Читать книгу Светильник жизни - Борис Огнев - Страница 56

Праз гады, праз вякі

Ты прайшла, мая мова,

Не крануты нікім

Нашы родныя словы.

І сусветныя войны,

І фашысцкія кулі

Нашу родную мову

Аніяк не кранулі.

Яна льецца ў вяках

Тою чыстай крыніцай,

І ў блакіце нябёс

Яна ззяе зарніцай.

Голас продкаў нясе

Нам і нашым патомкам,

І ў самотнай красе

Адчуваецца звонка.

Жалем восені чутна

Наша родная мова,

Нейкім спевам пакутным

Адгукаюцца словы.

Безліч гукаў тваіх

Мне ў сэрца запала…

Я душою прыціх,

Быццам слоў не хапала.

І хачу я, каб вы

Ўсе разам адчулі

Гукі слоў тых жывых

Нашай мовы-матулі!

2006