Читать книгу Həyat sandığı - Zaur Pənahov - Страница 2

Оглавление

Eçso, ağrı içində dizləri üzərinə qalxıb ağzını dolduran qanı daddı. Nəfəs almaqda çətinlik çəkirdi. Bir neçə uğursuz cəhddən sonra çətinliklə də olsa ayağa qalxdı. Qaranlıq çökmüş gözləri hələ yeni görməyə başlamışdı. Dərin bir səssizlik çökmüşdü qaranlıq meşəyə. Nə göy üzü görünürdü, nə də bir neçə qurumuş ağacdan sonra meşənin qalanı. Yalnız o vardı… o və Eçso.

"Özünə bir bax," deyirdi o, üzü örtülmüşdü, səsi tanış deyildi. "Nə etdiyini özün də bilmirsən. Nə üçün mübarizə apardığını, nə üçün… seçildiyini."

"Sən kimsən?" soruşdu Eçso.

"Bu müharibənin qalibi yoxdu. Tarixi yaradılışa çatan bir qarşıdurmanın şər tərəfindəsən Eçso. Bu şər səni ruhunun dərinliklərinə kimi məhv edəcək."

"Kimsən sən?!"

"Mən, sən idim," cavab verdi o, "Və sən mən olacaqsan," deyərək üzünü açdı.

Nisbətən yaşlı görünsə də Eçso özünü tanıdı. Üzü, dözülməz əzablar keçirmiş bir insanın üz cizgilərinə sahib idi. Baxışları buz kimi, səsi qaranlıq gecələrin kabus sədalarını xatırladırdı.

"Mən sənin gələcəyinəm, Eçso," deyə davam etdi yaşlı Eçso. "Sənin iztirablı, itmiş, keçmişi olmayan, ümidsiz gələcəyinəm. Bu sənin qaçılmaz taleyindi. Qaranlıq, tezliklə…"

Həyat sandığı

Подняться наверх