Читать книгу Həyat sandığı - Zaur Pənahov - Страница 10

Yuxudan durmaq getdikcə çətinləşir, yataqdan qalxmaq isə hər gün daha da əzablı gəlirdi. Eçsonun Mərkəzi Azar şəhərinə gəlişindən artıq iki ay keçmişdi. Keçirdiyi ruh düşkünlüyü və yataqxananın ondan, dərslərə və idmana qatılmaq haqda tanıdığı azadlıq Günəş döyüşçüsünü yatağan bir tənbələ çevirmişdi. Pulu artıq tükənməyə başlamışdı və uzun müddətdir ki, addımını yataqxanadan çölə atmırdı.

Eçso yataqdan qalxıb ərincək addımlarla əlüzyuyana yaxınlaşdı. Qabdakı suda öz əksini görüb bir müddət seyr etməyə başladı. Baş ağrısı kefsiz yanaqlarında və qızarmış gözlərində əks olunurdu. Bir aya yaxındı qırxmadığı tüklü üzü qaşınırdı və bədəni hədsiz dərəcədə əzgin idi. Üzünü yuyub, yataqda oturdu. Qarnı acmışdı. Səhər yeməyinə çoxdan gecikdiyini bilirdi, amma ola bilsin günorta yeməyini də qaçırmışdı.

Paltarını geyinib yeməkxanaya endi. Adətən Eçso yeməyini ya nakrinlər yeməyə gəlməzdən əvvəl, ya da getdikdən sonra yeyirdi. Hər şeyi öyrənməyə maraqlı yeniyetmələrin suallarına və baxışlarına səbri çatmırdı. Demək olar ki, heç kimi tanımırdı, heç kimlə əlaqə saxlamırdı. Bir vaxtlar evi kimi gördüyü bu yerdə uğursuz bir yad kimi hiss edirdi özünü

Bu dəfə günorta yeməyinə gecikməmişdi. Yeməkxanada aşpaz və bir neçə işçidən başqa heç kim yox idi. Bu hadisəyə artıq öyrəşməyə başlayan aşpazlar Eçsonu görən kimi onun yeməyini çəkib, çörəyini verdilər. Bu tənbəl gəncin varlığına artıq hər kəs öyrəşməyə başlayırdı. “Heyf belə gəncdən.” Bu sözü heç kim onun üzünə deməsə də, Eçso bunu hər birinin gözlərində oxuyurdu. Hətta indi də o, arxasını çevirən kimi pıçıldamağa başlayırdılar. Bu Eçsonu çox yaralayırdı. İnsanların üzünə əvvəlki kimi tez-tez baxmasa da, onun haqda düşündüklərini yaxşı bilirdi. Özündən nifrət etməyi üçün başqa bir səbəb daha yaranmışdı.

Oturub, yenicə bişmiş qaynar şorbadan bir neçə qaşıq içdi. Dadı həmişəki kimi ləziz olmağına baxmayaraq bu ona əvvəlki kimi həzz vermirdi. Bayırdan səslər eşidilməyə başladı. Yemək vaxtı gəlmişdi. Qısa müddətdə qızlı-oğlanlı gənc nakrinlər içəri doluşaraq yeməklərini götürməyə başladılar. Hərəkət və davranışlarında nakra intizamı olsa da çox danışırdılar və gülüşləri Günəş döyüşçüsünün əsəblərinə toxunurdu. Durub getmək istəsə də artıq gec idi. Həm də çox acmışdı.

Nakrinlərin gülüş və söhbətləri Eçsonu görməkləri ilə pıçıltılara dönüşürdü. Yeməkxananın zalına qısa müddətdə hiss olunacaq dərəcədə səssizlik çökməyə başladı. Gənclərin təəccübü oturmaq üçün yer axtarmağa gəldikdə tərəddüdə dönüşürdü. Bəziləri maraq üçün ona daha yaxın oturmaq, bəziləri isə kənarda durmağa üstünlük verirdi. Adətən arxa tərəflərdə özlərinə yer ayırmış qızlar belə onu daha yaxından görmə şansını əldən buraxmaq istəmirdilər.

Bütün fikrini yeməyinə verən Eçso, ona baxan gözlərə fikir verməməyə çalışırdı. Qarşısında oturan gənc, bir otağı bölüşdüyü nakrinlərdən biri olmağına baxmayaraq onunla da danışmadı. Yeməyini bitirib, qaçar addımlarla yeməkxanadan çıxdı.

“Tək qalmalıyam,” dedi öz-özünə. Sonra həyatının son iki ayında onsuz da tək olduğu ağlına gəldi. Bəlkə də məsələ burada idi. Təklik.

Eçso yataqxanadan çıxıb bağçaya keçdi. Son həftələr havanın necə soyuq keçdiyini unutmuşdu. Payız yerini yavaş-yavaş qışa verməyə hazırlaşırdı. Ağaclar tamam lütlənmiş, yer qurumuş otlarla sarı rəngə bürünmüşdü. Hava küləkli olmasa da ara-bir qalxan əsinti insanı üşütməyə kifayət edirdi.

Ən uzaqdakı oturacağa tək oturdu. Bağçada demək olar ki, ondan başqa heç kim yox idi. Harada səhv etmişdi? Niyə heç kim onu qəbul etmək istəmirdi? Niyə onun həqiqi üzünü tanıyanlar ona üz döndərmişdilər? Ən əsas da Elion ondan niyə uzaqlaşırdı?

Günəş döyüşçüsü bu iki ayda Elionun yanına bir neçə dəfə getmiş, lakin baş təlimçi müxtəlif bəhanələrlə onunla görüşmək istəməmişdi. Bundan başqa onun Mərkəzi Azardakı təlimçiləri də Eçsodan qorxulu bir xəstəlik kimi qaçırdılar. Heç bir ekro onunla söhbət etmək istəmir, məcbur qaldıqda suallara qısa cavablar verərək ondan qaçmaq üçün bəhanə uydururdular.

Səbəb çox ehtimal ki, Qaranlıq Günəş idi. Sirenatda olanlar ucbatından artıq ona əvvəlki kimi güvənmirdilər. Bəlkə də idarəni yenidən itirəcəyindən qorxurdular. Əgər bu baş versə bir neçə döyüntü içində bütün şəhəri məhv edə bilərdi.

Eçso üşüdüyünü hiss edib, ayağa qalxdı, çox nazik geyinmişdi. Əlləri cibində ağacların arasında gəzərək keçmiş günləri xatırladı. Raqada başlayıb şimalda keçən uşaqlığı yenə Raqada qorxuyla dəyişmişdi. Uşaqlıq xəyallarını bəzəyən o güclü döyüşçüyə, hətta xəyal gücünün belə çatmadığı mistik qüvvəyə qovuşsa da özünü çarəsiz və zəif hiss edirdi. Sanki içindəki qaranlıq azad ruhunu zəncirə vurmuşdu. Yaxşı olan hər şeydən uzaqlaşmağa başlamışdı.

Yataqxanaya qayıdıb içəri girdi.

“Günəşin işıqlı olsun.”

Eçso iki addımlığından keçib az qala onu görməmişdi. Yaxşı ki Selley buna fikir vermədi. Gənc rizanmaqın üzünə yayılan böyük gülümsəmə Eçsonun halını görən kimi yox olmuşdu.

“Yaxşısan?”

Eçso başı ilə yaxşı olduğunu bildirdi, amma bunun kifayət etməyəcəyini bilirdi. Birinci ayda tez-tez görüşsələr də son iki həftədir ki, onu görmürdü.

“Burda kimi axtarırsan?”

Selley gülərək “Kimi axtaracam,” dedi. “Əlbəttə səni. Çöldə söhbət edə bilərik?”

“Çöl soyuqdu, gəl otağa çıxaq.”

Gənc rizanmaq qaşlarını qaldırıb təəccüblə baxdı.

Eçso əlini alnına vurub “Bağışla,” deyə üzr istədi. “Buranın yataqxana olduğu həmişə yadımdan çıxır. Burda gözlə, bir şey geyinib gəlirəm,” deyib pilləkənlə otağına çıxdı.

Bir müddət sonra hər ikisi şəhərin qərbə uzanan mərkəzi küçəsi ilə gedirdilər. Eçso içinə düşdüyü vəziyyətdən bir az olsun uzaqlaşmaq üçün bu fürsəti dəyərləndirməyin yaxşı fikir olduğunu düşünmüşdü. Üzünü qırxıb saçını qaydasına salmış, təmiz paltarlarından axırıncısını geyinmişdi.

“İnana bilmirəm ki sənlə bu cür rəftar edirlər,” dedi Selley. “Onlara nə qədər yaxşı olduğunu dəfələrlə isbat etmisən, özü də aldığın qısa təlimə baxmayaraq. Onlar isə… Deyirsən ustad Elion da müşahidə heyətinin qərarına təsir edə bilmədi?”

Eçso sadəcə başını yellədi. Elion, hazırda Azarın tək hakimi olsa da bu vəzifəsi tam rəsmi deyildi. Üçlüyün ölümü haqda yalnız yüksək təbəqə hakimiyyətin xəbəri vardı və çoxları Elionu müvəqqəti baş idarəçi kimi qəbul edirdi. Köhnə hakimiyyəti dəstəkləyən ekrolar isə onu dəyişmək üçün bəhanə axtarırdılar. Belə bir vəziyyətdə Elionun, onun səhvlərini yuyaraq bütün Azarı təhlükəyə atmağını Eçso da istəmirdi.

“Daha bu haqda danışmaq istəmirəm,” deyə Günəş döyüşçüsü bildirdi. Söhbəti lap çoxdan bağlamaq istəyirdi. “Onsuz da köməyi olmur.”

“Bəs indi nə etmək fikrindəsən?”

“Bilmirəm, bəlkə bir iş tapdım. Otlardan yaxşı başım çıxır. Xenera, bir neçə il sonra isə həkim ola bilərəm.”

“Həkim!” Selley dayandı. “Bu qədər əziyyətdən keçmisən ki, həkim olsan?”

Eçso onun təəccübünə cavab vermədi. Yeriməyə davam edərək gənc rizanmaqın çatmağını gözlədi “Bu mənim də istədiyim şey deyil, amma nə edə bilərəm? Mənim ordenimi aldılar,” deyə səbirlə bildirdi “Kağız üzərində nakrin olduğum yazılsa da, silah daşıma ordenim qüvvədən düşüb.”

Mərkəzi qərb yolunun sonuna çatıb, qərb meydanına girdilər.

“Mən də elə buna görə səninlə görüşmək istəyirdim,” deyə Selley, Eçsonu çəkərək boş skamyalardan birində oturdular. “Mənə sənin köməyin lazımdı. Təzə tapşırıq götürmüşəm, amma düyüşçüsüz onun öhdəsindən gələ bilmərəm.”

“İstəyirsən silahdaşın olum?”

Selley gülümsəyərək başını sürətlə silkələdi.

“Bu mümkün deyil. Mənim ordenim ləğv edilib, lap edilməsə də tapşırıq götürmək üçün nakra dərəcəsi lazımdı.”

“Təkcə nakralar tapşırıq götürə bilər?”

“Bir də methalar, amma mən heç biri deyiləm.”

Selleyin gülüşü daha da böyüdü. Zərif dodaqları arasında ağ dişləri göz qamaşdırırdı. Eçso onun niyyətini həmin an anladı.

“Yox,” deyə o an inkar etdi Eçso. “Metha olmaq fikrində deyiləm. Həm də sən nakra dərəcəsini yeni almısan, tapşırığa metha ilə getmək nüfuzunu zədələyər.”

“Nüfuz fikirləşmək vaxtı deyil. Durub mənə təklif etdikləri gicbəsəri silahdaş kimi qəbul etməyəcəm. Tapşırıq zamanı məni qoruyacaq döyüşçüyə ehtiyacım var. Həyatımı etibar edə biləcəyim əsl döyüşçüyə.”

Eçso nə deyəcəyini bilmədi. Gənc qızın səmimiliyi və fədakarlığı ona təsir etmişdi. Bir nakranın tapşırığa metha ilə getməyinə mühafizə və idarə heyətinin, hətta xalqın münasibətini yaxşı bilirdi. Buna zəiflik kimi baxılırdı.

“Onu görürsən?” deyə gənc rizanmaq Eçsoya elən lövhəsini göstərdi.

Gənc bir qadın əlindəki kağızı yapışdırmaq üçün lövhə üzərində boş yer axtarırdı.

“Bizimkilər bura köçəndə mənim altı, qardaşımın doqquz yaşı var idi. Bunu sənə danışmışam?”

Eçso başını tərpədərək “Hə, Yuxarı Baratul qəbiləsindən olduğunu demişdin,” bildirdi. “Səhv etmirəmsə atan və qardaşın sən balaca olanda itkin düşmüşdü hə?”

“Hə. Paytaxta gəldiyimiz il qardaşım itmişdi, sonra isə onu axtarmağa gedən atam. Anam o vaxt elan lövhəsinə tapşırıq yerləşdirsə də onu heç kim qəbul etməmişdi. Hər kəs çox vaxt keçdiyini və onları canlı tapmağın mümkün olmadığını bildirmişdilər. Hakimiyyət isə o vaxtlar cəsəd axtarışına mükafat ayırmırdı. Anamın məni mühafizə heyətinə təlim üçün verməyinin əsas səbəbi də elə bu olmuşdu. Çünki ümid qorumaq, həyat qorumaq qədər vacibdir,” qəmgin baxışlarını elan lövhəsindən çəkib, təbəssümlə “Bəlkə də mənim böyüdükdən sonra onları axtarmağımı istəyib,” bildirdi.

“Yaxşı, nə deyirsən, metha ordenini alacaqsan?” Eçsonun ağzının istəksiz açıldığını görüb “Bircə yox demə,” barmağını qaldıraraq onu qabaqladı. “Heç olmasa bu haqda fikirləş. Amma çox fikirləşmə, tapşırıq çox təcilidi.”

“Yaxşı Selley.”

“Söz verirsən?”

“Fikirləşməyə, hə. Amma çox ümid…”

“Əla!” deyə Selley yerindən qalxıb “İndi mən getməliyəm,” dedi. “Gənc rizanmaqlar üçün bir azdan təlim mərkəzində yığıncaq başlayacaq. Məni ötürərsən?”

Təlim mərkəzi şəhər mərkəzindən uzaqda yerləşdiyi üçün Eçso gənc qızı ötürüb, yataqxanaya qayıdana kimi hava qaralmışdı. Otağında tək oturan Günəş döyüşçüsü, Selleyin təklifi haqda düşünürdü. Gənc qızın səmimi yardım təklifi qarşısında, ona birbaşa yox deyə bilməmişdi. Amma əslində bu təklifi heç dəyərləndirmək də istəmirdi. Bu qədər əziyyətdən sonra nakra kimi şərəfli bir peşə dura-dura muzdlu döyüşçü olmaq fikrində deyildi. Elionun bütün gücü ilə ona kömək edəcəyindən əmin idi. Nəhayət sabah tezdən, Elionla söhbət etmək qərarına gəldi.

Səhəri gün Eçso lap tezdən oyanıb, şam işığında üzünü qırxıb saçını səliqəyə saldı. Çox həyacanlı idi. Nə olur olsun bu gün Elionla danışmalı idi. Hətta axşama kimi gözləmək lazım gəlsə də heç olmasa silah daşıma ordeninin bərpası üçün bir şans istəyə bilərdi.

Yola çıxanda hava hələ təzə aydınlanmağa başlamışdı. Yol boyu söyləyəcəklərini dəfələrlə məşq etdikdən sonra idarə binasının qapısı ağzında dayandı.

“Eşidirəm,” dedi qapıdakı iki nakradan biri. “Nə kömək lazımdı?”

Eçso bir az təəccübləndi. Əvvəllər belə şeylər olmurdu.

Onun bu təəccübünü görən döyüşçülər “Son zamanlar artan təhlükə səbəbindən içəri icazəsiz heç kim buraxılmır,” deyə izah etdilər. “Adınızı və görmək istədiyiniz bölməni deyin.”

“Eçso es-Xenera,” deyə bildirdi Günəş döyüşçüsü “Ali idarə bölməsindən baş ustad Elionla görüşmək istəyirəm.”

Hər iki döyüşçü bir an duruxub, bir-birilərinə baxdılar və biri içəri girdi. Qısa müddət sonra geri qayıdan döyüşçü “Ustad Elion sizi gözləyir,” deyə qapını açaraq yol göstərdi.

Eçso yuxarı mərtəbəyə çıxıb qapını döyməyə hazırlaşırdı ki, qapı kiliddən açılıb aralandı.

“İçəri gəl,” deyə Elion yumşaq oturacaqlarından birinə əyləşərək gözlədi.

Eçso içəri girib qapını astaca örtdü. Elionun soyuq hərəkətləri onu narahat etməyə başlamışdı.

“Belə tez vaxtda sizi narahat etdiyim üçün…”

“Gəl söhbəti çox uzatmayaq,” deyə Elion onun sözünü kəsib ayağa qalxdı. “Bura nə üçün gəldiyini təxmin edirəm, nakra dərəcəsi üçün düzdü?”

“Əgər yenidən sınaq üçün bir şans verilsə…”

“Sən mənim ən istedadlı nakrinlərimdən biri olmusan,” deyə Elion onun sözünü yenidən kəsdi “Sənin tamamilə kənarlaşdırılmamağın üçün əlimdən gələni etdim, lakin müşahidə heyətinin qərarını dəyişdirə bilmədim.”

Eçsonun boğazı düyünləndi. Ürəyi necə gəldi döyünürdü və nəfəs almaq çətinləşirdi.

“Səbəb olduğun dağıntılar və sahib olduğun qaranlıq güc, mənim əl-qolumu bağlayır. Sənin əsl kimliyini… Qısası, sənə heç cür kömək edə bilmirəm.”

“Mənim əsl kimliyim? Bu nə deməkdi?” Elionun son sualdan yayınmaq istədiyini görüb “Ustad,” dedi Eçso. “Mənim əsl kimliyim niyə hər kəsi bu qədər qorxudur? Bu… b… mən heç nə anlamıram. Niyə hər kəsdən kim olduğumu gizlədirsiniz?”

“Kim olduğunu? Bəs kimsən sən Eçso?”

“Mən…”

“Günəş döyüşçüsü? Yüz altmış il bundan əvvəl doğulmalı olan seçilmiş?”

Eçso çaşqın baxışlarla udqundu. Elionun gözləri və səsindəki istehza onu şübhəyə salmışdı. İki yüz il bundan əvvəl yayılmağa başlamış Günəş döyüşçüsü haqda çox nağıllar araşdırmış, özünü həqiqətən bu rolda görmüşdü.

“Əslində buna icazə yoxdu, amma sənin üçün bir istisna edəcəm. Günəş döyüşçüsü nağılı, ustad Rektanın uydurduğu nağıllardan sadəcə biridir. Aşağı təbəqə ekrolar, bu və buna bənzər məlumatlardan xəbərsiz olsalar da yüksək təbəqənin hər şeydən xəbəri var. Günəş döyüşçüsünün uydurma olduğu, Draqzinin bura əsl gəliş səbəbi, Qaranlıq Günəşin əslində nə olduğu və ekroların əsl kimliyi. Bu qədər təəccüblənmə, bildiyini zənn etdiyin şeylərin nə qədərinin boş nağıl olduğunu öyrənsən gözünə yuxu getməz. Mənə inanmırsan?”

Eçso çaşqın baxışlarla donub qalmışdı.

“Səncə, necə olub ki indiyə kimi Draqzin səni tapmayıb? Sən ki onun bu dünyaya Qaranlıq Günəşə sahib olmaq üçün gəldiyini bilirsən. Etrak və Zeldan gücün səndə olduğunu bilirlər. Sən isə, son beş ildə hər kəsin tanıdığı yerlərdə təlim alırsan.”

Eçso bu sualı özünə dəfələrlə versə də hər dəfə cavabı özü uydurmuşdu.

“İşlərin bu yerə gəlməyini inan mən də istəmirdim,” bildirdi nakra lideri. “Ordenin onsuz da ləğv olunub, nakrin qeydiyyatın isə bu gündən qüvvədən düşür. Yataqxanada istədiyin qədər qala bilərsən. Amma sənin daha çox şübhə çəkməyinə göz yuma bilmərəm. Bir müddət nəzərdən kənar olsan yaxşıdı.”

Eçso nə deyəcəyini bilmədi. Bu gün qarşısında gördüyü şəxs, onun tanıdığı səmimi insan yox, soyuqqanlı ekro idi. Gizlətməkdən çəkinmədiyi sirləri və emosiyasız danışığı ilə əsl ekro. Sual vermək istəsə də alacağı cavabın ən yaxşı halda daha bir uydurma nağıl olacağını bilirdi.

“Deməli hamısı boş imiş,” deyə Eçso nəhayət ümidsiz baxışlarla bildirdi. Danışarkən səsinin titrəməyinə mane ola bilmirdi. “On iki illik təlimi beş ildə bitirməyin nə cür işgəncə olduğunu heç təsəvvür edirsiniz?! Deyirsiniz bu qədər əziyyətə boş yerə dözmüşəm?! Bəs mənim bir gün iki dünyanı xilas edəcəyimlə bağlı dedikləriniz nədi? Bu da nağıldı?!”

Elion heç nə demədi. Yalnız soyuq bir buz dağı kimi baxmaqla kifayətləndi.

Eçso başını yelləyərək otaqdan çıxıb qapını çırpdı. Pilləkənlə aşağı mərtəbəyə enərkən qayıdıb var gücü ilə divara yumruq vurmamaq üçün özünə çətinliklə mane olurdu. Düşündüyü yeganə şey tezliklə bu lənətə gəlmiş şəhəri tərk etmək və… sonrasını düşünə bilmirdi. Çıxışa yaxınlaşıb dayandı. Muzdlu döyüşçülər bölməsinin bu mərtəbədə olduğunu gördü. Bəlkə də qovulmuş bir nakra kimi yaşamaqdansa yaxşı bir metha kimi yaşamaq daha şərəfli idi. Metha qeydiyyatı şöbəsinə girib balaca boylu, üzü qırışmış, arıq bir adama yaxınlaşdı.

“Metha qeydiyyatı üçün gəlmişəm,” dedi çatan kimi.

“Adınız, soyadınız, yaşadığınız yer, döyüş səviyyəniz və üslubunuz,” deyə arıq qeydiyyatçı bezgin və yorğun səslə soruşdu. Yuxudan yenicə ayılmış gözlərini çətinliklə açıq saxlayırdı. “Əgər döyüş səviyyənizi və üslubunuzu bilmirsinizsə, on iki mara qarşılığında təlim mərkəzində üç günlük təlimdən keçib döyüş dərəcəsi alacaqsınız. Minimum qəbul D5 dərəcəsidir, dərəcəniz aşağıdırsa ustadların məsləhət bildiyi vaxta kimi hər günü beş mara qarşılığında təlim keçə bilərsiniz. Onu deməliyəm ki ustadlarımız çox təcrübəli və Azarın ən…”

“Başa düşdüm, mənə təlim lazım deyil.” deyə Eçso, bir tonda şeir kimi əzbər danışdığı qaydaları saxladı. “Mənim dərəcəm də var üslubum da, alın.” Cibindən möhürlənmiş qalın kağızı çıxarıb uzatdı.

“Eçso es-Xenera,” deyə qeydiyyatçı oxumağa başladı “İkram qəbiləsi…” bəzi məlumatları mızıldanaraq sürətlə oxuyub “B5?” təəccüblə ona baxdı “Moxs üslubu?! Siz nakrasınız?”

“Nakrin… idim.”

“Nakrin? Bu yaşda?” kağıza daha diqqətlə baxıb “Hə, doğrudan,” təsdiqlədi daha böyük təəccüblə. Eçsonun xasiyyətnaməsi qeydiyyatçını yuxudan ayıltmışdı.

“Bu keyfiyyətlər artıqlaması ilə kifayət edər,” deyə qeydiyyatçı tük qələmi götürüb, mürəkkəbə batıraraq bir neçə qeyd apardı. “İlk dəfədir nakra döyüş dərəcəsi almış nakrin görürəm. Bura gəlmisənsə deməli ya sonuncu sinifdə qovulmusan, ya da sınaqdan keçə bilməmisən.”

“Hər ikisi.”

Arıq qeydiyyatçı qeydlərini apararkən başını yellədi.

“Sənin kimi nakralara son vaxtlar çox ehtiyacımız var. Çox heyf.” Möhürlü kağızın arxa tərəfini çevirib bir neçə əlavə qeydlər və məlumatlar oxudu. “Belə görürəm sən Zankxa üslubunda da döyüşə bilərsən,” deyə bildirdi.

“Hə, amma Moxs mənim daha çox xoşuma gəlir.”

Qeydiyyatçı qəribə bir templə gülərək “Muzdlu döyüşçü olmaq heç də nakra olmağa bənzəmir, cavan oğlan,” dedi. “Əgər insanların sənə iş verməyini istəyirsənsə qılıncın və üslubun nə qədər qorxuducu olsa o qədər yaxşıdı. Sənin Zankxa üslubunda B5 səviyyəsində olduğunu qeyd edirəm. Moxs üslubunu yaddan çıxar, bu bədənlə o nazik qılıncın sənə nə köməyi dəyəcək anlamıram.”

Eçso etiraz etmədi. Qeydiyyatın başa çatmağını gözləyərkən gözü idarə mərkəzinə yenicə girən gənc rizanmaqa sataşdı. Selley sanki onun orada olduğunu bilirmiş kimi bir başa qeydiyyat bölməsinə gəlmişdi.

“Bilmirdim belə tez qərar verəcəksən,” dedi çatan kimi.

“Nə bildin ki burdayam?”

“Qəfil sənin varlığını hiss etdim, deyəsən çox hirslənmişdin.”

Eçso onu bir az kənara çəkib “Nakrin qeydiyyatım ləğv edildi,” bildirdi.

“Bəs baş ustad Elionun bundan xəbəri var?”

“Əlbəttə var. Xəbəri verən elə özü idi.”

Hər ikisi sükut içində bir-birinə baxarkən Selley köhnə dostunun əlindən tutdu.

“Üzr istəyirəm, gələ bilərsən cavan oğlan,” deyə qeydiyyatçı səsləndi. “Fikrində bir ləqəb var, yoxsa öz adından istifadə edəcəksən?” Eçsonun sual dolu baxışlarını görüb “Çoxları, asan yadda qalmaq və müştəri tapmaq üçün ləqəbdən istifadə edirlər. Müştərilər seçim arasında qalanda hansısa Eçso adlı oğlandansa, Əjdaha Ovçusu və ya Vidra Cəlladı ləqəbli döyüşçüyə üstünlük verirlər. Elə baxma, niyə belə etdiklərini mən də bilmirəm.”

“İcazə ver sənə ləqəbi mən seçim,” deyə Selley qəfil atıldı “Xahiş edirəm, bu qeydiyyatın ən xoşladığım yeridi.”

Eçso qarşı çıxmadı.

Selley, Eçsonun sağ əlindən tutub əlcəyini çıxardı. Qolunu bəzəyən qara alov dillərinə baxıb “Zotan Haxs,” dedi həzlə və seçdiyi ləqəbin nə qədər əla seçim olduğunu təsdiqləməyi üçün Eçsonun üzünə baxdı. “Bircə demə ki tərcüməsini bilmirsən.”

“Qara alov,” deyə qeydiyyatçı tərcümə etdi “Zənnimcə istifadə olunmayıb, bunu seçirsiniz?”

Eçso həmin an köhnə soyadında da Haxs olduğunu xatırladı. Deməli mənası alov imiş. Sonra ondan bir cavab gözlədiklərini görüb başı ilə təsdiqlədi.

“Yaxşı ləqəbiniz Zotan Haxs. Bir də sizi fərqləndirəcək bir işarəyə ehtiyacınız olacaq. Nə bilim üzünüzdə bir yara və ya fərqli bir görünüş. Yalnız sizə aid bir nişan… Müştərilərinizin sizi daha tez tanımağı üçün.”

Eçso qolunu göstərərək “Bu olar?” demişdi ki, arıq qeydiyyatçı əli ilə onu yazdığını göstərən işarə verdi. “Şimallılara xas görünüşüm necə?”

“Demək istəyir yaraşıqlı üzümü qeyd et,” deyə Selley gülərək araya girdi.

“Yox əslində…” inkar etməyin gərəksiz olduğunu görən Eçso susub gözlədi.

Son qeydləri apardıqdan sonra tük qələmi yerinə qoyan qeydiyyatçı “Yeni ordeninizi on-on beş gün içində ala bilərsiniz,” deyə əvvəlki səs tonuna qayıtdı. “Araşdırmalar nəticəsində ləqəbinizin istifadə edildiyi məlum olsa dəyişdirməyə məcbursunuz ki, bu ən az dörd gün alacaq. Əməllərinizin xeyirxahlığını və cinayət işləmədiyinizi təsdiqləyəcək zaminə ehtiyacınız var. Əgər zamin yoxdursa daha on dörd gün gözləməli olacaqsınız. Əgər təsdiqlənmə…”

“Mən bu ordeni bir ildən tez ala biləcəm, ya yox?” deyə Eçso əsəblərini cilovlayaraq dişlərini sıxdı. “Cənab qeydiyyatçı.”

“Mən ona zamin dura bilərəm?” deyə Selley cəld Eçsonun qolundan tutdu. “Dərəcəm yoxdur, amma mən rizanmaqam.”

Qeydiyyatçı bir az düşündü. “Əslində ikidən aşağı dərəcəsi olan nakralar zamin dura bilməz, amma zənimcə rizanmaqlar istisnadır.” Aşağıdan nazik bir kitab çıxarıb bir neçə səhifə çevirdi. “Hə, elədir. Siz hətta onun düşüncələrinə də zamin dura bilərsiniz. Qabiliyyət səviyyəniz C2-dən yuxarıdır ümid edirəm.”

Selley ordenini uzadaraq “C1” deyə bildirdi. “Tezliklə B səviyyəsinə yüksələcəm.“

“Təbrik edirəm, deməli ilk dərəcənizi artıq almısınız.”

“Tam rəsmi yox, amma tezliklə onu da alacam, bəli. Əgər bəzi məsələlər həll olundusa ordeni nə vaxt ala bilərik?” Gənc rizanmaq səbrsizliklə soruşdu. “Orden bizə çox təcili lazımdı.”

“Ləqəbin istifadə edilmədiyini saysaq ən tez altı gündə hazır olar.”

“Xeyr orden bizə elə bu gün lazımdı.”

Qeydiyyatçı elə həmin an başını sürətlə yelləyərək “Yox, yox bu mümkün deyil,” deyə qarşı çıxdı. “Bu haqda heç söhbət də gedə bilməz.”

“Siz deyəsən onun kim olduğunu bilmirsiniz?” deyə Selley hiylə ilə gözlərini qıydı.

Eçso onun söhbəti hara aparmaq niyyətində olduğunu bilsə də mane olmadı.

“Elionun beş il bundan əvvəl peyda olan… qohumu barədə eşitməmisiniz?”

Qeydiyyatçının həmin an gözləri böyüdü. Eçso adının haradan tanış gəldiyini indi xatırlamışdı.

“Baş ustad Elion, qohumunun sınaqda qarşılaşdığı uğursuzluqlara baxmayaraq onu döyüşçü kimi görmək istəyir,” deyə Selley öz hiyləli oyununa davam etdi.

“Mən… bəli, mən sabah axşama kimi hər şeyi hazırlamağa çalışacam,” deyə, arıq qeydiyyatçı, tez bildirdi. “Siz narahat olmayın, gün batmamış gəlib ordeninizi ala bilərsiniz.”

Eçsonun bu qohum məsələsindən heç vaxt xoşu gəlməmişdi, amma az xeyri də dəymirdi. Başqalarının məzun olduğu yaşda Eçsonun təlimə başlamağına mühafizə heyətinin icazə verməyi də elə bu səbəbdən olmuşdu.

İdarə binasından çıxarkən gənc rizanmaqın sifətinə yayılan dolğun sevinc cizgiləri Eçsonun kefini az da olsa açmışdı. Ancaq bu vəziyyət çox çəkmədi.

“Elə bilirdim sevinəcəksən,” deyə Selley bildirdi. Eçsonun qızdırması qalxan xəstələr kimi gözlərini yerə zilləyib bikef addımlarla yeriməyindən heç xoşu gəlmirdi. “O əvvəlki gülərüz, zarafatcıl Eçsoya nə oldu?”