Читать книгу Пьесалар / Пьесы - Туфан Миннуллин - Страница 26

Сәхнәдә – Екатерина II белән Григорий Потёмкин.

Икесенең дә кулларында – бокаллар. Артта – бал мәҗлесе.

Екатерина. Сез тумыштан меланхолик, князь. Бүгенге мәҗлестә, минемчә, шат булырга сәбәп бар.

Потёмкин. Ләкин…

Екатерина. Явыз тотылды, бу сезнең өчен дә шатлык түгелмени?

Потёмкин. Шатлык, әлбәттә…

Екатерина. Шулай булгач?

Потёмкин. Явыз тотылды, аның башы киселер, ләкин…

Екатерина. Сезгә тагын ни җитми?

Потёмкин. Явыз тотылды, чир калды. Берничә баш киселер, миллион баш исән. Степан Разинның да башы киселгән иде. Россиянең бу төзәлмәс чир белән чирләве бүгенге шатлыгыма күләгә булып төшә, сөрем булып куна.

Екатерина. Бүген фәлсәфә көне түгел, князь.

Потёмкин. Кичерегез. Мин Россиянең киләчәге өчен борчылам. Безнең дворяннарның йөрәгенә курку оялады. Ул курку буыннан-буынга күчәчәк. Ә фетнәчеләр токымында үзләренә ышаныч арта барачак.

Екатерина. Куегыз фәлсәфәгезне, Григорий, минем бүген уйлыйсым килми, күңел ачасым килә.

Потёмкин. Күңел ачарга иртәрәк түгелме, государыня? Фетнә дәвам итә. Башкисәр башкорт Салават Юлаев Себер юлында хәрәкәт итә, Казан тирәсендә һаман да тыныч түгел. Яшерен комиссиянең хәбәр итүенә караганда, самозванец кулыннан полковник дәрәҗәсе алган Канкаев дигән ниндидер юлбасарның шактый зур һәм көчле бандасы бар.

Екатерина (ачуланып). Миңа нишләргә кушасыз, князь? Утырып җыларгамы? Әгәр сез Россиянең киләчәге өчен миннән күбрәк борчыласыз икән, әгәр Россиянең киләчәге куркыныч астында икән, әгәр фетнә дәвам итә икән, мин сезгә зур шатлык һәм бәхет бүләк итә алам. Сез, генерал-поручик, юлга әзерләнә аласыз. Үзегез әйткән башкисәр башкорт Юлаев белән полковник дәрәҗәсе алган Канкаевны тотып башларын кисегез. Фельдмаршал дәрәҗәсенә күтәрелерсез.

Потёмкин. Кичерегез, государыня, мин сезнең кәефегезне бозарга теләмәгән идем.