Читать книгу Więcej niż horoskop. Poznaj swój happy end. Twoje szczęście jest zapisane w liczbach - Dagmara Skalska - Страница 13

To, co wzmacnia w tobie perfekcjonizm, to nawyk ciągłego porównywania, który prowadzi do oceniania. Tworzysz wewnętrzny ranking, w którym zestawiasz własne osiągnięcia w różnych dziedzinach i w różnych momentach: „Czy ta medytacja była skuteczna? Czy robię postępy, czy też cofam się w rozwoju?”, „Czy moja praca jest wydajniejsza niż w ubiegłym miesiącu?”. To normalne, że obserwujemy swój rozwój, jednak Jedynka robi to nieustannie. Generuje porównania i oceny niemal w każdym obszarze życia. Gdy sprząta: „Czy posprzątałam tak dokładnie jak ostatnio?”, gdy gotuje: „Czy ta zupa jest wystarczająco dobra?”. Nawet tam, gdzie nie ma takiej konieczności, a wręcz potrzebne jest rozluźnienie, czyli kiedy odpoczywa, mówi: „Nie czuję, żeby mój relaks był dość wydajny…”, gdy wychowuje dzieci: „Czy jestem tak samo zaangażowaną matką jak trzy lata temu?”, gdy kocha się z partnerem: „Czy ten seks był tak dobry jak ten sprzed dwóch miesięcy?”.

Towarzyszy ci męcząca potrzeba ciągłego zestawiania osiągnięć, by upewnić się, że stale maszerujesz ku samodoskonaleniu. Aby ocenić swoje postępy, potrzebujesz punktów odniesienia. Dlatego prowadzisz nie tylko własny wewnętrzny ranking, ale także obserwujesz innych ludzi – bliskich, przyjaciół, znajomych, a nawet nieznajomych! „Czy moje pośladki są tak wydatne jak Ewy Ch. lub Ani L.?”, „Czy mój biust jest tak okazały jak piersi Natalii S.?”. Skutek tego procesu jest zazwyczaj taki sam – czujesz, że nigdy nie jest tak, jak być powinno. Aby zatrzymać mechanizm ocen, w swoim umyśle powinieneś rozwijać świadomość równości: „Ty jesteś dobry i ja jestem dobry. Dla każdego z nas wystarczy przestrzeni do szczęścia”. Jeśli w końcu przekonasz się, że taki pogląd ma sens, „wieczna huśtawka”, na której wciąż wznosisz się i opadasz – zatrzyma swój ruch. Przestaniesz czuć potrzebę ważenia swoich zasług, zdolności i działań: „On jest wyżej, bo ma status, ale opada, ponieważ to ja zarabiam więcej. Wygrywam w przestrzeni biznesowej, ale przegrywam w obszarze urody”.

Antidotum na perfekcjonizm

Zacznij praktykę rozwijania równości. W buddyzmie wysyła się wyzwalające życzenie: „Oby wszystkie istoty spoczywały w wielkiej równości, wolnej od przywiązania i niechęci”. Równość jest szlachetnym uczuciem, które pozwala nam uwolnić się od potrzeby porównywania i oceniania. Gdy rozwiniesz w sobie ten rodzaj mądrości, nie będziesz musiał więcej sprawdzać, czy jesteś lepszy od innych, czy inni są na tym samym poziomie co ty itd. Twoje zamartwianie ma źródło w potrzebie bycia lepszym od innych. Spróbuj zrozumieć, że wszyscy jesteśmy równi – każdy z nas ma inne właściwości, inne zdolności, realizuje się w innej przestrzeni. Na Ziemi znajdzie się miejsce dla każdego.