Читать книгу Яңа гасыр тавышы / Голос нового века (на татарском языке) - Антология, Питер Хёг - Страница 65

Тум-тулы күктә ай, тум-тулы.

Югыйсә бит инде онтылды:

Ул көбә күлмәкне киюләр

Һәм хәнҗәр йөзендә биюләр…

Буй-колач җитмәслек ялганнар…

Бу шанлы каланы алганнар

Үз-үзен ничә кат аклады

Һәм сине, сүз дә юк, сатмады.

Көймәдә озатмады.

Иделең

Илереп дәшмәде:

– Җиңелдең…

Дастаннар сүтелә җилләрдә —

Кем тели, шул аны җилгәрә.

Сорама:

– Ник беркем эндәшми?

Ятмы мин аларга?

Көндәшме?!

Яугирме – көбәдән киенгән?!

Иделең суына иел дә…

Пышылдар сиңа ай – тум-тулы…

Пышылдар Иделең:

– Онтылды…

Тарихың да күптән…

Илең дә —

Шәп-шәрә —

Баскыннар җилендә.

«Кайт…» – диеп дәшәдер далаңда

Чәчләре чаларган Атаң да,

Кайт шунда,

Монда син – килмешәк,

Сиңа тик… дастанда килешә…

Исеңдә иде бит, исеңдә —

Шул теге… борынгы кичеңдә —

Ай гына тәрәздән карады.

Яныңда берәү дә калмады…

Калмады дус түгел, дошман да…

Кит, оныт, Үткәнгә ышанма!

Тум-тулы, тум-тулы күктә ай.

Нурлары, аҗдаһа-еландай,

Чорный да…

Уянам яңадан

Мин әле җуймаган Урдамда…

Һәм йолкып чәчләрем толымнан,

Җил мине далага томыра…

Ул инде ят түгел… иркәрәк…

Ефәктәй ургыла җилкәмнән,

Мин кара юргамда җилгәндә…

Ә ерак-еракта

Тилгәннәр

Каңгылдый, һөҗүмгә ыргыла…

Мин кайтам Әтием Йортына.