Читать книгу Həyat sandığı - Zaur Pənahov - Страница 8

“Baba… baba.” Məlahətli bir qadın səsi eşidildi. “Babaa.”

“Hə, gəldim,” deyə qoca bir kişi səsə yaxınlıqdan qarşılıq verdi.

“Gəlmə. Dediyin iksiri tapa bilmirəm, hara qoymusan?”

Cavab bir az gec gəldi.

“Üçüncü rəfə bax, üstünə qırmızı ip bağlamışdım.”

Qoca sözünü yeni bitirmişdi ki, “Ehtiyac qalmadı tapdım,” deyə qadın səsi yaxınlıqdan eşidildi. “Getdikcə iksirlərin yerini daha tez-tez unudursan. Bunun yeri birinci rəfdir üçüncü yox.”

“Keçən hər gün cavanlaşmadığımı dəqiq bilirəm,” deyə qoca gülərək bildirdi. “Bir gün iksir rəfinə ayaqqabılarımı qoysam təəccüblənmə.”

Qadın güldü.

“Sənə demədim, amma əslində iki gün əvvəl ayaqqabılarını iksir rəfinə qoymuşdun.”

“Nə? Ola bilməz.”

“Hə olar. Ayaqqabılarını həyat iksirləri rəfinə qoymuşdun. Hətta iksirlərdən birinə yer qalmadığı üçün götürüb ayaqqabının içinə salmışdın.”

Eçso ağır göz qapaqlarını yavaş-yavaş qaldırdı. Zəif işıq gözlərini qamaşdırırdı.

Daha bir cəhd edən gənc nakrin gözlərini aralayıb yatağının yanında oturanları bulanıq da olsa görə bildi. Gülər üzlü qocanı qısa kəsilmiş boz saqqalından tanıdı. Onu müşahidə heyəti yığıncağında görmüşdü. Qadını isə tanımadığına əmin idi. Orta yaşına baxmayaraq gözəlliyi və hərəkətləri gənc bir qızı xatırladırdı.

“Yaraşıqlı döyüşçümüz yenə gözlərini açdı,” deyə qadın, dolğun bir gülümsəmə ilə Eçsoya baxaraq dedi. “Səncə onu bu gün ayıltmaq bir az tez deyil? Bir-iki gün də yatsa gücünü tam toplayar.”

Qoca iksir şüşəsinin tıxacını çıxarıb bir əli ilə Eçsonun başını qaldıraraq dərmanı içirib “Onu mümkün qədər tez oyatmaq lazımdı,” deyə nəvəsinin təklifinə cavab verdi “Ustad Elion ona məktub göndərib.”

“Bəs bu Elion iki gün gözləyə bilmir?!”

Qoca, nəvəsinə baxdı.

“Yaxşı, başa düşdüm. Bu döyüşçülər onsuz da sağlamlıqlarına dəyər vermirlər,” qadın deyinərək onlardan uzaqlaşıb mətbəxdə iş görməyə başladı.

Eçso dərmanın təsirini qısa müddətdə hiss etməyə başladı. Bədənindəki əzginlik və yuxu getdikcə azalırdı. Ürək döyüntüləri və nəfəsi sürətlənərək normal ritmini geri qazanırdı. Sonda buz kimi bədəni yuxarıdan aşağı isinib qısa müddətdə normal qan dövranını təmin etməyə başladı. Bu göstəricilər onun kiçik ölüm adlı iksirin təsiri altından çıxdığını göstərirdi.

Qoca, nakrinin tamam oyandığından əmin olub “Özünü necə hiss edirsən?” soruşdu.

Eçso danışmaq yerinə başını tərpətmək istədi, lakin bunun daha çətin olduğunu görüb “Yaxşıyam,” dedi. “Dediniz baş ustad Elion mənə məktub göndərib?”

Qoca gülüb “Nəvəm düz deyir. Siz döyüşçülər ən dəyərli silahınız olan sağlamlığınıza dəyər vermirsiniz,” deyərək başını yellədi. “Bir həftədir ölümlə boğuşursan və gözlərini açıb işlətdiyin kəlmələrə bax.” Eçsonun ondan hələ də bir cavab gözlədiyini görüb “Hə, ancaq nə ilə bağlı olduğunu demədilər,” deyə bildirdi. “Məndən yalnız səni sabaha kimi özünə gətirməyimi istədilər.”

Bu xəbər Eçsonu sevindirmişdi. Ehtimal ki, qayıtmağı haqda əmr gəlmişdi. Bu lənətə gəlmiş nəmişlikdən və biabırçı vəziyyətə düşdüyü Oringen sınağından mümkün qədər uzaqda olmaq istəyirdi. Son dəfə onu Şimalda, İkram qəbiləsində yaşayan nənəsinin ölüm xəbərini verən zaman, üç il bundan əvvəl, görmüşdü. O günləri xatırlamaq gənc nakrin üçün çox ağır idi. Bütün dünyasını başına yıxan xəbər, Eliona uzun müddət qara xəbər elçisi kimi baxmağına səbəb olmuşdu. Amma burada təbiətdən başqa heç kimin günahı yox idi. Bir vaxtlar nənəsinin də dediyi kimi insanlar doğulur, yaşayır və ölür. Yenə də onun ölümü ilə barışmaq heç asan olmamışdı.

“Yəqin ki adımı xatırlamırsan,” deyə qadın əlində, içindən buxar qalxan bir qab yeməklə yaxınlaşdı.

Eçso fərqində olmadan “İlisa?” dedi. Bu ad ona bitməyən yuxularda göydən gələn səsi xatırladırdı.

Qadın babası ilə gülməyə başladı.

“O, hər gün başının üstündə durub sənə öz adını deyirdi,” deyə qoca izah etdi.

İlisa yeməyi masaya qoyub Eçsonun başının altına daha böyük bir yastıq yerlşdirərək “Təkcə bu?” deyə babasına baxdı.

“Hə bir də sən darıxmayasan deyə hər axşam nağıllar danışırdı.”

“Əjdaha sürücüləri, Daş qılınc, At adam, Danışan ağacların nağılı,” deyə Eçso bir-bir saydı. “İndi bildim niyə bu yuxularda həmişə baş qəhrəman olurdum.” Hər üçü güldü. “Çox sağolun, sizi tanımasam da nədənsə özümü ailənin bir üzvü kimi hiss edirəm.”

“Çünki hər ikimiz dərdlərimizi sənə danışırdıq,” deyə qoca bildirdi “Burda söhbət etmək üçün adam tapmaq çətin, sənin kimi bir dinləyici tapmaq isə mümkünsüzdü.”

“Yaxşı, yemək vaxtı çatdı.” İlisa yemək dolu boşqabla qayıdıb Eçsonun yatağında oturdu. “Bir həftədir düzgün yemək yemirsən.”

Yeməyin nəfis qoxusu Eçsonun burnuna gələn an gənc nakrin nə qədər ac olduğunu hiss etdi. İlisanın qaşığı üfürərək ona uzatdığını görüb “Mən özüm,” deyə öncə bir az dikəldi sonra boşqabı alıb “Minnətdaram,” dedi.

Son qaşığı da bitirən zaman doymasa da bir qabdan artıq yemək vermədilər. Qoca həkim yeddi gündür içdiyi iksirin təsirinin tam keçməyini gözləməli olduğunu deyərək nəvəsinin israrına qarşı çıxmışdı.

“Bəs rəssamın kimdi?” Soruşdu İlisa.

“Rəssam?” Eçso qocaya baxdı.

“Qolundakını deyirəm, iynə ilə dəri altına şəkil çəkildiyini görmüşdüm, amma bu qədər gözəlinə heç rast gəlməmişdim,” deyə İlisa Eçsonun sağ qoluna dəfələrcə baxsa da yenidən nəzərdən keçirdi. “Hə? Bunu harada etdirmisən?”

“Mmmm…”

“Şimalda.” Nəhayət babası çıxılmaz vəziyyətdə qalan Eçsonun yerinə cavabladı.

“Hə şimalda.” Cəld təkrarladı Eçso.

İlisa, Eçsonun qolunu bəzəyən və alov dillərinə bənzəyən Qaranlıq Günəşin uzantısına baxdı. Tünd qara alov dilləri qalın, amma seyrək şəkildə biləkdən dirsəyə doğru qalxdıqca sadə qıvrılmalarla uzanır, sonra daha da seyrələrək dirsəkdən çiyinə doğru nazilib qara dillərin ucları kürəyinə və boğazına kimi çatırdı.

“Mən də beləsini istərdim,” dedi İlisa nəhayət.

“İnan mənə istəməzdin.”

“Niyə?”

“Mmm, iynələrə görə. Əlinin içinə və qoluna minlərlə dəfə batan iynənin ağrısına dözmək asan deyil.” Bunu deyərkən bu cür ağrı qarşılığında bu lənətdən qurtulmağa hazır olduğunu düşündü.

Həmin günün axşamı Eçso keyimiş qollarını və ayaqlarını elə yataqdaca hərəkət etdirərək ayağa qalxmaq üçün lazımlı gücü toplamağa çalışırdı. Bir neçə dəfə xəbərsiz ayağa qalxmaq istədi, amma başı o qədər dəhşətli fırlanırdı ki, heç yerindən tam qalxmamış yatağa yıxılmışdı. Yeddi gün bir yerdə yatmağa öyrənmiş bədən və bu bədəni yeddi gündür saxlamayan ayağın özünə gəlməyi bir yana, başının hərlənməyi ona daha çox mane olurdu. Həmin gecəni Eçso ayıq keçirdi. Bir həftəlik yuxudan sonra bir həftə yatmasa yenə də yuxusu gəlməzdi yəqin.

Ertəsi gün, hava aydınlanmağa başlayanda İlisa səhər yeməyini hazırlamaq üçün öz otağından çıxan zaman Eçsonu görüb “Günəşin işıqlı olsun,” deyə yuxulu gözlərlə salamladı. “Görürəm yeriməyi öyrənmisən,” dedi zarafatyana. “Yemək də hazırlamısan?”

“Gecə başımı qatmağa məşğuliyyət lazım idi. Zireh və silahımı tapmadım, onlar hardadı?”

“Onlar burda deyil,” yaşlı həkim gözlənilmədən cavabladı. Yuxudan çoxdandır durduğu gümrahlığından hiss olunurdu. “Onları apardılar.”

“Hara?”

İlisa “Mən gedim üzümü yuyum,” deyərək evdən çıxdı.

“Elə bilirdim bu həqiqəti qəbul etmisən,” deyə qoca ona yaxınlaşdı. “Ya da orada dediyin kimi bu sənin vecinə də deyil.”

Eçso onun nə demək istədiyini başa düşdü. Oringen sınağını keçə bilməmişdi. Əslində bunu özü də təxmin etmişdi, sadəcə indi də olduğu kimi qəbullana bilmirdi. Bütün səyləri, hətta həyatı naminə riskə atdığı sınaq yarımçıq qalmışdı. Birdən Eçsonun ağlına başqa bir şey gəldi.

“Bildiyimə görə on doqquzuncu tapşırıqda silah və zirehi tapan nakrin sınağı başa vurmasa da gələn il qaldığı yerdən öz silah və zirehi ilə davam edə bilər,” deyə fikir bildirdi. “Yanılıram?”

“Yanılmırsan amma…”

“Onda mənim silahımı kim aparıb.”

“Əslində yalnız zirehini aparıblar, silahını özün itirmisən,” deyə qoca düzəltdi. “Onlar sənin zirehini apardılar çünki ruh sağlamlığının hansı səviyyədə olduğunu bilmirlər.”

“Yəni mənim dəli olduğumu düşünürlər?”

“Daha çox iradənin zəif olduğunu düşünürlər.”

“Bəs indi nə olacaq?” deyə Eçso əllərini yana açaraq soruşdu. “Məni qovası deyillər ki.”

Yaşlı həkim bir müddət cavab vermədi. “Əslində biz bunu artıq etmişik,” dedi göz-gözə gəlməkdən qaçınaraq. “Heyətin qərarı səni qeyri-məlum müddətə nakra cəmiyyətindən uzaqlaşdırmaq oldu. Məsuliyyətsizlik, iradəsizlik, çeynədiyin bir neçə qadağa və qeyri sabit emosiya səbəbi ilə.” Yaşlı həkim son cümləsini deyərkən sanki müşahidə heyətinin son qərarını olduğu kimi dilə gətirirdi.

Eçso nə deyəcəyini bilmədi. Buna inanmaq istəmirdi.

“Necə yəni qeyri-məlum müddətə?” deyə çaşqınlıqla qarşı çıxdı. “Bu əsl axmaqlıqdı! Məni qova bilməzlər!”

“Bu o deməkdir ki, dörd ildən tez nakra adı ala bilməyəcəksən. Əgər bu vaxt ərzində qüsurlarını düzəldə bilsən onda ola bilsin heyət sənin…”

Eçso cümlənin sonunu gözləməmiş ayaqqabısını geyindi.

“Dayan, hara gedirsən, indi sənin dalınca gələcəklər.”

Qapıdan çıxan zaman az qala İlisaya dəymişdi. Qadın son anda dəliyə dönmüş iri döyüşçünün yolundan çəkilmişdi.

“Eçso? Baba nə olub?”

Yaşlı həkim, Günəş döyüşçüsünün ardınca qaçıb dayandı. Eçsonun yolunu heyət üzvlərindən biri olan yaşlı ekro arxasında iki təcrübəli nakra ilə birlikdə kəsdi.

“Mənim zirehim hanı?” dedi Eçso. “Onu öz haqqımla qazanmışdım.”

“Öz səhvlərinlə də itirdin,” deyə ekro qarşılıq verdi. “Sənə son ana kimi inanmaq istədim, amma iddiaların təxmin etdiyimiz kimi boş bir illüziyadan başqa bir şey deyilmiş. Qaranlıq Günəş xaricində. Ehtiyatsızlığın bizə baha başa gəldi. Qaranlıq Günəşin sonradan yaradacağı nəticələri heç təxmin belə etmək istəmirəm.”

Eçso səhv etdiyini qəbul edib başını aşağı saldı. Heç nəyə baxmayaraq illüziya adlandırılan hadisənin həqiqət olduğunu ümid etmişdi. Çünki onu düşdüyü vəziyyətdən yalnız bu hadisənin doğruluğu xilas edə bilərdi.

Ekro əlindəki zərfi açıb oxudu. Günəş döyüşçüsünün mümkün olan ən tez zamanda Koran şəhərinə göndərilməyini və hansı güzərgahla göndərilməli olduğunu olduqca aydın yazılmışdı.

“Koran şəhəri üç tərəfi dağla əhatələnmiş, çox güclü müdafiə divarlarına və saysız təcrübəli döyüşçülərə sahib…”

“Həbsxanadı,” deyə Eçso tamamladı. “Məni həbsxanaya göndərirsiniz?”

“Ən böyük həbsxananın orada olduğu oranın…”

“Həbsxana olduğunu mənasına gəlir,” deyə Eçso yenidən onun sözünü kəsdi. “Koran şəhəri haqda çox şey bilirəm. Ora hətta Etrak kimi döyüşçülər üçün belə çıxılmaz qaladı.”

“İş burasındadır ki, biz heç bunun həqiqi olub-olmadığını bilmirik,” deyə yaşlı ekro bildirdi. “Məktub, sən Qaranlıq Günəşi işlədəndən dörd gün sonra gəldi və üzərində baş ustadın möhürü yox idi. Odur ki asanlıqla qaranlıq güclər tərəfindən qurulmuş tələ ola bilər.”

“Məktuba baxa bilərəm?”

Yaşlı ekro etiraz etmədi, zərflə birlikdə məktubu uzadıb gözlədi.

“Bunu Elion göndərib,” dedi Eçso, məktubun yalnız bir neçə hissəsini oxumuşdu. “Və sizə yox mənə göndərib, odur ki məktub şifrələnib.”

“Necə yəni?”

“Sizcə biz, beş ildir açıq-aydın məktubla yazışırdıq?” dedi Eçso. Məktubun əsl mənasının verdiyi həzz üzünə balaca da olsa sevinc gətirmişdi.

Yaşlı ekro yaxınlaşıb məktuba Günəş döyüşçüsünün əlində baxdı. Eçso heç vaxt özündən ayırmadığı şifrələnmə kombinasiyasının yazıldığı kağızı da həmçinin əlində tutmuşdu.

“Belə çıxır o səni mərkəzi şəhərə çağırıb,” dedi ekro, şifrəni o da açmışdı. “Onuncu ay tutulmasında yola çıxmağını istəyir. Yəni dünən.”

Vaxt günortaya yaxınlaşan zaman, Eçso yaşlı ekrodan son təlimatları alırdı. Yağış hələlik yağmasa da heç şübhəsiz tezliklə yağacaqdı.

“Bu məktubu şəxsən Elionun özünə çatdır,” deyə ekro bərk-bərk tapşıraraq qalın zərfi ona verdi. “Bu iki döyüşçü şəxsi mühafizəçilərimdi, səni Eliona təhvil verməmiş qayıtmayacaqlar. Rohaz çayı sahilindəki Rohaz Teh şəhərinə kimi ərzaq karvanı ilə gedib, bir qədər gümüş qarşılığında quldur dəstəsi tutun.”

Eçso alnını qırışdırıb çaşqınlıqla baxdı.

“Hətta Draqzin belə sizi quldurların içində axtarmayacaq,” deyə ekro izah etdi. “Məsləhət görürəm onlara özünüzü şərəfli nakra kimi yox vicdansız oğru kimi təqdim edəsiniz.”

“Başa düşdüm.”

“Bunu al,” deyə ekro Eçsonun çantasına iksir qoydu. “Lazım olan vaxtda əsəblərini sakitləşdirər, başa düşdün?”

Eçso başı ilə təsdiqlədi.

Yol boyu Eçso iki döyüşçü ilə dil tapmaqda çətinlik çəkmədi. Hər ikisi Günəş döyüşçüsünə təsəlli verərək ruhlandırmağa çalışır və təslim olmamağa çağırırdılar. Amma heç biri həqiqəti bilmirdi.

Rohaz çayına söykənən Rohaz – Teh şəhərinə çatıb gecəni orda keçirdilər. Eçso bu şəhərə ikinci dəfədir gəlirdi, lakin bu ərazidəki yer adlarının niyə Rohaz yəni ruh adlandırıldığını indi daha yaxşı başa düşürdü. Günəşin batışı ilə gələn çən, növbəti gün çıxana kimi şəhəri minlərlə ruhun hücumuna uğramış bir xarabalığa bənzədirdi. Səhəri gün istədiklərindən də böyük bir quldur dəstəsi ilə rastlaşdılar. İki nakra dəstəni çox kiçik bir karvana hücum edən zaman tapıb, onlara daha çox maraqlarını çəkən bir təklif etdilər.

Eçso onlara nə kimi bir yalan dediklərini bilmirdi, amma onlara gənc oğru kimi təqdim etdikləri Eçsonun fərqli dildə danışdığını deyib təcrübəsizliyindən qaynaqlana biləcəyi səhvlərin qarşısını aldılar. Nakralar quldurlara həmçinin mümkün qədər az diqqət çəkərək sürətlə irəliləməli olduqlarını da bərk-bərk tapşırmışdılar.

Sirenatdan başlayan yol, on üç gün çəkdi. Mərkəzi Azara yarım gün qalmış quldurlar pullarının qalanını da alaraq gələ biləcəkləri ən uzaq yolun bura olduğunu bildirib geri qayıtmışdılar. Sonra daha asan oldu. Hər üçü yaxınlıqdakı böyük təlim mərkəzlərindən birinə yollanıb iki rat nakra ilə birlikdə Lunar keçidinə, oradan da Mərkəzi Azar şəhərinə çatdılar.