Читать книгу Shkrimtari - Danilo Clementoni - Страница 18

Pasadena, Kaliforni â Skuta

Sapo u hap dera, burri tepÃ«r i shÃ«ndoshÃ« u godit nga njÃ« rrymÃ« e kÃ«ndshme me ajÃ«r tÃ« freskÃ«t. Kondicioneri i dhomÃ«s, i ndezur qÃ« njÃ« mbrÃ«mje mÃ« parÃ«, e kishte bÃ«rÃ« punÃ«n e vet nÃ« mÃ«nyrÃ« fantastike.

Â«Ãa mrekullieÂ» tha. Â«Nuk po mundja ta duroja dot mÃ« atÃ« tÃ« nxehtÃ« asfiksues.Â»

Â«Sikur tÃ« vendosje tÃ« bÃ«je njÃ« dietÃ« serioze dhe tÃ« liroheshe nga gjithÃ« ai dhjamÃ« qÃ« mban me vete, i nxehti nuk do tÃ« tÃ« bezdiste edhe aq shumÃ«.Â»

Â«Por ti gjithmonÃ« me tulet e mia kapesh?Â»

Â«Quaji tule. Do mund tÃ« rrije pa merak njÃ« muaj pa ngrÃ«nÃ«Â» u shpreh tipi i hollÃ« qÃ« shpÃ«rtheu menjÃ«herÃ« pas kÃ«saj nÃ« njÃ« tÃ« qeshur me zÃ« tÃ« lartÃ«.

Â«Po bÃ«j sikur nuk e dÃ«gjova.Â»

Apartamenti i vogÃ«l qÃ« tÃ« dy e pÃ«rdornin si bazÃ« ishte rregulluar nÃ« mÃ«nyrÃ« krejtÃ«sisht spartane. NÃ« sallonin kryesor kishte vetÃ«m njÃ« tavolinÃ« tÃ« thjeshtÃ« druri nÃ« ngjyrÃ« tÃ« hapur me katÃ«r karrige nÃ« po atÃ« ngjyrÃ« dhe njÃ« divan tÃ« rÃ«ndÃ« ngjyrÃ« gri tÃ« errÃ«t me shiltet dhe krahÃ«t e ngrÃ«na. NÃ« qoshen nÃ« afÃ«rsi tÃ« derÃ«-dritares qÃ« shikonte mbi njÃ« oborr tÃ« trishtueshÃ«m, njÃ« vazo plastike ngjyrÃ« kafe mbante brenda ato Ã§ka kishin mbetur nga njÃ« lule Washingtonia Filifera e cila, pavarÃ«sisht rezistencÃ«s sÃ« saj ndaj klimÃ«s sÃ« thatÃ«, ishte tharÃ« disa javÃ« mÃ« parÃ« si pasojÃ« e mungesÃ«s sÃ« ujit. Banjoja tepÃ«r e vogÃ«l tregonte shenja tÃ« dukshme tÃ« neglizhencÃ«s. Disa pllaka kishin dalÃ« nga vendi dhe njolla tÃ« mÃ«dha tÃ« errÃ«ta mbi tavanin e dalÃ« boje dÃ«shmonin pÃ«r rrjedhje uji qÃ« asnjÃ«herÃ« nuk ishte ndrequr. Dy dhoma gjumi tepÃ«r tÃ« ngushta, secila me nga njÃ« krevat tÃ« vetÃ«m dhe njÃ« komodinÃ« tÃ« prishur, bashkÃ« me njÃ« aneks guzhine ku gjendej njÃ« mobilje tÃ« paktÃ«n njÃ«zet vite e vjetÃ«r, kompletonin gjithÃ§ka tjetÃ«r tÃ« atij tÃ« ashtuquajturit apartament.

Â«Natyrisht qÃ« pÃ«rsa i pÃ«rket shijeve nÃ« zgjedhjen e skutave, ti je vÃ«rtet mÃ« i miri, hÃ«Ã«?Â» komentoi tipi i gjatÃ« dhe i hollÃ«.

Â«Pse? ÃfarÃ« ka qÃ« nuk shkon nÃ« kÃ«tÃ« vend?Â»

Â«ÃshtÃ« njÃ« mishmash. Ja Ã§farÃ« ka qÃ« nuk shkon. KÃ«tu flasim gjithmonÃ« pÃ«r tÃ« bÃ«rÃ« njÃ« thes me pare por, nÃ« fund, katandisemi pÃ«rherÃ« nÃ« kÃ«to gjiriza tÃ« shpifur.Â»

Â«Por ti gjithmonÃ« ankoheshÂ» ia ktheu ai i shÃ«ndoshi. Â«TÃ« pÃ«rpiqemi se mos e vendosim kÃ«tÃ« gjÃ«nÃ« dhe do ta shohÃ«sh qÃ« do tÃ« rregullohemi njÃ« herÃ« e mirÃ«.Â»

Â«Epo, meqÃ« e thua ti... Puna Ã«shtÃ« se unÃ« nuk jam edhe aq i bindur.Â»

Â«Ec tani, mÃ« kalo kompjuterin portabÃ«l qÃ« tÃ« tregoj njÃ« gjÃ«.Â»

Tipi i hollÃ« mori nga mbrapa divanit njÃ« Ã§antÃ« tÃ« vogÃ«l tÃ« zezÃ« me rrip dhe nxori prej andej njÃ« notebook ngjyrÃ« gri tÃ« errÃ«t. E kqyri pÃ«r njÃ« Ã§ast pastaj ia kaloi shokut tÃ« tij qÃ« e vendosi mbi tavolinÃ« dhe e ndezi. NdenjÃ«n tÃ« dy pÃ«r pak duke vÃ«shtruar ekranin ndÃ«rkohÃ« qÃ« sistemi pÃ«rfundonte proÃ§edurÃ«n e ndezjes, derisa nÃ« njÃ« moment tÃ« caktuar, tipi i hollÃ« shfryu Â«Nuk i duroj dot mÃ« kÃ«to gjÃ«ra. Po kaloj orÃ« tÃ« tÃ«ra duke parÃ« kolona progresi, ora me rÃ«rÃ« qÃ« rrotullohen, azhornime tÃ« ndryshme... Si Ã«shtÃ« e mundur qÃ« nuk arrihet qÃ« tÃ« bÃ«het njÃ« kompjuter qÃ« tÃ« funksionojÃ« si televizor? Shtyp butonin dhe ndizet.Â»

Â«Tamam, do tÃ« ishte vÃ«rtet gjÃ« e bukur. Kurse unÃ«, gjÃ«ja qÃ« urrej mÃ« shumÃ« Ã«shtÃ« kur, pasi ke mbaruar sÃ« punuari dhe do ta fikÃ«sh pÃ«r tÃ« vajtur nÃ« shtÃ«pi, kompjuteri tÃ« paraqet njÃ« goxha mesazh ku shkruhet âMos e fik kompjuterin. Azhornimi i instalimit nga 1 nÃ« 325 Ã«shtÃ« duke u ekzekutuar...â dhe tÃ« takon tÃ« presÃ«sh gjysÃ«m ore ndÃ«rkohÃ« qÃ« bÃ«n ato punÃ«t e veta. Po a nuk mund tâi bÃ«nte qÃ« mÃ« parÃ« ato dreq azhornimesh? Duhej tÃ« mÃ« priste pikÃ«risht mua qÃ« tÃ« bÃ«hesha gati pÃ«r tâu larguar?Â»

Â«Eh, informatika. Ndoshta, programuesit qÃ« kanÃ« projektuar kÃ«to sisteme gÃ«zohen madje kur na shohin ne tÃ« shkretÃ«t e pakallur qÃ« shkatÃ«rrojmÃ« nervat para âkrijimeveâ tÃ« tyre.Â»

Â«Po thua se e bÃ«jnÃ« kastile?Â»

Â«NÃ«se mendon se sot, pÃ«r tÃ« shkruar njÃ« letÃ«r, nevojitet njÃ« kompjuter me njÃ« forcÃ« pÃ«rpunuese miliarda herÃ« mÃ« tÃ« madhe se ajo qÃ« misionet Apollo kanÃ« pÃ«rdorur pÃ«r tÃ« dÃ«rguar njeriun nÃ« hÃ«nÃ«, ma ha mendja se diÃ§ka Ã«shtÃ« duke shkuar keq nÃ« evoluimin teknologjik.Â»

Â«Por, ti je ekspertiÂ» komentoi ai i holli. Â«Me siguri qÃ«, kohÃ« kanÃ« humbur shumÃ« por pa kÃ«to pajisje tashmÃ« nuk do arrijmÃ« dot tÃ« shkojmÃ« as nÃ« banjÃ«.Â»

Â«LÃ«re fare, ec tani se mÃ« mirÃ« Ã«shtÃ«. Shiko mÃ« mirÃ« se Ã§farÃ« kam zbuluar gjatÃ« netÃ«ve tÃ« mia pa gjumÃ«.Â»

Burri trupmadh shfaqi mbi ekran njÃ« sÃ«rÃ« imazhesh qÃ« duhej tâi kishte marrÃ« nÃ« ndonjÃ« arkiv vÃ«rtet jo publik. Shfletoi disa prej tyre dhe pastaj tha Â«Ja pra. Ato qÃ« po sheh tani besoj se janÃ« njÃ« seri kombinimesh karakteresh kuneiforme, qÃ« janÃ« nÃ« gjendje tÃ« aktivizojnÃ« funksione tÃ« tjera shtesÃ« tÃ« kÃ«saj pajisjeje.Â»

Â«Po ku i ke marrÃ«?Â» pyeti i holli me habi.

Â«NÃ«se ta them, atÃ«herÃ« mÃ« duhet tÃ« tÃ« vras pastajÂ» iu pÃ«rgjigj trashaluqi me njÃ« pamje shumÃ« serioze.

Tipi i gjatÃ« dhe i hollÃ« ngeli pÃ«r njÃ« Ã§ast si i paralizuar pastaj e kuptoi qÃ« shoku i tij kishte bÃ«rÃ« siÃ§ dukej njÃ« shaka dhe, pasi i dha njÃ« goxha shkelm, tha Â«Je vÃ«rtet trap. Hajt pra mÃ« lÃ«r tÃ« shoh atÃ« zbulimin e parrÃ«fyeshÃ«m.Â»

Подняться наверх

Читать книгу Shkrimtari - Danilo Clementoni - Страница 18

Pasadena, Kaliforni â Skuta

Pasadena, Kaliforni â Skuta