Читать книгу Rikthim Në Tokë - Danilo Clementoni - Страница 15

Nasiria â Darka

Koloneli dhe Elisa po thanin tashmÃ« kupÃ«n e tretÃ« tÃ« shampanjÃ«s dhe ambienti padyshim ishte bÃ«rÃ« akoma dhe mÃ« joformal. Â«Xhek, duhet tÃ« them se ky Masgoufi Ã«shtÃ« fantastik. Do tÃ« jetÃ« e pamundur qÃ« ta mbaroj, Ã«shtÃ« jashtÃ«zakonisht shumÃ«.

Â«VÃ«rtet, Ã«shtÃ« padyshim mÃ« i miri. Duhet qÃ« tÃ« komplimentojmÃ« guzhinierin.Â»

Â«Ndoshta do tÃ« duhej qÃ« tÃ« martohesha me tÃ« dhe ta vija tÃ« gatuante pÃ«r muaÂ» tha Elisa duke qeshur pak si shumÃ« nÃ« mÃ«nyrÃ« tÃ« ekzagjeruar. Alkoli tanimÃ« po bÃ«nte efektin e vet.

Â«E jo, e kush vihet nÃ« rresht. UnÃ« e para.Â» Guxoi me batutÃ«n duke menduar se nuk do tÃ« qe fundja aq pa vend. Elisa bÃ«ri sikur nuk kishte ndodhur asgjÃ« dhe vazhdoi qÃ« tÃ« pÃ«rtypte peshkun.

Â«Ti nuk je i martuar, apo jo? Â»

Â«Jo, nuk kam pasur asnjÃ«herÃ« kohÃ«.Â»

Â«ÃshtÃ« njÃ« justifikim i vjetÃ«rÂ» tha ajo duke e parÃ« me djallÃ«zi.

Â«Bahh, nÃ« tÃ« vÃ«rtetÃ« i jam afruar mÃ« shumÃ« se njÃ« herÃ« por jeta ushtarake nuk Ã«shtÃ« tamam e pÃ«rshtatshme pÃ«r martesÃ«n. Po ti?Â» shtoi, duke i rÃ«nÃ« shkurt njÃ« teme qÃ« dukej se i sillte akoma siklet. Â«Ke qenÃ« ndonjÃ«herÃ« e martuar?Â»

Â«Tallesh? E kush do tÃ« duronte qÃ« tÃ« kishte njÃ« grua qÃ« kalon shumicÃ«n e kohÃ«s duke lÃ«vizur nÃ«pÃ«r botÃ« pÃ«r tÃ« gÃ«rmuar nÃ«n tokÃ« si njÃ« urith dhe qÃ« zbavitet kur pÃ«rdhos varre tÃ« lashtÃ« prej mijÃ«ra vjetÃ«sh?Â»

Â«TamamÂ» tha Xheku duke buzÃ«qeshur hidhur Â«siÃ§ shihet nuk jemi tÃ« prerÃ« pÃ«r martesÃ«n.Â» Dhe ndÃ«rsa ngrinte gotÃ«n propozoi gjithÃ« melankoli Â«Ta pijmÃ« pÃ«r tÃ«.Â»

Kamerieri erdhi duke mbajtur pak Samoons¹³ tÃ« sapo pjekur, duke ndÃ«rprerÃ« fatmirÃ«sisht, atÃ« moment trishtimi tÃ« lehtÃ«.

Xheku duke pÃ«rfituar nga ndÃ«rprerja, kÃ«rkoi qÃ« tÃ« zmbrapste shpejt njÃ« sÃ«rÃ« kujtimesh qÃ« i kishin ardhur nÃ« mendje papritmas. Ishin gjÃ«ra qÃ« i takonin tÃ« shkuarÃ«s. Tani kishte afÃ«r vetes njÃ« grua shumÃ« tÃ« bukur dhe duhej tÃ« pÃ«rqendrohej vetÃ«m tek ajo. Kjo gjÃ« pastaj nuk ishte dhe aq e vÃ«shtirÃ«.

Muzika nÃ«n sfond, qÃ« dukej sikur i mbÃ«shtillte me delikatesÃ«, ishte ajo e duhura. Elisa, e ndriÃ§uar nga tre qirinj tÃ« vÃ«nÃ« nÃ« mes tÃ« tryezÃ«s, ishte mahnitÃ«se. FlokÃ«t e saj kishin refleksin e arit dhe bakrit dhe lÃ«kura ishte e butÃ« dhe ngjyrÃ« tÃ« bronxtÃ«. SytÃ« depÃ«rtues kishin njÃ« ngjyrÃ« jeshile tÃ« thellÃ«. BuzÃ«t e saj tÃ« buta po kÃ«rkonin ngadalÃ« qÃ« tÃ« ndanin njÃ« copÃ« troftÃ« nga shtylla kurrizore qÃ« mbante nÃ«pÃ«r gishta. Ishte aq sensuale.

Natyrisht qÃ« ElisÃ«s nuk i kishte shpÃ«tuar ai moment dobÃ«sie i kolonelit. Vuri kurrizin e peshkut nÃ« anÃ« tÃ« pjatÃ«s dhe thithi, me shkujdesje tÃ« dukshme, nÃ« fillim gishtin tregues dhe pastaj gishtin e madh. Uli pakÃ«z kokÃ«n dhe e vÃ«shtroi aq furishÃ«m saqÃ« Xheku mendoi se zemra gati po i shpÃ«rthente nga kraharori dhe po pÃ«rfundonte drejt e nÃ« pjatÃ«.

Duke e ndjerÃ« se nuk e kishte mÃ« kontrollin e situatÃ«s dhe mbi tÃ« gjitha tÃ« vetÃ« vetes, koloneli menjÃ«herÃ« u pÃ«rpoq qÃ« tÃ« merrte veten. Ishte paksa i madh pÃ«r tÃ« bÃ«rÃ« figurÃ«n e njÃ« adoleshenti tÃ« dashuruar, por ajo vajzÃ« kishte diÃ§ka qÃ« e tÃ«rhiqte tmerrÃ«sisht.

Mori frymÃ« thellÃ«, fÃ«rkoi fytyrÃ«n me duar dhe guxoi duke thÃ«nÃ« Â«Si thua sikur ta heqim qafe edhe kÃ«tÃ« copÃ«z tÃ« fundit?Â»

Ajo buzÃ«qeshi, mori butÃ«sisht nÃ« duar copÃ«zÃ«n e mbetur nga trofta, u ngrit lehtazi nga karrigia duke u zgjatur drejt tij dhe ia afroi tek goja. NÃ« atÃ« pozicion, dekolteja e saj vuri pjesÃ«risht nÃ« dukje gjoksin e bÃ«shÃ«m. Xheku, me sa duket i sikletosur, hÃ«ngri vetÃ«m njÃ« kafshatÃ« tÃ« vogÃ«l, por pa arritur qÃ« tÃ« shmangÃ« prekjen lehtÃ« me buzÃ« tÃ« gishtave tÃ« saj. Eksitimi i tij rritej gjithnjÃ« e mÃ« shumÃ«. Elisa po luante me tÃ« siÃ§ bÃ«n macja me miun dhe Xheku nuk po arrinte qÃ« tâi rezistonte nÃ« ndonjÃ«farÃ« mÃ«nyre.

MÃ« pas, me njÃ« pamje prej Ã§upke tÃ« pafajshme, Elisa u kthye tÃ« ulej rehatshÃ«m nÃ« vendin e saj dhe, sikur nuk kishte ndodhur gjÃ« fare, ia bÃ«ri me dorÃ« kamerierit tÃ« gjatÃ« dhe tÃ« hollÃ«, i cili iu afrua nÃ« Ã§ast.

Â«Besoj se Ã«shtÃ« momenti pÃ«r njÃ« Ã§aj tÃ« mirÃ« me kardamom. Si thua, Xhek? Â»

Ai qÃ« ende nuk e kishte marrÃ« veten nga situata e mÃ«parshme, belbÃ«zoi diÃ§ka tÃ« tillÃ« si Â«Bahh po, nÃ« rregull...Â» Dhe ndÃ«rkohÃ«, qÃ« pÃ«rpiqej tÃ« bÃ«nte pÃ«rshtypje duke rregulluar xhaketÃ«n, shtoi Â«Besoj se bÃ«n shumÃ« mirÃ« pÃ«r tretjen.Â»

Ishte i vetÃ«dijshÃ«m qÃ« kishte thÃ«nÃ« njÃ« gjÃ« qesharake por nÃ« atÃ« moment nuk i kishte ardhur nÃ« mend asgjÃ« tjetÃ«r mÃ« e mirÃ«.

Â«ÈshtÃ« gjithÃ§ka shumÃ« e kÃ«ndshme Xhek, njÃ« mbrÃ«mje me tÃ« vÃ«rtetÃ« fantastike, por mos tÃ« harrojmÃ« qÃ«llimin pÃ«r tÃ« cilin gjendemi kÃ«tu sonte. Duhet tÃ« tÃ« tregoja diÃ§ka, e mban mend?Â»

Koloneli mendonte pÃ«r gjithÃ§ka nÃ« atÃ« moment, me pÃ«rjashtim tÃ« punÃ«s. SidoqoftÃ«, kishte tÃ« drejtÃ«. Aty luheshin gjÃ«ra shumÃ« mÃ« tÃ« rÃ«ndÃ«sishme se njÃ« flirt idiot. Ishte fakt qÃ« atij, nuk i dukej aspak idiot ai lloj flirti.

Â«SigurishtÂ» u pÃ«rgjigj ai duke u munduar qÃ« tÃ« rimerrte njÃ« qÃ«ndrim prej autoritari. Â«Nuk mÃ« rrihet deri sa tÃ« marr vesh se Ã§farÃ« ke zbuluar. Â»

Trashaluqi, i cili po i dÃ«gjonte tÃ« gjitha nga makina paksa nÃ« distancÃ«, tha Â«Ãa kuÃ§ke. TÃ« gjitha gratÃ« njÃ«soj janÃ«. NÃ« fillim tÃ« bÃ«jnÃ« qÃ« tâu besosh, tÃ« Ã§ojnÃ« nÃ« qiell, pastaj tÃ« japin duart sikur tÃ« mos ketÃ« ndodhur gjÃ«.Â»

Â«Besoj se dhjetÃ« dollarÃ«t e tu do tÃ« jenÃ« shumÃ« shpejt tek xhepat e miÂ» tha ai i holli, duke e pasuar deklaratÃ«n me njÃ« tÃ« gajasur tÃ« fortÃ«.

Â«Me thÃ«nÃ« tÃ« vÃ«rtetÃ«n, nuk mÃ« bÃ«het vonÃ« fare se kÃ« Ã§on nÃ« shtrat profesoresha jonÃ«. Mos harro se jemi kÃ«tu vetÃ«m pÃ«r tÃ« zbuluar gjithÃ§ka qÃ« ajo di.Â» Dhe ndÃ«rkohÃ« qÃ« mundohej tÃ« rregullohej pak mÃ« mirÃ« nÃ« sedilje, duke parÃ« qÃ« shpina po fillonte tâi dhimbte shumÃ«, shtoi Â«Do tÃ« duhej qÃ« tÃ« kishim gjetur mÃ«nyrÃ«n pÃ«r tÃ« instaluar edhe njÃ« telekamera tÃ« mirÃ« nÃ« kÃ«tÃ« dreq lokali.Â»

Â«Po, edhe sikur thjesht poshtÃ« tryezÃ«s, kÃ«shtu qÃ« do tÃ« mundeshe tâi shikoje edhe kofshÃ«t.Â»

Â«Idiot. Po kush ka qenÃ« ai trap qÃ« tÃ« ka pÃ«rzgjedhur pÃ«r kÃ«tÃ« mision?Â»

Â«Shefi ynÃ«, miku im. Dhe do tÃ« kÃ«shilloja qÃ« tÃ« evitosh ndonjÃ« sharje ndaj tij, duke parÃ« qÃ« edhe ai e di mjaft mirÃ« si tÃ« instalojÃ« mikropÃ«rgjuesa dhe nuk besoj se do tÃ« kishte vÃ«shtirÃ«si qÃ« tÃ« vendoste ndonjÃ« tÃ« tillÃ« edhe nÃ« kÃ«tÃ« makinÃ«.Â»

Trashaluqi u hodh pÃ«rpjetÃ« dhe pÃ«r njÃ« Ã§ast besoi se zemra i kish ndalur sÃ« rrahuri. Po kÃ«rkonte qÃ« tÃ« bÃ«nte karrierÃ« dhe tÃ« shante shefin direkt, por qÃ« me siguri nuk ishte mÃ«nyra mÃ« e mirÃ« pÃ«r tÃ« ecur pÃ«rpara.

Â«Mjaft mÃ« me budallallÃ«qeÂ» tha, duke u pÃ«rpjekur qÃ« tÃ« bÃ«hej serioz dhe profesional. Â«Shiko tÃ« bÃ«sh mirÃ« punÃ«n tÃ«nde dhe le tÃ« kthehemi nÃ« bazÃ« me diÃ§ka konkrete.Â» Duke u shprehur kÃ«shtu, nisi tÃ« fiksonte njÃ« pikÃ« jo tÃ« pÃ«rcaktuar mirÃ« nÃ« errÃ«sirÃ«n e natÃ«s, pÃ«rtej xhamit paksa tÃ« mjegullt.

Elisa nxori nga Ã§anta palmtop-in qÃ« e merrte gjithmonÃ« me vete, e mbÃ«shteti mbi tryezÃ«, dhe filloi qÃ« tÃ« shfletonte fotot. Koloneli, gjithÃ« kureshtje, u pÃ«rpoq qÃ« tÃ« zgjaste vÃ«shtrimin pÃ«r tÃ« parÃ« ndonjÃ« gjÃ«, por kÃ«ndi nuk ia lejoi. Ajo, pasi gjeti ato Ã§farÃ« kÃ«rkonte, u ngrit dhe u ul mbi karrige nÃ« krah tÃ« tij. Â«AtÃ«herÃ«Â» ia nisi Elisa Â«rehatohu mirÃ« pasi historia Ã«shtÃ« e gjatÃ«. Do tÃ« pÃ«rpiqem qÃ« ta pÃ«rmbledh sa mÃ« shumÃ« qÃ« tÃ« mundem.Â»

Duke shfletuar shpejt me anÃ« tÃ« gishtit tregues nÃ« ekranin e palmtop-it, arriti tÃ« tregojÃ« njÃ« foto tÃ« njÃ« pllakate gdhendur me vizatime tÃ« Ã§uditshme dhe me shkrime nÃ« formÃ« pyke.

Â«Kjo Ã«shtÃ« fotoja e njÃ« prej pllakatave qÃ« u gjendÃ«n nÃ« varrin e mbretit Baldovino II tÃ« JeruzalemitÂ» vazhdoi Elisa Â«i cili supozohet tÃ« ketÃ« qenÃ« i pari, nÃ« 1119, qÃ« hapi ShpellÃ«n e Makpelas, e quajtur edhe si Shpella e PatriarkÃ«ve, ku duket se janÃ« varrosur Abrahami dhe tÃ« dy bijtÃ« e tij Isaku dhe Jakobi. KÃ«to varre do tÃ« gjendeshin nÃ« nÃ«ntokÃ«n e asaj qÃ« sot u quajt si Xhamia ose Vendi i ShenjtÃ« i Abrahamit nÃ« Hebron tÃ« CisjordanisÃ«.Â» NÃ« kÃ«tÃ« pikÃ«, i tregoi atij njÃ« foto tÃ« xhamisÃ«.

Â«NÃ« brendÃ«si tÃ« varreveÂ» vazhdoi Elisa Â«mbreti do tÃ« gjente, pÃ«rveÃ§ objekteve tÃ« panumÃ«rta tÃ« natyrave tÃ« ndryshme, edhe njÃ« sÃ«rÃ« pllakatesh qÃ« i pÃ«rkisnin Abrahamit. Gjithashtu mendohet se ato mund tÃ« pÃ«rfaqÃ«sojnÃ« njÃ« lloj ditari qÃ« kishte mbajtur ai dhe nÃ« tÃ« cilin kishte shÃ«nuar momentet mÃ« tÃ« rÃ«ndÃ«sishme tÃ« jetÃ«s.Â»

Â«NjÃ« si lloj âmomentesh historike tÃ« rrugÃ«timitâÂ» provoi Xheku qÃ« tâi paraprinte, duke shpresuar qÃ« tÃ« bÃ«nte njÃ« figurÃ« tÃ« mirÃ«.

Â«Po nÃ« njÃ«farÃ« kuptimi, duke parÃ« qÃ« rrugÃ« kishte bÃ«rÃ« vÃ«rtet shumÃ«, brenda epokÃ«s. Â»

Duke shfletuar njÃ« foto tjetÃ«r, Elisa vazhdoi tÃ« shpjegonte. Â«ekspertÃ«t mÃ« tÃ« mirÃ« tÃ« gjuhÃ«s dhe tÃ« mÃ«nyrave tÃ« pÃ«rfaqÃ«simit grafik tÃ« epokÃ«s janÃ« pÃ«rpjekur qÃ« tÃ« deshifrojnÃ« atÃ« Ã§farÃ« Ã«shtÃ« gdhendur mbi kÃ«tÃ« pllakatÃ«. Mendimet kanÃ« qenÃ«, me sa duket, tepÃ«r kontradiktore nÃ« disa pjesÃ«, por tÃ« gjithÃ« kanÃ« pranuar se kjoÂ» dhe arriti qÃ« tÃ« zmadhojÃ« njÃ« detaj nga fotoja Â«pÃ«rkthehet nÃ« âvazoâ ose edhe nÃ« âamfora e Zotaveâ. NÃ« vazhdim janÃ« fjalÃ«t âvarrosjeâ, âsekretâ dhe âmbrojtjeâ edhe ato mjaft tÃ« qarta.Â»

Xheku fillonte tÃ« ndihej paksa i Ã§oroditur por, duke bÃ«rÃ« shenjÃ« me kokÃ«, u pÃ«rpoq qÃ« tÃ« bindte ElisÃ«n se ai po e ndiqte nÃ« mÃ«nyrÃ« tÃ« pÃ«rkryer. Ajo e vÃ«shtroi pÃ«r njÃ« Ã§ast, pastaj vazhdoi duke thÃ«nÃ« Â«NdÃ«rsa ky simboliÂ» dhe rregulloi ekranin pÃ«r ta bÃ«rÃ« sa mÃ« tÃ« qartÃ« qÃ« mundej Â«sipas disave, duhet tÃ« pÃ«rfaqÃ«sojÃ« njÃ« varr, varrin e njÃ« prej Zotave. NdÃ«rsa kjo pjesÃ« duhet tÃ« pÃ«rshkruante njÃ« nga Zotat qÃ« paralajmÃ«ron ose edhe kÃ«rcÃ«non popullin e bashkuar rreth tij.Â»

Koloneli, pak nÃ« sajÃ« tÃ« alkolit, pak nÃ« sajÃ« tÃ« aromÃ«s eksituese qÃ« Elisa lÃ«shonte rreth vetes dhe pÃ«r shkak edhe tÃ« syve tÃ« saj brenda tÃ« cilave kishte humbur krejtÃ«sisht, nuk po merrte vesh asgjÃ«. Vazhdoi prapÃ«seprapÃ« tÃ« tundte kokÃ«n sikur gjithÃ§ka tÃ« kishte qenÃ« tepÃ«r e qartÃ«.

Â«Si konkluzion, pÃ«r tâi rÃ«nÃ« shkurtÂ» vazhdoi Elisa duke vÃ«nÃ« re turbullimin nÃ« rritje tÃ« Xhekut Â«ekspertÃ«t kanÃ« interpretuar pÃ«rmbajtjen e kÃ«saj pllakate, si simbolizimi i njÃ« ngjarjeje tÃ« verifikuar nÃ« kohÃ«n e Abrahamit nÃ« tÃ« cilÃ«n, njÃ« Zot i presupozuar ose Zotat nÃ« pÃ«rgjithÃ«si, do tÃ« kenÃ« fshehur duke e groposur nÃ« afÃ«rsi tÃ« njÃ« varri tÃ« tyre, diÃ§ka shumÃ« tÃ« Ã§muar, tÃ« paktÃ«n pÃ«r vetÃ« ata.Â»

Â«MÃ« duket paksa i pÃ«rgjithshÃ«m si pÃ«rfundimÂ» ia nisi Xheku, duke u pÃ«rpjekur qÃ« tâi jepte ton. Â«TÃ« thuash qÃ« diÃ§ka e Ã§muar Ã«shtÃ« varrosur nÃ« afÃ«rsitÃ« e njÃ« varri tÃ« Zotave, nuk Ã«shtÃ« njÃ«lloj sikur tâi kesh dhÃ«nÃ« kordinatat GPS-it. Mund tâi referohet Ã§farÃ«dolloj gjÃ«je nÃ« Ã§farÃ«dolloj vendi.Â»

Â«Ke tÃ« drejtÃ«, por tÃ« gjitha shkrimet, veÃ§anÃ«risht ato mÃ« tÃ« rÃ«ndÃ«sishmet shumÃ« kohÃ« mÃ« parÃ«, duhet tÃ« interpretohen dhe kontekstualizohen nÃ« Ã§farÃ«do lloj mÃ«nyre. Kjo Ã«shtÃ« arsyeja pse ekzistojnÃ« ekspertÃ«t dhe, ja papritur, unÃ« jam pikÃ«risht njÃ« prej tyre.Â» Duke u shprehur kÃ«shtu, filloi qÃ« tÃ« imitonte lÃ«vizjet e njÃ« modeleje ndÃ«rkohÃ« qÃ« fotografohej nga paparacÃ«t.

Â«Po, po nÃ« rregull. E di qÃ« je e zonja. Por tani pÃ«rpiqu qÃ« tÃ« bÃ«sh qÃ« edhe ne tÃ« gjorÃ«t, tÃ« kuptojmÃ« diÃ§ka.Â»

Â«NÃ« thelbÂ» mori fjalÃ«n prapÃ« Elisa, ndÃ«rsa e pÃ«rmblidhte sÃ«rish Â«pasi tÃ« kemi analizuar dhe krahasuar objektet historike tÃ« Ã§do lloji, histori tÃ« vÃ«rteta, legjendat, thashethemet dhe kÃ«shtu e me radhÃ«, âmÃ«ndjetâ mÃ« tÃ« zgjuara tÃ« tokÃ«s kanÃ« deklaruar se ky rindÃ«rtim me siguri qÃ« ka bazÃ« vÃ«rtetÃ«sie. Mbi kÃ«to baza, ka marrÃ« fill puna e arkeologÃ«ve nga e gjithÃ« bota nÃ« kÃ«rkim tÃ« kÃ«tij vendi tÃ« mistershÃ«m.Â»

Â«AtÃ«herÃ«, me tÃ« gjitha kÃ«to, Ã§âhyn kÃ«tu ELSAD-i?Â» Kolonelit po fillonte qÃ« tâi funksiononte sÃ«rish truri. Â«MÃ« kishin thÃ«nÃ« se kÃ«to kÃ«rkime kishin si qÃ«llim tÃ« rikuperonin punimet e dorÃ«s qÃ« ishin tÃ« pashpjegueshme dhe me origjinÃ« nga alienÃ«t.Â»

Â«Dhe ka gjasa tÃ« jetÃ« vÃ«rtet kÃ«shtuÂ» u pÃ«rgjigj Elisa. Â«TashmÃ« Ã«shtÃ« njÃ« mendim i pÃ«rhapur se kÃ«ta âZotaâ tÃ« famshÃ«m, qÃ« nÃ« kohÃ« tÃ« vjetra kishin ikur duke u sjellÃ« vÃ«rdallÃ« mbi TokÃ«, nuk do tÃ« kishin qenÃ« tjetÃ«r pÃ«rveÃ§se humanoidÃ« tÃ« ardhur nga njÃ« planet jashtÃ« sistemit tonÃ« diellor. Duke pasur parasysh teknologjinÃ« e tyre tÃ« lartÃ« dhe dijet e tyre tÃ« jashtÃ«zakonshme nÃ« fushÃ«n mjekÃ«sore dhe shkencore, nuk qe pastaj aq e vÃ«shtirÃ« qÃ« tÃ« ngatÃ«rroheshin me perÃ«nditÃ« tÃ« cilat ishin nÃ« gjendje tÃ« bÃ«nin kushedi se Ã§farÃ« mrekullish.Â»

Â«TamamÂ» e ndÃ«rpreu Xheku. Â«Edhe unÃ«, nÃ«se do mbÃ«rrija me njÃ« helikopter luftarak Apache nÃ« mes tÃ« njÃ« fisi tÃ« amazonÃ«s qendrore dhe do filloja tÃ« hidhja raketa ngado, mund tÃ« mÃ« ngatÃ«rronin me njÃ« perÃ«ndi tÃ« zemÃ«ruar.Â»

Â«Ky Ã«shtÃ« tamam efekti qÃ« duhet tÃ« kenÃ« prodhuar ato qenie mbi njerÃ«zit e kohÃ«s. Thuhet se, do tÃ« kenÃ« qenÃ« pikÃ«risht alienÃ«t qÃ« rrÃ«njosÃ«n farÃ«n e inteligjencÃ«s tek Homo Erectus, duke e shndÃ«rruar nÃ« kÃ«tÃ« mÃ«nyrÃ«, pÃ«rgjatÃ« disa dhjetÃ«ra mijÃ«ra viteve, nÃ« atÃ« qÃ« sot e njohim si Homo sapiens sapiens.Â»

Elisa vÃ«shtroi me vÃ«mendje kolonelin, i cili dukej se kishte njÃ« pamje gjithnjÃ« e mÃ« tÃ« habitur dhe vendosi tÃ« bÃ«nte njÃ« lojÃ« me krahÃ«marrje. Â«Me thÃ«nÃ« tÃ« vÃ«rtetÃ«n, si pÃ«rgjegjÃ«s i kÃ«tij misioni, besoja se ishe mÃ« i informuar.Â»

Â«Edhe unÃ« kÃ«shtu mendojaÂ» shfryu Xheku. Â«SiÃ§ duket, atje nÃ« parajsÃ« ndjekin gjithmonÃ« tÃ« njÃ«jtÃ«n filozofi: sa mÃ« pak tÃ« dish aq mÃ« mirÃ« Ã«shtÃ«Â». ZemÃ«rimi po fillonte tâia zinte vendin sentimentalizmit tÃ« mÃ«parshÃ«m.

Duke u bÃ«rÃ« e vetÃ«dijshme pÃ«r kÃ«tÃ«, Elisa mbÃ«shteti palmtopin mbi tryezÃ« dhe u afrua pak centimetra nga fytyra e kolonelit, qÃ« pÃ«r njÃ« Ã§ast mbajti frymÃ«n duke menduar se donte ta puthte, dhe tha Â«Tani vjen mÃ« e bukura.Â»

U kthye me njÃ« frymÃ« te vendi i saj dhe i tregoi njÃ« fotografi tjetÃ«r. Â«NdÃ«rkohÃ« qÃ« tÃ« gjithÃ« janÃ« hedhur nÃ« kÃ«rkim tÃ« kÃ«tij tÃ« famshmit âvarri i Zotaveâ, duke vajtur tÃ« rrÃ«mojnÃ« nÃ« mes tÃ« piramidave egjiptiane, varret e Zotave pÃ«r shkallÃ«n mÃ« sipÃ«rore, unÃ« kam formuluar njÃ« interpretim tjetÃ«r mbi atÃ« qÃ« Ã«shtÃ« gdhendur nÃ« pllakatÃ« dhe vÃ«rtet besoj qÃ« Ã«shtÃ« e sakta. Shiko kÃ«tuÂ» dhe i tregoi e kÃ«naqur njÃ« imazh pÃ«rshkrues tÃ« tekstit ashtu siÃ§ e kishte interpretuar.

TÃ« dy bashkÃ«punÃ«torÃ«t pÃ«rgjues tÃ« cilÃ«t, brenda makinÃ«s po dÃ«gjonin bisedÃ«n ndÃ«rmjet dy darkuesve, do tâu kishin dhÃ«nÃ« atyre krahun e djathtÃ« vetÃ«m qÃ« tÃ« mundnin tÃ« shihnin edhe ata foton qÃ« profesoresha po i tregonte kolonelit.

Â«Dreq!Â» shau trashaluqi. Â«Duhet tÃ« gjejmÃ« mÃ«nyrÃ«n pÃ«r tÃ« futur duart nÃ« atÃ« palmtop.Â»

Â«ShpresojmÃ« qÃ« tÃ« paktÃ«n njÃ«ri nga tÃ« dy, ta lexojÃ« me zÃ« tÃ« lartÃ«Â» shtoi ai i holli.

Â«ShpresojmÃ« qÃ« edhe kjo âdarkÃ«z romantikeâ tÃ« mbarojÃ« shpejt. U dÃ«rrmova duke ndenjur kÃ«tu jashtÃ« nÃ« errÃ«sirÃ«, dhe akoma mÃ« tepÃ«r, po vdes edhe pÃ«r tÃ« ngrÃ«nÃ«.Â»

Â«Uri? Po Ã§a thua? Ti qÃ« ke ngrÃ«nÃ« madje edhe pjesÃ«n time tÃ« panines.Â»

Â«Jo tÃ« gjithÃ«, i dashur. Kishte tepruar njÃ« dhe tani do ta llufisÂ» dhe ndÃ«rsa nÃ«nqeshte i kÃ«naqur, u rrotullua pÃ«r ta rimarrÃ« nga Ã§anta e mbÃ«shtetur nÃ« sediljen e mbrapme. Por nÃ« kohÃ«n qÃ« po kthehej, pÃ«rfundoi duke goditur gjurin, tamam mbi butonin e ndezjes sÃ« sistemit tÃ« regjistrimit i cili lÃ«shoi njÃ« biip tÃ« lehtÃ« dhe u fik.

Â«A do tÃ« bÃ«sh kujdes, o budalla i dreqit?Â» I holli, nxitoi duke u pÃ«rpjekur qÃ« tÃ« rindizte pajisjen. Â«Tani mÃ« duhet ta ndez pÃ«rsÃ«ri sistemin dhe do tÃ« mÃ« duhet tÃ« paktÃ«n njÃ« minutÃ«. Lutu qÃ« tÃ« mos jenÃ« duke thÃ«nÃ« ndonjÃ« gjÃ« me rÃ«ndÃ«si, pÃ«rndryshe kÃ«tÃ« herÃ« do tÃ« kap me shkelma bythÃ«sh, qÃ« kÃ«tu e deri nÃ« Gjirin Persik!Â»

Â«TÃ« kÃ«rkoj ndjesÃ«Â» tha trashaluqi me njÃ« fije zÃ«ri. Â«Besoj se tani Ã«shtÃ« ora qÃ« tÃ« vihem nÃ« dietÃ«.Â»

âZotat groposÃ«n vazon me pÃ«rmbajtjen e Ã§muar nÃ« jug tÃ« tempullit dhe urdhÃ«ruan popullin qÃ« tÃ« mos afrohet deri nÃ« rikthimin e tyre, pÃ«rndryshe katastrofa tÃ« tmerrshme do tÃ« derdheshin mbi tÃ« gjithÃ« njerÃ«zit. NÃ« mbrojtje tÃ« vendit, katÃ«r rojtarÃ« flakÃ«rues. â

Â«Ky Ã«shtÃ« deshifrimi imÂ» deklaroi Elisa me krenari. Â«Fjala e saktÃ« pÃ«r mua, nuk Ã«shtÃ« âvarriâ por âtempulliâ dhe Ziqqurati i Ur-it, ku unÃ« po zhvilloj kÃ«rkimet e mia, nuk Ã«shtÃ« gjÃ« tjetÃ«r veÃ§se njÃ« tempull i ngritur pÃ«r Zotat. Natyrisht, do tÃ« mÃ« thuash se nga kÃ«to anÃ« ka shumÃ« ZiqquratÃ«, asnjÃ« nuk Ã«shtÃ« aq afÃ«r me shtÃ«pinÃ« qÃ« i pÃ«rkiste atij qÃ«, supozohet hipotetikisht, se ka shkruar pllakatat: i dashuri ynÃ« Abraham.Â»

Â«ShumÃ« interesante.Â» Koloneli po analizonte me vÃ«mendje tekstin. Â«NÃ« tÃ« vÃ«rtetÃ«, ajo qÃ« tregohet nga tÃ« gjithÃ« si âShtÃ«pia e Abrahamitâ Ã«shtÃ« vetÃ«m disa qindra metra nga tempulli.Â»

Â«PÃ«r mÃ« tepÃ«r, nÃ«se ata do tÃ« kishin qenÃ« vÃ«rtet alienÃ«,Â» vazhdoi Elisa Â«imagjino se sa interesante mund tÃ« jetÃ« âvazojaâ pÃ«r ju ushtarakÃ«t. Ndoshta edhe shumÃ« mÃ« shumÃ« se âpÃ«rmbajtja e Ã§mueshmeâ.Â»

Xheku u mendua pÃ«r njÃ« Ã§ast, dhe pastaj tha: Â«Ja arsyeja e gjithÃ« kÃ«tij interesimi nga vetÃ« ELSAD-i. Vazoja e groposur mund tÃ« jetÃ« shumÃ« mÃ« tepÃ«r se thjesht njÃ« enÃ« dheu.Â»

Â«TÃ« lumtÃ«. Dhe tani, pak teatÃ«rÂ» u shpreh nÃ« mÃ«nyrÃ« teatrale Elisa. Â«Zonja dhe zotÃ«rinj, pÃ«r ju ja se Ã§farÃ« kam zbuluar sot nÃ« mÃ«ngjes.Â»

Preku ekranin dhe njÃ« foto e re u shfaq nÃ« palmtop. Â«Por qenka i njÃ«jti simbol qÃ« gjendej tek pllakataÂ» thirri Xheku.

Â«E saktÃ«. Por kÃ«tÃ« foto e kam bÃ«rÃ« sotÂ» u pÃ«rgjigj Elisa e kÃ«naqur. Â«Me sa duket Abrahami, pÃ«r tÃ« treguar âZotatâ, ka pÃ«rdorur tÃ« njÃ«jtÃ«n paraqitje qÃ« kishin pÃ«rdorur mÃ« pÃ«rpara SumerÃ«t: njÃ« yll me dymbÃ«dhjetÃ« planetÃ« rreth saj dhe qÃ«, fare papritur, e ka gjetur tÃ« gdhendur mbi kapakun e âenÃ«sâ qÃ« po sjellim nÃ« dritÃ«.Â»

Â«Mund edhe tÃ« mos ketÃ« ndonjÃ« domethÃ«nieÂ» komentoi Xheku. Â«Ndoshta Ã«shtÃ« vetÃ«m njÃ« rast. Simboli mund tÃ« ketÃ« edhe mijÃ«ra kuptime tÃ« tjera.Â»

Â«Ah po? Dhe atÃ«herÃ«, sipas teje, Ã§âÃ«shtÃ« kjo?Â» dhe i tregoi foton e fundit. Â«E kemi realizuar nga jashtÃ« enÃ«s me anÃ« tÃ« aparaturÃ«s sonÃ« me rreze X lÃ«vizÃ«se.Â»

Xheku nuk mundi tÃ« bÃ«nte gjÃ« veÃ§se tÃ« shqyente sytÃ« si i shastisur.

Подняться наверх

Читать книгу Rikthim Në Tokë - Danilo Clementoni - Страница 15

Nasiria â Darka

Nasiria â Darka