Читать книгу Borelioza i koinfekcje - Richard I. Horowitz - Страница 25

Kwestia, czy borelioza może przetrwać po standardowej antybiotykoterapii trwającej trzy do czterech tygodni, nadal jest przedmiotem ożywionych dyskusji. Wiemy, że antybiotyki o działaniu krótkoterminowym są nieskuteczne u 25–71% pacjentów z późno zdiagnozowaną boreliozą i że nawroty choroby występują dość często. Mimo dziesiątków zrecenzowanych badań naukowych, obrazujących oporność boreliozy na podstawie zarówno testów PCR, jak i posiewów (czyli złotych standardów badań), niektórzy lekarze zaprzeczają, jakoby borelioza była chorobą wyjątkowo oporną i twierdzą, że problem rozwiązuje przedłużona antybiotykoterapia.

W 2014 roku naukowcy z Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa i Northeastern University wykazali, że borrelia jest w stanie tworzyć „przetrwałe” komórki. Stanowią one subpopulację najbardziej wytrzymałych komórek, które potrafią przetrwać antybiotykoterapię i długotrwałe leczenie. Komórki te mogą być uśpione (albo nie rosną, albo rosną bardzo powoli) i reaktywować się w sprzyjających warunkach. Leczenie niektórych przewlekłych infekcji takich jak tuberkuloza czy trąd, będących wolno rozprzestrzeniającymi się infekcjami wewnątrzkomórkowymi (tak samo jak borelioza), może trwać rok lub dłużej. Infekcje te ilustrują główne problemy związane z komórkami przetrwałymi i nawrotami choroby. W takich przypadkach łączymy leki zwalczające różne postacie bakterii. Niektóre z antybiotyków stosowanych w leczeniu gruźlicy, na przykład izoniazydy (INH) i ryfampicyna, zabijają rosnące bakterie, ale w tym samym czasie potrzebne są również pirazynamidy (PZA), żeby zabić komórki oporne. Niezabite przez antybiotyki komórki oporne mogą zamienić się w bakterie aktywne i wywołać nawrót choroby. Z tego względu niezbędne jest leczenie trzema czy nawet czterema lekami (łącznie z etambutolem), INH podaje się dłużej, żeby zabijały aktywne bakterie, powstające z komórek przetrwałych (opornych).

Komórki oporne wykryto również w przypadku innych przewlekłych infekcji bakteryjnych takich jak syfilis (krętkowy kuzyn boreliozy) oraz przewlekłych infekcji zastawki serca (zapalenie wsierdzia), brucelozy i gorączki Q (kolejna infekcja przenoszona przez kleszcze, Coxiella burnetii). Wiele infekcji opornych obejmuje także proces powstawania biofilmu, jak to jest w przypadku przewlekłego zapalenia dziąseł (periodontopatia), przewlekłego zapalenia ucha środkowego (do którego przyczyniają się różne bakterie, m.in. S. pneumoniae, Haemophilus influenzae i Moraxella catarrhalis), wymiany protez (zastawek i stawów) oraz boreliozy.