Читать книгу Vyf-en-veertig skemeraandsange - Breyten Breytenbach - Страница 9

(’n eggo)

toe die see ’n vloot wolke so vol soos ’n lied dagwaarts stoot –

statige sloepe tot aan die spuigate gelaai met wind –

land-in oor die as en bewing van ’n somer se vlamblomblare

wat verkool in kelke en kele

tussen die duine kolk

om getye met die bewe-ging van donker vokale te omsoom,

toe die jaar ontstrengel raak in rankende bloureën

en die spookvoëls se rou geroep ’n gerug is

om windskepe na die veilige bergingspieke te lei,

toe die vlae nog roulinte was om te treur oor die nag

wat met fladderende vlerke verstrik het in takelwerk

en toe die son ’n skitterende sabel swaai

oor ’n eiland se wegsyfer in die fabels van verlang

waar slapers onder apebroodbome

die droom met ’n hand op die hart groet

salaam aalikoem

(“welkom, welkom tuis”)

om haar te begelei na die binnehowe

van ou-ou begeertes se bergplekke

waar gode en godinne van vryheid

met lappe smous en roep-roep skinder oor voëls,

toe het die man sy masker afgehaal soos ’n gesig

en gesê: welkom, welkom tuis

my swaeltjiebruid,

aalikoem salaam,

ek droom jou so lank al deur die binnehowe van eeue

hoe jy tuimel en dartel om die wind in te kleur

en altyd weer tuis te kom oor as en bewe-sing

na die poort van terugkeer

vir die seremonie en die hierinnering van ons saamwees,

my dans is die dans van ons liefde

ek is die engelaar wat die sterre uitspel

in narratiewe van getye en seisoene

om jou veilig terug te lei

na passies van ons partituur in binnehowe,

ek kom van waar die naglyf

die littekens dra van verskroeide winde

en wonde soos vlerkstigmata gekeep deur ’n sabel,

ek kom deur die nag

van ’n verlede se klokke en kloosters

deur tuine van marmerkoninginne

en voëlverskrikkende woude

om vir jou te fluit wanneer die dag breek

en in jou oor te fluister

dat jy nooit weer bang hoef te wees in my hand nie,

dat die maan maar net ’n klep is

waar bloed deur moes spoel soos donker vokale

om die are van ons beweg-ing te bevrug –

elke nag, sal die man sê,

is jy die droom van my reise

wat pols deur leeftye se wending

terug na die poort van herkenning

welkom, welkom tuis

wasalaam aalikoem

kyk, die dag sal oopgaan in binneplase

waar die boomslapers hulle lappe uithang

om die terugkerende verhaling van bloureën en frangipani

op te vang

met ’n hand op die hart

en dat die maan ’n klip is

’n troukaart beskilder met die alfabet van engele

as onthoubrief vir jou

en droom-atlas om saam te dra geskryf op die vlerke

vir die terugkeer, altyd,

en om met donkerword

die hartklop van die windomswaggelde aarde

weer te hoor en beluister

as die see ’n bewing wolke landin stoot

27 Desember 2012