Читать книгу Bachor. Bezradnik nieudacznych rodziców - Dominika Węcławek - Страница 14

Droga Bachora nie jest dla każdego. Jeśli wasze oczy zarosły lukrem, a detektor czarnego humoru to coś, czego wasza mama używa do sprawdzania czystości kafelków przy toalecie, zawróćcie, bo tu zaczyna się piekło.

Piszecie do mnie w listach o swych smutkach i obawach. Niejednokrotnie pytacie dlaczego, a właściwie: „Dlaczeeeeeeeeeeeeegooooooooooooooooo?!” (wykrzyczane głosem kogoś, kogo zepchnięto właśnie w przepaść). Otóż odpowiedź jest jedna – bo tak.

Niedawno napisał do mnie pan Wieńczysław z Małego Zadupia (przypominam, że imiona i miejsca zamieszkania zostały zmienione dla dobra bohaterów tekstu) i zechciał się podzielić swymi troskami: „Droga Madame de Bachory, wkrótce będziemy mieli dziecko”. (Jako kobieta stara i doświadczona przez potwory, westchnęłam, gdyż jestem empatyczna i bardzo mi przykro). „Jak się przygotować? Jak żyć?”. Otóż, drogi Wieńczysławie, jak by ci to powiedzieć, cóż… Za późno. Zdecydowanie za późno na takie pytania. Aktualnie wasz świat już przestał istnieć, spłonął, runął, a potem rozjechały go vogońskie buldożery, pozostawiając jedynie gwiezdny pył. Pozwolę sobie nadmienić, że nie stało się to wtedy, gdy na teście ciążowym nieubłaganie wypłynęły z białych odmętów dwie kreseczki, jedna pod literką „C”, a druga pod „T”, ani wtedy, gdy na monitorze USG zobaczyliście nieokreśloną glutoplazmę wśród szarzejących farfocli.

Ten świat runął w chwili, gdy zaczęliście uprawiać seks, bo każdy seks między kobietą i mężczyzną to potencjalna zgoda na przyzwanie potwora. Skoro zaniedbaliście edukację seksualną, to o czym my teraz mówimy? Możemy tylko przepisać pewne środki zaradcze.