Читать книгу 2020 нче ел. Шигырь. Том 4. Стихи - Рузил Фазлыев - Страница 48

Ярлары буйлап тезелгән,

Сөн буе авыллары.

Якын итә, берләштерә,

Сөн суы агымнары.

Үзе ага салмак кына,

Текә түгел ярлары.

Булмый калмас яр буенда,

Зифа буйлы таллары.

Суларында кер чайкаган,

Яшь киленнәр басмада.

Сөн буйлары hаман якын,

Еллар үтеп барсада.

Тезелеп киткән ярлар буйлап,

Алмалы бакчалары…

Аркылы чыгу берни түгел,

Кирәкми басмалары.

Билдән түбән диләр иде,

Сай булган урыннарын.

Атлар йөргән Сөн буенда

Ияртеп колыннарын.

Акканда аккан Сөн шулай,

Ничә еллар үткәндер.

Сөн буе авылларында,

Ничә буын үскәндер…

Эй Сөн суы, Сөн буйлары,

Тарихларның шаhите.

Ничә буын бала – чага,

Тормышларын шат итте…

Сөн сулары агым сулар,

Шифасы бар суларда.

Аны аңлап, тоеп була,

Сөн буенда туганга…

Агыйделгә кояр өчен,

Күпме юллар узыла.

Озатучы авылларыб

Ярлар буйлап сузыла.