Читать книгу Rikthim Në Tokë - Danilo Clementoni - Страница 11

Nasiria â Hoteli

Hoteli natyrisht qÃ« nuk ishte âme pesÃ« yjeâ, por pÃ«r kÃ«do qÃ« ishte mÃ«suar tâi kalonte javÃ«t nÃ« njÃ« tendÃ« nÃ« mes tÃ« shkretÃ«tirÃ«s, edhe vetÃ«m njÃ« dush mund tÃ« konsiderohej luks. Elisa priti valÃ«n e nxehtÃ« dhe Ã§lodhÃ«se qÃ« tâi vinte nga lart, e tâi masazhonte qafÃ«n dhe shpatullat. Dukej qÃ« trupi ia dÃ«shironte pa masÃ« pasi njÃ« varg i tÃ«rÃ« drithÃ«rimash nga kÃ«naqÃ«sia i pÃ«rshkuan shpinÃ«n shumÃ« herÃ«.

E kuptojmÃ« se sa rÃ«ndÃ«si kanÃ« disa gjÃ«ra, vetÃ«m kur nuk i kemi mÃ«.

VetÃ«m pas dhjetÃ« minutash vendosi qÃ« tÃ« dilte nga dushi. Avulli kishte mbÃ«shtjellÃ« pasqyrÃ«n qÃ« dukej qartÃ« se ishte vendosur shtrembÃ«r. U pÃ«rpoq qÃ« ta drejtonte, por sa e lÃ«shoi, u rikthye sakaq nÃ« pozicionin e saj fillestar. Vendosi tÃ« mos merrej mÃ« me tÃ«. Me njÃ« cep tÃ« peshqirit pastroi ujin qÃ« i kishte mbetur nÃ« buzÃ« dhe admiroi veten. Kur ishte mÃ« e re nÃ« moshÃ«, shumÃ« herÃ« e kishin kontaktuar pÃ«r tÃ« punuar si modele apo edhe si aktore. Ndoshta tani do tÃ« kishte qenÃ« njÃ« divÃ« e kinemasÃ« apo gruaja e ndonjÃ« futbollisti tÃ« pasur, por paratÃ« nuk e kishin tÃ«rhequr mÃ« aq shumÃ«. Preferonte tÃ« djersitej, tÃ« hante pluhur, tÃ« studionte tekste tÃ« vjetÃ«r dhe tÃ« vizitonte vende tÃ« humbura. AventurÃ«n qÃ« e kishte pasur gjithnjÃ« nÃ« gjak dhe emocionin qÃ« i dilte kur merrte mbetjet e njÃ« punimi dore tÃ« lashtÃ«, ri-nxjerrja nÃ« dritÃ« e gjurmÃ«ve tÃ« mijÃ«vjeÃ§arÃ«ve mÃ« pÃ«rpara, nuk mund tÃ« kishte tÃ« krahasuar me asgjÃ« tjetÃ«r.

Iu afrua pasqyrÃ«s shumÃ« afÃ«r, dhe pa ato rrudhat e vogla dhe tÃ« mallkuara tek cepat e syve. Dora iu fut automatikisht nÃ« Ã§antÃ«n e tualetit nga ku mori njÃ« nga kremrat âqÃ« tÃ« heqin dhjetÃ« vjet brenda njÃ« javeâ. E shtroi me kujdes nÃ« tÃ« gjithÃ« fytyrÃ«n dhe u pa me kujdes. ÃfarÃ« pretendonte, njÃ« mrekulli? Fundja, efekti do tÃ« ishte i dukshÃ«m vetÃ«m pas âshtatÃ« ditÃ«shâ.

BuzÃ«qeshi pÃ«r veten dhe pÃ«r tÃ« gjitha gratÃ« qÃ« rregulloheshin lehtÃ«sisht me anÃ« tÃ« reklamÃ«s.

Ora e varur nÃ« mur sipÃ«r krevatit shÃ«nonte 19,40. Nuk do tâia kishte dalÃ« kurrÃ« qÃ« tÃ« bÃ«hej gati vetÃ«m nÃ« njÃ«zet minuta.

U tha sa mÃ« shpejt qÃ« tÃ« mundej, duke i lÃ«nÃ« paksa tÃ« lagura flokÃ«t e gjatÃ« bjondÃ« dhe qÃ«ndroi pÃ«rpara komodinÃ«s prej druri tÃ« errÃ«t, ku mbante ato pak veshje elegante qÃ« kishte arritur tâi merrte me vete. NÃ« momente tÃ« tjera, do tÃ« kishte kaluar orÃ« tÃ« tÃ«ra vetÃ«m qÃ« tÃ« vendoste mbi veshjen qÃ« i pÃ«rshtatej rrethanÃ«s veÃ§se, atÃ« mbrÃ«mje, pÃ«rzgjedhja ishte vÃ«rtet e kufizuar. Zgjodhi, pa u menduar shumÃ«, fustanin e shkurtÃ«r nÃ« ngjyrÃ« tÃ« zezÃ«. Ishte shumÃ« e hijshme, padyshim seksi por aspak vulgare, me njÃ« dekolte tÃ« gjerÃ« qÃ« me siguri do ta kishte ekzaltuar âmasÃ«n e tretÃ«â tÃ« mbushur tÃ« saj. E mori dhe, me njÃ« gjest elegant tÃ« dorÃ«s, e vuri mbi krevat.

19,50. PavarÃ«sisht faktit qÃ« ishte femÃ«r, nuk i pÃ«lqente tÃ« ishte me vonesÃ«.

Iu avit dritares dhe pa njÃ« Fuori Strada tÃ« errÃ«t, jashtÃ«zakonisht tÃ« shkÃ«lqyeshme, tamam pÃ«rpara derÃ«s sÃ« hotelit. Personi qÃ« duhej tÃ« ishte shoferi, njÃ« djalÃ« i ri i veshur me rroba ushtarake, po rrinte i mbÃ«shtetur tek kofna dhe shtynte kohÃ«n e pritjes duke pirÃ« njÃ« cigare nÃ« qetÃ«si.

BÃ«ri Ã§mos qÃ« tâi theksonte sytÃ« me laps dhe rimel, kaloi me shpejtÃ«si buzkuqin mbi buzÃ«t e saj, ndÃ«rkohÃ« qÃ« pÃ«rpiqej ta pÃ«rhapte nÃ« mÃ«nyrÃ« uniforme me njÃ« sÃ«rÃ« puthjesh tÃ« lÃ«shuara mÃ« kot, vuri vathÃ«t e preferuar, duke u lodhur jo pak qÃ« tÃ« gjente âvrimatâ.

NÃ« fakt, kishte shumÃ« kohÃ« qÃ« nuk dilte mbrÃ«mjeve. Puna e dÃ«rgonte gjithmonÃ« nÃ«pÃ«r botÃ« dhe kurrÃ« nuk kishte arritur qÃ« tÃ« gjente njÃ« pÃ«rson pÃ«r lidhje tÃ« qÃ«ndrueshme, qÃ« tÃ« zgjaste mÃ« shumÃ« se disa muaj. Instikti i lindur mÃ«mÃ«sor qÃ« Ã§do grua ka brenda vetes dhe qÃ« nÃ« vajzÃ«ri gjithmonÃ« bÃ«nte si bÃ«nte dhe e injoronte me zgjuarsi, tani me afrimin e orÃ«s biologjike, ndihej gjithmonÃ« e mÃ« shpesh. Ndoshta do tÃ« kishte qenÃ« momenti qÃ« tÃ« mendonte seriozisht pÃ«r tâu mbledhur nÃ« familje.

E zmbrapsi atÃ« mendim me shpejtÃ«sinÃ« mÃ« tÃ« madhe tÃ« mundshme. Veshi fustanin, dhe tÃ« vetmet palÃ« kÃ«pucÃ« me takÃ« dymbÃ«dhjeÃ§e qÃ« kishte sjellÃ« me vete dhe, me gjeste tÃ« mÃ«dha, spÃ«rkati tÃ« dy pjesÃ«t e qafÃ«s me parfumin e saj tÃ« preferuar. Shall mÃ«ndafshi, Ã§antÃ« e zezÃ« e bollshme. Ishte gati. NjÃ« kontroll i fundit para pasqyrÃ«s sÃ« varur nÃ« mur, afÃ«r derÃ«s dhe tÃ« ndotur nÃ« disa pjesÃ« tÃ« saj, i konfirmuan perfeksionin e fustanit qÃ« kishte. BÃ«ri njÃ« rrotullim rreth vetes dhe doli jashtÃ« e kÃ«naqur.

Shoferi njÃ« djalÃ« i ri, pasi kishte drejtuar mjekrÃ«n qÃ« i kishte rÃ«nÃ« poshtÃ«, me tÃ« parÃ« ElisÃ«n tek dilte nga hoteli duke ecur me hap modeleje, flaku tej cigaren e dytÃ« qÃ« sapo kishte ndezur dhe nxitoi qÃ« tâi hapte derÃ«n e makinÃ«s.

Â«MirÃ«mbrÃ«ma, profesoresha Hanter. A mund tÃ« shkojmÃ«?Â» e pyeti ushtaraku me njÃ« notÃ« ngurrimi.

Â«MirÃ«mbrÃ«maÂ» iu pÃ«rgjigj ajo duke vÃ«nÃ« nÃ« provÃ« buzÃ«qeshjen e mrekullueshme. Â«Jam gati.Â»

Â«Faleminderit pÃ«r shoqÃ«riminÂ» shtoi ajo ndÃ«rkohÃ« qÃ« hipte nÃ« makinÃ«, duke ditur fare mirÃ« se fundi do tâi ishte ngritur pakÃ«z dhe do tâia kishte ekspozuar pjesÃ«risht kÃ«mbÃ«t para ushtarakut tÃ« sikletosur.

I kishte pÃ«lqyer gjithnjÃ« tÃ« ndihej e admiruar.

Подняться наверх

Читать книгу Rikthim Në Tokë - Danilo Clementoni - Страница 11

Nasiria â Hoteli

Nasiria â Hoteli