Читать книгу Verzäll mer jet vun Kölle! - Armin Foxius - Страница 10

Wat heiß dat dann? Wat soll dat dann jetz allt widder? – No waad doch ehts ens av, un höösch eint nohm andere.

Am zwanzichste Mai wor et esu wick: Der FC, jo, he dä, he unse FC, wor nit nor nit beinoh avjestieje, o nä, dä wor Fünfter jewoode un kann en der nöhksten Säsong international spille! En der Europalija. Et ehtste Mol noh fünfunzwanzich Johre! För vill jung Lück es dat de Dör op zoner Reis en e unbekannt Land. Europa! Wo es dat dann?

Un noh däm Siech jäjen Mainz (wä?) woren se all op die Plaatz jestürmp un hatte dä Rase jefleddert un sich Stöckelcher enjestoche. Nit zo jläuve: Nit avjestieje, op nem einstellije Tabelleplaatz, vör Levverkusen un Jladbach! Un bahl en Rom un Manchester!

Un dann jing et an däm Samsdach em Sonnesching nit zom Jeißbockheim em Jrönjödel. Dä wor zo wick un zo fän vun Lück un Minsche en Kölle, vum Hätz vun der Welt! Alsu: Die Öcherstroß erav, üvver der Rudolfplaatz op de Ringe. Quasi en et Wonnzemmer. Un en däm Wonnzemmer steit dat Möbelstöck för FC-Fans: dat Betong-Auto vum Wolf Vostell. Wie jemaat zom Feere, zom Höppe un Danze, un Fahneschwenke, un Eropklemme, un Eravspringe. Un mer kann sujar noch de Kölschfläsche drop avstelle. Un wat es he allt alles jefeet woode: Allein fünfmol der Opstiech retour en Lija Eins! Sujet kenne die Bayern jar nit.

Dat Betong-Dinge heiß „Ruhender Verkehr“ un dodren es ne Opel Kapitän, dä Nüngzehnhundertnüngunsechzich vun däm Künsler Wolf Vostell enbetoneet wood, un et Autoradio dät noch dobei laufe; die Forme vun däm Auto kann mer schlicht un erjreifend klor un deutlich sinn. Quasi e Auto an sich. Un dat soll och wie ne richtije Klotz su plaatschtich do ston un uns vör Auge föhre, wat dausendfach en unsem Kölle römsteit un uns Stadt domineet. – Dat Betong-Auto hät ens he un do jestande, jetz ävver allt zick bahl dressich Johre he am Hohenzollernring. Un wä dran vorbei jeit udder drop höppe deit, weiß no nit immer, dat dat moderne Kuns es un vun wäm dat es. Ävver beim Dom sät jo och nit jeder „Ah, Jotik!“ un: „Dat hät der Meister Jerhard jemaat!“. – En Kölle es evvens alles ein Stadtkultur, ei Jemölsch: En romanische Kirche jitt et kölsche Messe, em Stadion weede Fastelovendsleeder jesunge, beim CSD hät en Kirch ne eije Wage, un op däm Vostell-Klotz jung Foßballjecke, wie jesaat.

En drei Däch jeit et widder los, un der FC es die Krönung vum ehschte Spilldach.

Un jetz stell der ens vör, der FC wör am Engk vun der nöhksten Säsong Veeter! Ich jläuv ich wööd beklopp! – Ov ich mer nit et bess allt jetz nen Plaatz op de Ringe an däm Vostell singem Jeißbockheim reserveere dun?