Читать книгу Həyat sandığı - Zaur Pənahov - Страница 7

Şiddətli gurultu səsi Eçsonu dərin yuxudan oyatdı. Özünə gəlməyi və uzandığı yerdən qalxmağı çox çəkmədi, lakin hər bir hərəkəti baş ağrısını daha da gücləndirirdi. Elə bil ürəyi beynində döyünürdü. Palçıqlı yoxuşdan səsin gəldiyi istiqamətə diqqətlə baxdı. Böyük şəhər xarabalığının bəzi tikililəri hələ də çökməkdə idi. Zehni o qədər yorğun və qarışıq idi ki, nə baş verdiyini heç cür xatırlamırdı. Yalnız yadına düşən bir neçə bulanıq hadisələr Oringen sınağı ərəfəsində olduğuna inandırırdı. Bəs sonra nə oldu? Baş ağrısı ilə yanaşı indi də zəhərlənmənin təsiri olan gözünə görünən qırmızı nöqtələr onu narahat etməyə başlamışdı.

Birdən daha çox şeylər xatırlamağa başladı və cəld əlindəki ləkəyə baxdı. Qaranlıq Günəş və onun qoluna yayılmış zolaqları həmişəkindən tünd görünürdü. İçindəki ümidsizlik dalğası daha da böyümüşdü. Yaddaşı bərpa olunduqca yuxu kimi də olsa həmin anları xatırladı. Möhtəşəm güc dalğası və hər bir məxluqu öldürdükcə artan qəddarlığını idarə altında saxlamaq düşündüyü kimi asan deyilmiş. Əslində çoxdandır ki, bu gücdən istifadə etmirdi. Müəllimləri ona bu idarəsi mümkünsüzə yaxın olan gücü passiv saxlamağın bir çox üsulunu öyrətmişdilər. İndi isə, hətta adi sehrdən istifadənin qadağan olduğu sınaqda Qaranlıq Günəşi azadlığa buraxmışdı.

Buludlar bir neçə yerdən seyrəlməyə başladıqca günəş ərazini daha yaxşı işıqlandırır, əsən soyuq külək, elə bil insanın içindəki sevinci dartıb qoparırdı. Eçso, Qaranlıq Günəşin təsiri altında olan zaman sıçrama sehri ilə özünü Sirenat təlim mərkəzinin bir neçə addımlığına atmışdı.

Təlim mərkəzinin tikanlı, hündür hasarı o qədər əzəmətli görünürdü ki, Eçsonun özünü çox cılız hiss etməyinə səbəb olmuşdu. Hasarın üzərindəki oxçular və bir çox nəzarətçi qülləsi təlim mərkəzinin hansı səviyyədə qorunduğunu yaxşı göstərirdi. Bildiyinə görə Sirenat təlim mərkəzi bütöv Azarın ən təhlükəsiz qalası sayılırdı.

Eçso hasarın şimal-qərb istiqamətinə toplanan nəzarətçi və döyüşçülərin təəccüb dolu baxışlarını gördü. Xarabalıqdakı uçquna nəyin səbəb ola biləcəyi haqda mübahisə edirdilər. Görünür heç kim ondan şübhələnmirdi. Nəhayət nəzarətçilərdən biri onu gördü.

“Sən kimsən?” deyə hasardan səsləndi.

“Mən Oringen sınağı…”

“Sən gecikmisən,” deyə nəzarətçi sözünü kəsdi. Üzünü aşağı tutub “Açın qapını” deyə göstəriş verdi. “Son iştirakçı da gəldi.”

Eçso bir nəfərlik dar qapıya yaxınlaşıb gözlədi. Bir neçə şaqqıltı səsindən sonra qapı açıldı. Qapını açan gənc döyüşçü ona maraqla baxaraq “Şəhərin niyə uçduğunu bilmirsən?” Soruşdu.

Eçso başını yellədi.

“Deyirlər meydana ildırım düşüb, görmədin? Sən ki yaxındaydın.”

Eçso heç nə bilmədiyini demək üçün ağzını açmışdı ki, ona tərəf qaçan gənc nakrini görüb dayandı. Bu onun təlim yoldaşlarından biri idi. Sonuncu sinfi bir yerdə təlim keçmişdilər və sınağa birgə başlamışdılar.

“Heç xəbərin var nə qədər gecikmisən?! Müşahidə heyəti çox narahatdı.” deyə gənc nakrin çatmamış deyinməyə başladı. Eçsodan bir neçə yaş kiçik, uşaq baxışlı gənc oğlan “Hamı elə bilirdi sən də ölmüsən,” deyib onu içəri salıb arxası ilə gəlməyini işarə etdi.

“Sınaqda ölən olub?”

“Braqlejin. Onun cəsədini şəhərdəki körpülərdən birinin altından tapıblar.”

Bir yerdə təlim mərkəzinin baş binasına yollanmışdılar. Daş döşənmiş dar küçələrlə hərəkət edərkən Eçso çölə tökülmüş insanların narahat pıçıltılarını və qorxu ilə analarına yapışmış uşaqları gördü. Burdakı əhalinin böyük hissəsi döyüşçü və onların ailələri olsa da qorxu hər kəsin zəif tərəfi idi. Ən çox da bu son illərdə.

“Onun cəsədini tapandan sonra sənin gəlməməyin onları şübhələndirməyə başladı,” dedi gənc nakrin. “Cəld tərpən Eçso, onsuz da gecikmisən. Çoxları fikirləşir ki, siz mübahisə etmisiniz və sən onu öldürüb qaçmısan.” Eçsonun baxışını görüb “Onları qınamaq olmaz,” deyə tez bildirdi “Siz ikinizin bir-birinizə düşmən olduğunu bilməyən yoxdu. Yol verin uşaqlar, ayaq altda oynamayın. İlahi bu uşaqlar palçıqda eşələnməkdən niyə bu qədər həzz alırlar?! Tərpən Eçso, tərpən,” deyə Eçsonun qolundan tutaraq dartmağa başladı. “Nə dediyim də yadımdan… hə. Əlbəttə ki mən bu ehtimala inanmadım. Bilirəm ki, Braqlejinə qarşı silah qaldırmazsan, o isə səninlə təklikdə döyüşməyə cəsarət etməz. Yeri gəlmişkən, onunla çoxdan tanışsan? Daha doğrusu, idin?”

“Yox… Hə.”

“Yox, hə. Gözəl cavabdı.”

“Bağışla, yorğunluqdan beynim bulanır. Hə, beş il əvvəl… ilk təlim aldığım vaxtdan tanışıq… idik… O… o, doğrudan ölüb?”

Baş binaya girib geniş zala daxil oldular. Sınağı bitirmiş digər üç nakrin, Eçsonun gəlməyi ilə qızğın söhbətlərini bölüb heykələ döndülər. Sonra baxışlarını qaçıraraq təcili bir iş yadlarını düşmüş kimi oradan uzaqlaşdılar.

“Hə, doğrudan.” Gənc nakrin yoldaşlarına gözucu baxaraq dedi. İlan kimi qıvrılaraq yuxarı qalxan ensiz, daş pilləkənə çatmışdılar. “Mən burada qalmalıyam, hansı otaq olduğunu bilirsən,” dedi Eçsoya. Ayağını pilləkənin heç birinci pilləsinə belə qoymamışdı.

Eçso əlini yoldaşının çiyninə qoyub “Sağ ol, Tafrul sən olmasan çətin ki son tapşırığa çatardım,” bildirdi.

“Birincisi Tafrul yox Tafarul. Zarafatsız, sən mənim adımı nə vaxtsa düzgün deyəcəksən ya yox?!” bildirdi gənc döyüşçü. “İkincisi isə, sən nə haqda danışırsan?”

“Braqlejinin gizlətdiyi işarələr. Onların üstünü açmasan… bu sən deyildin?”

Gənc nakrin qaşlarını çataraq başını yellədi.

“Biz dördümüz son tapşırıqlarda bir yerdə idik. Braqlejin isə bizdən bir neçə saat geridə gəlirdi. Ondan da geridə yalnız sən qalırdın. Deməli o murdar heyvan sənə…” Tafarul özünü ələ alıb dişlərini sıxdı. “Ona az olub hələ. Gərək vidralar tutub onu diri-diri parçalayardı, oxx… nə tikan çıxardı ürəyimdən. Braqlejin… ada bax! Özünü bəyənmiş dikburun uzundraz!”

Eçso yoldaşının getdikcə coşduğunu görüb “Yaxşı, mən gedim,” dedi.

“Hə, get-get. Zibil! Başımız söhbətə qarışıb get nədi, qaç!”

Eçso, qıvrılaraq yuxarı qalxan pilləkənə baxarkən özünü müdafiə edəcək bir bəhanə…

“Sən hələ burdasan?! Qaç-qaç cəld ol!”

Zala daxil olan zaman ilk eşitdiyi, dəhlizə kimi gələn söhbət uğultusu olmuşdu. Müşahidə heyəti ikili, üçlü qruplar halında otağın müxtəlif yerlərində ayaq üstə müzakirə aparırdılar.

“Nəhayət,” dedi onun gəlməyini ilk görən sınaq müşahidəçisi.

Bu səslə başlarını ona çevirən on üç heyət üzvü, yarımdairə formasında düzülmüş, önündə masa olmayan oturacaqlarda əyləşdilər.

Zəif işıqlandırılmış, pəncərəsiz zal, qapalı və monoton rəngə sahib idi. Bir vaxtların əfsanə döyüşçüləri nə döyüşçü, nə də təlimçi olmayacaq qədər qocaldıqda nakrinlərə həyatlarının ilk ən böyük sınağına nəzarət etmək üçün toplanırlar. Biri xaric hamısı insan irqindən olan müşahidəçilər qocalıb ki, bu cür əsən əllərinin bir vaxtlar qılınc tutduğuna inanmaq Eçsoya çətin gəlirdi.

Gənc nakrin yarımdairənin mərkəzində dayanıb bir müddət müşahidəçilərin səssiz baxışlarını izlədi. Haradan başlayacağını bilmirdi, belə ki, kiminsə sual verməyini gözləməyə qərar verdi.

“Eçso es-Xenera.” Yarımdairənin ortasında oturmuş yaşlı ekro səsləndi. “Narahat olmayın, buradakı hər kəs sizin həqiqi kimliyinizi bilir.”

Eçso yaşlı ekronun bunu hansı mənada dediyini bilirdi. Günəş döyüşçüsünün təhlükəsizliyi üçün Eçsonun kimliyini mümkün qədər gizli saxlamağa çalışırdılar. Bütün Azar bu beş ildə Qaranlıq Günəş və insan irqini xilas etmiş Günəş döyüşçüsü haqda danışmağına və mahnılar oxumağına baxmayaraq heç kim onun əslində kim olduğunu bilmirdi. Bəziləri onun keçmişdən gəlmiş tanrı, bəziləri Elionun oğlu, bəziləri isə adi bir əfsanə olduğuna inanırdılar.

Eçso sınağı bitirdiyini göstərmək üçün əlini kəmər çantasına atıb yumurtanı çıxardı. Daha doğrusu onun qabıqlarını. O gecə yaşadıqlarından sonra yumurtanın qırıq olmağı nakrinə heç də təəccüblü gəlməmişdi.

“Belə, görünür son mərhələyə kimi gəlmisiniz.” Ekro qeydsizcə bildirdi. Onları artıq nə sınaq, nə də onun uğursuz nəticəsi maraqlandırırdı. “Sınaq zamanı sehrdən istifadə etmisiniz?”

Eçso yalan danışmağa cəsarət etmədi.

“Bəli.”

“Qadağan olduğunu bildiyiniz halda yenə də sehrdən istifadə etmisiniz, elədi?”

“Bəli.”

Ekro rahat oturacağına söykənərək “Adlarını öyrənə bilərəm?” Soruşdu. “Və hansı məqsədlə istifadə etdiyinizi?”

“Qaranlıqda yolumu tapmaq üçün bala ulduz…” Eçso sehrin adını loru dildə dediyini anlayıb. “Üzr istəyirəm. Milur,” deyə düzəltdi. “Sonra bədən qoxumu gizlətmək üçün Jizan teh. Vidralarla döyüş zamanı, Parıltı, zərbə dalğası…” Eçso dayanıb daha çox saymağın bir mənası olmadığını anladı. Əsasən də işlətdiyi qaranlıq sehrlərə çatmaq istəmirdi. “And içirəm ki, mən on doqquzuncu tapşırığa qədər heç bir sehr işlətməmişəm. Yalnız son iki tapşırıqda, həyatım ciddi təhlükə altında olan zaman sehrə əl atdım. Başa düşürəm, bu əsas deyil, amma…” Eçso başını yelləyib bağlanan gözlərinə mane olmaq üçün üzünü ovxaladı.

“Daha bir sualım var. Gənc döyüşçü Braqlejinlə sınaq müddətində neçə dəfə qarşılaşmısınız?”

Eçsonun qorxduğu sual gəlmişdi. “İki dəfə. İlk dəfə sınaq başladıqdan bir gün sonra. İkinci dəfə Koran dağlarının şimal-qərb ətəyində qarşılaşdıq.“ İkinci qarşılaşma xoş olmasa da danışmağa məcbur idi. Çünki onların bunu onsuz da bildiyinə şübhə etmirdi. “Biz bir az… mübahisə etdik.”

“Siz az qala döyüşürdünüz.” Müşahidəçilərdən biri səsləndi. “Mane olmasaydılar bu asanlıqla qılınc döyüşünə çevrilə bilərdi.”

“O, mənim almalı olduğum əşyanı oğurlamağa çalışırdı,” deyə Eçso özünə haqq qazandırmağa çalışdı. “Elə ilk gündən mənə mane olurdu.”

“Siz də onu yolunuzdan çəkmək fikrinə düşdünüz?” deyə hədsiz dərəcədə arıq bir qoca soruşdu.

Sükut yarandı.

Eçso, yaşlı ekronun ona diqqətlə baxdığını görüb “Nə düşündüyünüzü bilirəm,” dedi. “Unutmayın ki mən də cinayət işi təhsili almışam və təcrübəm olmasa da bu sistemin necə çalışdığını bilirəm. Hazırda əlinizdəki yeganə şübhəlinin mən olduğumu bilsəm sizcə bura ayaq basardım?”

“Cinayət üçün sizi heç kim günahlandırmır.” Yaşlı ekro digərlərinin sual dolu baxışları altına dedi. “Birincisi ona görə ki, gənc nakrin qılıncla öldürülüb. Nə siz nə də digər yoldaşlarınız həmin yerdə heç biriniz silaha sahib deyildiniz. İkincisi isə, onu öldürən qılınc bizə məlum olmayan, tək tərəfi kəsərli qəribə silah növüdür. Bizi maraqlandıran, onun sizə mane olmaq istəyidir. Bildiyimizə görə onunla təliminin ilk illərindən tanışsınız. Necə düşünürsünüz, o, öz istəyi ilə sizə mane olurdu?”

Eçso başını tərpədərək “Buna əminəm,” dedi. Şübhələrin üzərində olmamağı onu xeyli rahatlatmışdı. “Braqlejin elə ilk vaxtlardan… belə deyim, onunla heç vaxt ortaq dil tapa bilməmişik. Heç cür başa düşmürəm. Onu kim və nə məqsədlə öldürmək istəsin?”

“Əslinə qalsa biz də heç nə anlamırıq, tədqiqat nəticələrini gözləməkdən başqa çarəmiz yoxdur.” Sağ və sol tərəfindəki heyət üzvlərinə baxan ekro “Düşünürəm bu məsələni tutarlı dəlil olmadan uzatmaq yersizdir,” deyib istəksiz də olsa razılıqlarını aldı. Sonra üzünü yenidən Eçsoya çevirib “İndi isə de görüm ən gözəl sınaq məkanımızı niyə yerlə bir etmisən?” Soruşdu.

Bu sözlə heyət sanki nəfəsini saxladı. Ardınca pıçıltılar və çoxlu sual işarələri yarandı. Hamı gənc Günəş döyüşçüsünün nə cavab verəcəyini gözləyirdi. Meydanın uçduğunu bilsələr də buna gənc və təcrübəsiz bir nakrinin səbəb ola biləcəyinə ehtimal vermirdilər. Bu gənc nakrin, Günəş döyüşçüsü olsa belə.

“İnanın məqsədim bu deyildi, özümü müdafiə etmək üçün buna məcbur idim,” deyə Eçso ağzı açıq qalmış heyət üzvləri qarşısında cavab verdi. “Bacara bildiyim qədər özümü sax… belə ağır tapşırığın öhdəsindən başqa nə cür gəlmək olar?!”

“Üç vidranı öldürüb yumurtanı gətirmək bu qədər çətin idi?” Soruşdu ekro.

Bu cümlə Eçsonun beyninə ildırım kimi düşdü. Elə lap başdan işlərin tərs getdiyini anlamışdı.

“Üç?!” deyə Eçso zaldakıların bir-bir üzünə baxdı. ”Mən sınaqda yüzdən çox vidranın hücumuna məruz qaldım.”

Yaşlı ekro alnını qırışdırdı. “Yüz vidra?” deyə təkrarladı. Digər heyət üzvlərinə baxdı, amma onlar da ən az onun qədər təəcüblənmişdilər. “Gəlin dəqiqləşdirək. Siz son sınaq üçün kanalizasiya dəliyindən meydana daxil olursunuz və yüz ədəd vidra sizə hücum edir. Sonra necəsə yumurtanı götürüb vidralarla birlikdə meydanı dağıdaraq heç bir xəsarət almadan oradan qaçırsınız. Düz başa düşmüşəm?”

“Əslində mən,” Eçso deyəcəyi sözləri ehtiyatla seçməli olduğunu bilirdi “birinci üç vidra ilə döyüşdüm. Sonra onlar getdikcə çoxalaraq fasiləsiz hücum etməyə başladılar. Saylarının həddi keçdiyini görüb…” hekayəsinin sonu məlum olduğu üçün burda saxladı.

“Eçso, sözlərin heç bir məntiqə sığmır,” deyə yaşlı ekro təmkinlə bildirdi. “Əslində bunu hər kəsdən gizlədirik, odur ki… Belə deyim, təlim meydanı və həmçinin xarabalıqdakı vidralar xüsusi yetişdirilmiş təlimli məxluqlardı. Sayları isə… nə qədər idi? Otuz, otuz səkkiz?” deyə yanında oturan digər üzvdən təsdiq alıb. “Bəli otuz səkkiz,” dedi. “Hər birinizə üç ədəd olmaqla on səkkizi yarış meydanında qalan iyirmisi isə on doqquzuncu mərhələyə gec çatanlara maneə törətmək üçün şəhər daxilində.”

“Bəs mən…”

“Həmçinin.” Ekro barmağını qaldıraraq sözünün bitmədiyini göstərdi. “Ümumi sınaq müddətində hər iştirakçıya ekro irqindən mato tsetasına sahib bir ekro nəzarət edir. Bu sınağın tamam təhlükəsiz olduğunu demirəm. Bəzi illər qəzalar baş verə bilir, amma sizin bildirdiyiniz sayda vidra o ərazidə ümumiyyətlə mövcud ola bilməz.”

“Deyirsiniz yalan danışıram? Bu mənim nəyimə lazımdı?” Sonra yadına başqa bir şey düşdü. “Mən orda bir ekro gördüm,” deyə sanki uyuşmazlığın cavabını tapmış kimi diqqət cəlb etdi. “Ondan kim olduğunu soruşdum və o, sıçradı. Ola bilsin bütün bunların səbəbi hətta Braqlejinin ölümü…”

“Cənab Eçso.”

“O, qaranlıq sehrdən istifadə edirdi. Ola bilsin…”

“Eçso,” yaşlı ekro səsini yüksəltdi. Əli ilə zalın qapısını qoruyan döyüşçüyə işarə etdi və döyüşçü sanki çoxdandır bunu gözləyirmiş kimi qapını açıb muzdlu geyimində bir döyüşçünü içəri buraxdı.

Yeriş tərzindən və ölçüsündən Eçso onu həmin an tanıdı. “BU ODUR!” Deyə qışqırmaq istədi, lakin özünü saxladı. Döyüşçü yaxınlaşıb üzünü gizləyən başlığını geri atdı. Geniş metha geyiminə baxmayaraq Eçsodan daha arıq və hündür görünürdü. Az qala baş dərisi görünəcək qədər qısa kəsilmiş saçı və üz sümüklərini aydın göstərən arıq yanaqları, gənc nakrinə heç cür tanış gəlməmişdi.

“Tanış ol, Nesenfa,” deyə yaşlı ekro əli ilə döyüşçünü təqdim etdi “Elionun ən yaxşı şagirdi. Sən təlim gördüyün beş ildə səni qorumaq üçün ona qaranlıq güclər öyrədildi. Sınaq başladığı gündən səni qoruyur.”

Nesenfa gənc nakrinə baxıb başını tərpədərək salamlaşdı. Eçso da eyni ilə salamladı. Bu qədər vaxt ərzində izləndiyi heç ağlına da gəlməmişdi. Elionun casusları həqiqətən işinin ustaları idi.

“Bizə bildiklərini danış Nesenfa.”

“Sizə dediyim kimi ustad. Biz xarabalığa çatanda iştirakçılardan biri silməyi bacarığı işarələri artıq silmiş və öldürülmüşdü. Belə ki…”

“Onu aydınlaşdırdıq Nesenfa,” deyə ekro onun sözünü kəsdi. “Heç kim cinayətdə Eçsonu günahlandırmır. Sonra baş verənləri danış.”

“Sonra Eçso kor-koranə də olsa yolu axtarıb tapdı. On doqquzuncu tapşırıq zamanı bir neçə dəfə sınağı yarımçıq saxlamaq istədim, amma buna ehtiyac görmədim. Sehr istifadə etsə də öhdəsindən gəlməyi bacarmışdı. İstifadə etdiyi sehrlər Jizan…”

“Artıq bilirik, sonra.”

“Sonra olmalı olduğu kimi silahı ilə birgə meydana çatdı.”

“Siz orada neçə vidra gördünüz?” Soruşdu ekro. Olduqca yaxşı bildiyi cavabı hər kəsin eşitməyini istəyirdi.

“Üç. Gənc nakrin bu tapşırığın öhdəsindən bir neçə ürək döyüntüsündə gəldi. O qədər asan oldu ki, bunun həqiqi tapşırıq olduğuna inanmadı.”

“Sonra?”

Nesenfa gənc nakrinin üzünə baxaraq “Qəribə hərəkətlər etməyə başladı,” dedi tərəddüd etmədən “Önündə bir hədəf varmış kimi qılıncını çəkib döyüşürdü. Sehrdən necə gəldi istifadə edərək tribunanın bir hissəsini uçurdu və huşunu itirdi. Sınağı davam etdirəcək gücünün qalmadığını zənn edib ona kömək etmək istədim sonra, buna ehtiyacı olmadığını görüb sıçradım.”

“Sıçramadan sonra hələ də onu izləyirdin?”

“Bəli ustad.”

Yaşlı ekro Eçsonun üzünə baxaraq sanki davam etməyə ehtiyac olub-olmadığını soruşurdu.

“Yaxşı Nesenfa gedə bilərsən.”

Casus bir anlıq tərəddüdlə nə isə demək istəsə də dönərək asta addımlarla zalı tərk etdi.

“Nesenfa həmçinin mənə, sənin altı gündür az qala dincəlmədiyini və axmaq bir səyyah ucbatından Sirenat ovalığına daha uzun və təhlükəli yoldan gəldiyini bildirdi,” deyə ekro deyəcəyi şey üçün Eçsonu hazırlamağa çalışırdı. Rəsmi səs tonunu səmimi usta şagird münasibətinə çevirmişdi.

“Sınağın ilk günlərində bəxtin gətirmədiyi üçün başqalarından daha çox əziyyət çəkmisən. Həddindən artıq çox qaçmısan və ölümcül otlaqdan sağ çıxmısan. Bütün bunlar və içdiyin iksirlər zehnini… Demək istəyirəm orada gördüklərin, çox ehtimal ki, yorğun zehninin sənə oynadığı bir illüziya oyunu idi.” Ekro gənc nakrinin boş baxışlarını görüb dediklərini anlamadığını düşündü “İllüziya yəni…”

“İllüziyanın nə olduğunu bilirəm,” deyə Eçso lazımından sərt qarşılıq verdi. “Hə ola bilsin yorğun idim, amma mən bütün ağrını hiss edirdim, yaşadığım hər bir an həqiqət idi. Bunu bilirəm.” Eçsonun tükənməyə başlayan səbri, asılı olmadan səsinin yüksəlməyinə səbəb olurdu. “Mən orda döyüşdüm, yaralandım, öldürdüm! Hamısı da burada, sizin qarşınızda durduğum kimi real idi.”

“Mən yaralandığını görmürəm.”

Eçso bir an duruxdu. Hansı xəsarətləri aldığını sıra ilə xatırlamağa çalışdı. Vidralardan biri onun sol qolundan tutmuşdu, amma tikanlı dəmir biləklik qolunu qorumaqla birgə vidranın ağzına ilişib qolundan qopmuşdu. Sonra sinəsinə dəyən şiddətli ağrını xatırladı. Bütün müşahidə heyəti önündə zirehini soyunmağa başladıqda yaşlı heyət üzvləri önə əyilib diqqətlə baxmağa başladılar.

Çılpaq bədənini göstərən son köynəyi çıxardı, ancaq tək bir yara belə yox idi. Buna baxmayaraq vidranın vurduğu zərbənin ən az iki qabırğasını qırdığını həmin an hiss etmişdi. Elə bir ağrını heç cür uydura bilməzdi. Yoxsa həqiqətən bunlar bir illüziya idi?

Eçso bir an duruxdu. Həqiqətən heç bir görünən xəsarət almamışdı.

“Yox bu mümkün deyil,” dedi, öz düşüncələrini təkzib edərək “İstəyirsiniz uçqunların altına baxın orada yüzlərlə cəsəd tapacaqsınız. Kimsə mənə tələ qurub, ora bir dəstə göndərin hər şeyi öyrənsin.”

“Eçso sakitləş,” deyə ekro tez araya girdi “Heç kim burda baş verən hadisələrə görə səni günahlandırmır. Biz sadəcə sənin yaxşılığın üçün bunu edirik. Əgər istədiyin budursa ora göndərmək üçün yaxşı dəstə hazırlayaram, hətta istəsən sən də ora gedərsən. Amma alacağın cavab eyni olacaq.”

Bu, çıxışı olmayan mübahisəyə nöqtəni qoymaq istəyən ekro, Eçsonun iddiasını çürüdəcəyini düşündüyü sualı verdi.

“Yaxşı hesab edək ki, dediklərinin hamısı doğrudur. Belə bir hadisədən sonra necə olub ki sağ qalmısan?” Yaşlı ekro maraqla soruşdu “Eçso, tanıdığın ən yaxşı nakra kimdi?”

Eçso, az qala Etrak deyəcəkdi, lakin onun haqda deyilənləri xatırlayıb “Baş ustad Elion,” dedi sadəcə.

“İnan mənə gənc döyüşçü, hətta Elionun belə dediklərinin qarşısında xəsarətsiz qala bilməz.”

“Bilirəm,” deyə gənc nakrin udqundu. Daha çox gizlətməyin mənası yox idi. Onsuz da olan olub. “Amma onda bu yoxdu.” Sağ əlini qaldırıb zil qara rəngə bürünmüş Qaranlıq Günəşi göstərdi.

Yaşlı ekro bir anlıq ildırım kimi yerindən qalxdı. Üzünü dəhşət bürümüşdü. “Sən… nə etdiyini heç təsəvvür edirsən?!”

Digər heyət üzvləri qorxu içində bir-birilərinə baxırdılar. Heç birinin səsi çıxmasa da Eçso onların pıçıltılarını beynində hiss edirdi. Nisbətən daha zəif olsa da meydanda olduğu kimi anlaşılmaz və getdikcə bezdirici olurdu.

“Özünü nə cür bir təhlükəyə atdığından xəbərin var? Bəs bu insanları,” deyə ekro deyinməyə davam etdikcə Eçso başına girən ağrı ilə geri addımlayırdı. “Beş il sənə bu gücü idarə altında saxlamaq öyrədildi, sən isə bir gündə hər şeyi məhv etdin. Bu möhürün sənə nələr edə biləcəyini heç təsəvvür edirsən?!”

Eçso artıq yaşlı ekronu dinləmirdi, beynindəki səslərin bəziləri anlaşılır olsa da, onlara qulaq verməməyə çalışırdı. Yoxsa həqiqətən ağlını itirirdi?

Yalan deyirlər, onlar bilmir, inanma ona, heç kimə inanma…

Səslər üst-üstə minmiş hərfləri xatırladırdı.

Sən başqasan, sən xüsusisən, sən sərhəd tanımırsan…

Eçsonun gözləri önündə uçan qırmızı nöqtələr getdikcə artırdı.

Sən Qanunsan…

“KƏSİN SƏSİNİZİ!” Eçso qışqırdı.

Səslər kəsilmişdi. Müşahidə heyəti çaşqınlıq və səssizlik içində ona baxırdılar. Qaranlıq Günəşin yan təsirlərini çox yaxşı bilən yaşlı ekro belə çaşıb qalmışdı.

“Mən ağlımı itirməmişəm!” Dedi gənc nakrin. “Mən nə gördüyümü bilirəm. Bu cür illüziya ola bilməz.”

Yaşlı ekro “Kifayətdi Eçso, dayan.” deyə dodağının altından pıçıldadı. Gözləri heyət üzvlərində olsa da Eçso ilə danışırdı “Özünü çıxılmaz vəziyyətə salırsan.”

Ağlını itirmiş kimi bərələn gözlərlə baxan Eçso, bu sözlərin əhəmiyyətini gec anlamışdı.

“Nakra adını almaq mənim vecimə də deyil,” deyə bildirdi gənc nakrin “Mən sizə həqiqəti danışıram.”

Ürəyi bulanan nakrinin başı gicəllənməyə başlayanda yaşlı ekro onu tutdu. Ayaqları sözünə baxmırdı və çətinliklə düz dura bilirdi. Bunu görən qoca müşahidəçilərdən biri onlara yaxınlaşdı.

“Zəhərlənib,” deyə gənc nakrinin gözlərinə ilk baxışda bildirdi. “Oğlum, de görüm Mixon fəsiləsindən hansı iksirləri içmisən… yorğunluq iksirindən neçə dənə içmisən?”

Eçso heç nə demədi. Göz qapaqlarının örtülməyinə mane ola bilmirdi.

“Əminəm həddi çoxdan keçib,” Cavab almayan həkim bildirdi. “Onu evimə gətirin, hazır dərmanlarım yalnız ordadı.”

Yaşlı ekro qapını qoruyan döyüşçüləri çağırıb hər ikisinə ehtiyatlı və cəld olmaqlarını dəfələrlə deyib dəyərli Günəş döyüşçüsünü onların qollarına təslim etdi.

“Gümüşü gözlər…” deyə huşunu itirmiş Eçso sayıqlamağa başladı “Gümüşü gözlər məni görür.”

Yaşlı ekro, bu sözləri eşidən an dəhşət içində donub qaldı. Artıq otaqdan çıxarılmış Eçsonun arxasınca daha bir müddət bu vəziyyətdə baxdı.