Читать книгу Verzäll mer jet vun Kölle! - Armin Foxius - Страница 12

Morje han mer Dreikünninge, un dann jeit dat widder los: Wo steit dat, dat dat Künninge wore, dat dat drei wore, un wä weiß jenau, wä do en dem joldene Schring em Dom litt, unsuwigger, unsuwigger. Un dann weed der Zeijefinger jereck: Beim Matthäus steit en däm singe zweite Kapitel nor jet vun Stänedeuter!

Jo, ich jläuv et bahl! Hallo! Su Froge sin för Kölle ruf- un jeschäftsschädijend. Zick johrhunderte vun Johre kumme Millione vun Wallfahrer un Touriste, öm die Reliquie vun dä Drei Künninge zo sinn, un dodrömeröm dä joldene Schring vun däm Nikolaus vun Verdun, un dodrömeröm widder dä Dom.

Wann et noh dä Kritikaster jing, mööt mer jo et Wappe met dä drei Krune entrecke. Un wann de domet ehts ens anfängs: Wat es met dä elf Flämmcher?! – Un dann künnste och dä Dom avriße un do e Parkhuus baue; dä steit nor do un su staats wäjen dä Drei usem Morjeland! – Un dä Matthäus kunnt jo och nit alles wesse, domols.

Su, un jetz ens schön der Reih noh un noh unse kölsche Logik.

Et müsse DREI jewäse sin. Einer jenöch, öm sich schlau zo maache. Dä beloort sich et Ovends de Stäne (kann nit schlofe, nächtlicher Harndrang, wat weiß ich). Dann ävver: Zo zweit kann mer sich jet vörnemme, mer schwaad dodrüvver unger Kolleje. Un: Zo drett deit mer et dann, dä drette sät: Auf, auf, meine Herren! – Et woren alsu DREI.

Et müsse KÜNNINGE jewäse sin. – Wä hatt domols Zick för Stäne zo beloore? Wä hatt domols suvill Jold, Weihrauch un Myrrhe, dat hä dovun noch avjevve kunnt? Wä kunnt sich üvver Woche vun doheim avsetze, öm ne Quös vun andere Lück zo söke? Un wä broht keine Arbeitjeber öm Sonderurlaub zo froge? – Et woren alsu KÜNNINGE.

Un mer wesse jo och, wie se heiße däte: Us däm persische Kaspar, däm hebräische Melchior un däm babylonische Balthasar han mer schön op Kölsch Käsper, Melcher un Baltes jemaat. Wä su schön medden en Kölle logiere deit, dä well jo och op Kölsch kommunizeere un he ankumme.

Un domet och alles demographisch pass, es dä eine nen Ahle, nen andere su dozwesche, un dann noch eine ne Junge.

Un Kölle es jo quasi en Weltstadt; un su kütt der eine he us Europa, dä andere us Asien, un dä drette us Afrika. Amerika jov et domols noch nit. Un mer muss et och nit üvverdrieve. – Un su denke die Lück, die wochelang zo Hundertdausende de Weihnachtsmät besöke un späder he Fastelovend feere: Die Drei sin jo wie meer, kummen vun fän un föhlen sich he sauwohl!

Un jetz ens leev Eldere: Wä well singe Pänz verbeete, als Dreikünninge erömzotrecke un Jeld för Jodes zo sammele? Un: Ich meine jo, dat die, die an dä Drei römmeckere, deselve sin, die die Mondlandung nit jläuve.