewyjaśnione poty w dzień i w nocy, które mogą przeradzać się w poty zlewne), aby można było postawić właściwą diagnozę i dostosować leczenie zwalczające objawy, a jednocześnie zapobiegające komplikacjom. Bartonelozę można bezpiecznie leczyć tylko cefalosporynami i azytromycyną. Inne leki, takie jak tetracykliny, chinolony i Bactrim, są w ciąży niewskazane.

Przykłady zestawów antybiotyków podawanych podczas ciąży zawierają leki działające na bakterie ze ścianą komórkową, na przykład amoksycylinę, Omnicef lub inne doustne cefalosporyny takie jak cefuroksym. Zastrzyki domięśniowe z Bicillinu LA również są bardzo skuteczne i można je stosować w przypadku kobiet, u których wystąpiły ostre objawy, nieustępujące po podawaniu leków doustnych, obejmujące m.in. silne mdłości. Długotrwały efekt Bicillinu może także wyraźnie obniżyć ryzyko przedostania się bakterii z organizmu matki do płodu, a regularne robienie zastrzyków pomaga uniknąć różnych skutków ubocznych, występujących w przypadku leków doustnych. Widzieliśmy już jednak pozytywne reakcje łańcuchowe polimerazy (PCR) Borrelia burgdorferi w próbkach łożyska i/lub pępowiny po porodzie oraz PCR mykoplazmy w płynie owodniowym, mimo że kobiety otrzymywały doustne antybiotyki takie jak azytromycyna, a dzieci były zdrowe. Makrolidy (np. azytromycyna) nie przedostają się zbyt często do łożyska, mogą jednak być użyteczne w przypadku kontrolowania objawów u matki. Okazjonalnie potrzebne są leki dożylne takie jak Rocephin, podawane matce z objawami neurologicznymi i/lub sercowymi. Bywa, że stosuje się je również w pierwszym trymestrze, gdy kształtują się narządy płodu, zwłaszcza jeśli u kobiety występowały już poronienia wywołane boreliozą.

Ciąże kobiet z aktywną infekcją boreliozy powinny być traktowane jako ciąże wysokiego ryzyka i wszystkie podawane leki oraz wprowadzane diety powinny być konsultowane z ginekologiem-położnikiem. Próbki z pozytywnymi reakcjami łańcuchowymi polimerazy powinny zostać przebadane pod kątem boreliozy (łożysko, płyn owodniowy, pępowina) i innych podejrzewanych koinfekcji. Badanie organizmu dziecka pod kątem boreliozy można wykonać po sześciu miesiącach, gdy znikną u niego przeciwciała matki.