Читать книгу Van au pair tot sub - Erwin Dijkstra - Страница 13
ОглавлениеDe stad in
Ook mijn halsband ging gelukkig af, ik voelde mij bevrijd en wat was het heftig.
”Gaat het?” vroeg Mrs. Paula. ”Kom, wij gaan naar boven, ik neem je rokje mee en je slipje.”
”Kan ik zo naar boven, Mrs. Paula?”
”Natuurlijk schat, jij zal vaak genoeg in je blootje lopen hoor. En als er mannen in huis zijn, dan gaan ze jou natuurlijk ook naakt zien, schat, daar ontkom je niet aan.”
”En mogen ze mij ook aanraken?” vraag ik naïef.
”Verona, nu is het even genoeg voor vandaag en stel niet meer zoveel vragen alsjeblieft, schat, morgen meer oké?”
”Ja sorry,” zei ik, ”maar ….”
”Nee, nu even geen maar meer schat, ga je douchen, ik ga naar de keuken en kleed je maar leuk aan, want wij gaan straks uit eten.” Wow, dacht ik, daar heb ik wel zin in, ik was erg opgelucht dat het voorbij was.
Na veertig minuten was ik opgefrist en gekleed, en zocht ik de keuken op. De sfeer in de villa liet mij niet onberoerd. Wat een ongekende luxe, en ik keek overal waar mijn ogen maar wilden kijken. Aangekomen in de keuken, stond er een wijntje voor mij klaar.
”Kom eens, Verona,” zei Mrs. Chaleen. Ik liep naar haar toe en Paula stond naast haar. ”Heb ik je te hard aangepakt, schat?”
”Ja, best wel,” zei ik, het werd mij even teveel dat hebt u gezien.”
”Ja, dat zag ik, schat, maar het moest even om te kijken waar jij te breken was, nu weet ik het. Wel moet ik je eerlijk zeggen, Verona, enkele van mijn vriendinnen zijn ook niet zo lief en kunnen streng uitvallen. Paula, zeg jij het.”
”Klopt, dat zal nog weleens wat traantjes kunnen opleveren, Verona. Maar ik heb goed nieuws voor jou, jij bent voor vijftig procent aangenomen, morgen is te hopen dat dokter Braunzinger er honderd van kan maken.”
”Dat zou fijn zijn,” zeg ik. Dan zoent Mrs. Chaleen mij, en legt Paula een arm om mijn middel. Het voelde goed, maar kon ik het aan? vroeg ik mij steeds meer af, moest ik er wel voor gaan?
”Kom, ga lekker zitten, schat. Wij hebben wel een glaasje overheerlijke wijn verdiend.” Paula zette hapjes en water op de tafel. ”Heb jij ook vragen, Verona?” vroeg Mrs. Chaleen.
”Ja nogal,” zei ik.
”Nou schat, laat eens horen.”
”Wat kan ik verwachten? Ik heb vaak gehoord of ik wel in uw vriendinnenclubje zou passen, hoe moet ik dat zien?”
”Nou Verona, wij hebben een eigen vriendinnenclubje opgezet van welgestelde dames uit ons milieu, die allemaal bi zijn. Wij wilden zeven jaar terug een eigen au pair voor onszelf hebben en aangezien het mijn idee was, heb ik het alleenrecht gekregen om mijn au pair c.q. subje, die gedienstig is voor onze lusten, uit te lenen. Toen zijn wij ook net zo toevallig als nu Brigitte tegen het lijf gelopen en hebben haar weten binnen te halen. En het is ons allen zo goed bevallen dat wij ermee door willen gaan. Paula was al enige tijd aan het zoeken nadat Brigitte een relatie kreeg met een van onze relaties. En Paula, die toevallig voor een paar dagen in Parijs was, werd verblind toen ze jou zag lopen.”
”Ja, ik was verbaasd dat Mrs. Paula mij zo vriendelijk aansprak, en het werd een verrassing die mij nog lang bij zal blijven. Ik dacht: krijg ik zomaar zo’n mooi cadeau en een visitekaartje? En u moest heel snel weg, mij verbaasd achterlatend.”
Er werd gelachen. ”Nou schat, jij moest eens weten hoe graag ik jou direct wel mee wilde nemen. Mrs. Chaleen, wat heb ik je gezegd?”
”Ja klopt. Jij belde mij en zei: ’Nou, Mrs. Chaleen, ik ben nu toch een oogappeltje tegen het lijf gelopen, het is bingo hoor.’”
”Maar hoe nu verder? Mag ik dat vragen?”
”Natuurlijk, Verona,” zei Mrs. Chaleen. ”Morgen om elf uur word jij bij dokter Braunzinger gebracht voor onderzoek, hij keurt jou compleet, zelfs in jouw sterretje. Hij zal mij een aanbeveling gaan doen en daar is het wachten op. Gedraag je zo goed mogelijk. Je moet tekenen dat jij de keuring geheel in vrije wil zult ondergaan. En de dokter vereffent de rekening in natura.”
”Hoe bedoelt u?” vraag ik naïef.
”Hij stuurt geen factuur maar daarentegen mag hij jou een penetrale injectie geven, schat.”
”Nee,” zeg ik geschrokken, ”u maakt een grapje.”
”Nee nee, Verona,” zei Paula, Mrs. Chaleen bijvallend, ”zo gebeurde het ook altijd met Brigitte en eens per maand ga je voor controle, dat doen wij allemaal namelijk.”
”U bedoelt dat ik word genomen door de dokter?”
”Inderdaad, dat is ons spel maandelijks. Daarnaast ga jij eens per maand voor onderzoek naar een kliniek, die is officieel. Maar dokter Braunzinger speelt graag voor ons de dokter. Hij is de man van een van onze vriendinnen, dus jij zult hem zeker nog regelmatig tegen het lijf lopen.”
”O mijn god,” zeg ik, ”dat is nogal wat. En op privéparty’s dan?” vraag ik naïef.
”Dan zijn er meestal meerdere meisjes aanwezig en kan jij gebruikt worden. Dat recht hebben alle mannen van hun vrouwen, en ook de dames kunnen jou meenemen naar het speelparadijs om jou te bespelen, dat is verboden terrein voor de mannen.”
”Mag ik nog nadenken, mevrouw?” vraag ik.
”Natuurlijk mag dat, schat, zolang jij nog niet gekeurd bent kan dat toch. Kom, neem je glas mee, wij gaan even lekker buiten zitten en daarna gaan wij straks lekker dineren, Verona.”
Ik vond de tuin en het buitenterras zo indrukwekkend mooi, ik keek mijn ogen uit.
”Je kunt morgen na de keuring lekker gaan zwemmen als je wilt. Kijk, ik wil het zo met jou maken, Verona,” zei Mrs. Chaleen, ”stel, jij wordt morgen goedgekeurd. Ik heb het contract klaarliggen, als jij het tekent en jij wilt onze ’au pair’ worden – tegen vrienden en familie zeg jij dat begrijp je …”
”Ja mevrouw.”
”… maar inhoudelijk ben jij mijn subje en ben jij overdag aangelijnd aan mijn zijde, besef dat goed, en gaat jouw opleiding beginnen. Het kan ook nog zo zijn dat ik jou voor een week naar een internaat ga sturen in Schotland.” Daar schrok ik nogal van, maar durfde niets te zeggen. ”Anderzijds wil ik ook zo tolerant zijn om jou een week de tijd te geven om na te denken en neem jij overmorgen de cabrio mee naar Barcelona en ga jij lekker naar jouw vriendin en ga het er even lekker van nemen.”
”U bedoelt dat ik met de cabrio naar Spanje mag?”
Ja, knikte mevrouw. ”Hij is verzekerd, maar kijk uit, het is bijna 500 pk, hij is bloedsnel, vooral in de bergen. Doe alsjeblieft rustig aan en geniet van het geluid.”
”O, u maakt mij gek.” Wat zal dat een belevenis zijn en wat zal Sara opkijken, dacht ik.
”Ik zou jouw vriendin niet alles zeggen wat je nu precies gaat doen. Zeg gewoon: ik ga een paar jaar als au pair bij een welgestelde familie werken en klaar is het.”
”Dat ga ik zeker zeggen. Ik kan het nauwelijks bevatten.”
”Maar schat, wij zijn er nog niet hè, voorlopig is er nog niets getekend.”
”Sorry, dat klopt mevrouw,” zei ik.
Als de glazen leeg zijn, stelt mevrouw voor om te gaan. Mevrouw sluit af en wij nemen de achteruitgang en gaan in een prachtige auto. Ik zie een Bentley staan. Wow, dacht ik, alsof ik thuis op een luxe bank zat.
”Verona, wij gaan even shoppen voor jou en daarna gaan wij dineren.”
”O wat leuk, gezellig,” zeg ik.
”Ja, jij hebt nog een nieuw topje van mij tegoed en een nieuwe bh toch?”
”Nou, dat hoeft niet hoor, mevrouw. Sorry, nee, laat maar hoor.”
”O nee, Verona, wij gaan even shoppen, schat,” zegt Mrs. Chaleen.
Toen wij dan eindelijk in de stad aankwamen, werd de auto op een bewaakte parking geparkeerd en wandelden wij de stad in. Ik werd liefdevol tussen de dames ingenomen. Dat raakte mij wel en deed mij goed, dat had ik niet verwacht gezien de blik die mevrouw mij had getoond thuis. Maar nu voelde het goed.
Wij kwamen in een chique shop. Ik dacht: maar dit is niet voor mij, dat zag ik meteen, veel te duur voor mij. De dames bekeken diverse topjes en vroegen mij na verloop van tijd: ”Wat vind jij hiervan, Verona?”
”Ja heel mooi,” zei ik, ”maar mevrouw, de prijs,” zei ik met een rood hoofd.
”Schat, ik vraag jou toch niet naar de prijs te kijken of wel soms?”
”Sorry mevrouw, ik weet niet wat ik moet zeggen, zo mooi.”
”En deze dan?” Ik slaakte een diepe zucht en keek Mrs. Paula aan. ”Ga passen,” zeiden ze. Ik dacht: zeshonderd euro voor twee topjes, dat is waanzinnig.
In het pashokje paste ik het aan en liet het toen zien.
”Wow Verona, echt te gek zo mooi.”
”Ja,” zei de winkelbediende, ”mevrouw, uiterst chique hoor.”
”Nu die andere even passen, Verona.”
”Oké,” zei ik en liep terug naar het pashokje. Ik trok de tweede aan en liet het vervolgens zien.
”Wow,” was de reactie, ”alles klopt, schat, nu nog graag een paar mooie rokjes,” zei Mrs. Chaleen tegen de verkoopster. O mijn god, nee, dacht ik, dat is te gek. Sprakeloos keek ik Mrs. Paula aan die mij in mijn arm kneep en mij maande stil te zijn als de verkoopster met twee beeldige rokjes aan komt zetten.
”Ga maar passen,” zeiden ze tegen mij.
In het pashokje trok ik het rokje aan, het stond mij onwijs mooi en ook de tweede, en liet het vervolgens zien.
”Mooi hoor schat, trek maar uit en kleed je maar weer aan.” Gezamenlijk twaalfhonderd euro, ik was in shock, hoe kon ik dat vergoeden?
Na te hebben afgerekend gingen wij nog naar een lingerieshop waar ik tien topsets cadeau kreeg die ik waanzinnig mooi vond.
”Dit is een cadeautje van ons beiden voor jou,” zeiden Mrs. Chaleen en Paula. Ik bedankte ze duizendmaal. Daar was ik enorm blij mee, van zoiets moois droomde ik weleens, maar was voor mij onbetaalbaar,. In totaal hadden ze zeventienhonderd euro betaald. Dan besef ik dat er nagenoeg geen weg meer terug is, zodat ik mij nog kan terugtrekken. Hoe en wat morgen? Het maakte mij wel erg nerveus.
Bepakt en bezakt liep ik met de tassen richting de auto, om ze in de kofferbak te plaatsen, waarna wij naar het restaurant gingen.
Nauwelijks zitten wij achter een glaasje wijn, als Mrs. Paula roept: ”Kijk nou wie daaraan komt: Brigitte.”
”Brigitte,” riep Mrs. Chaleen, ”wat leuk om jou te zien, schat. Wat kom jij hier doen?” Er werd heftig gezoend.
”Ik moet even een afspraak maken voor Georges, zodoende wipte ik hier even naar binnen. Hallo,” zei de mooie dame en gaf mij een hand.
”Verona,” zei ik, ”hallo.”
”Wie is Verona?”
”Dat wordt waarschijnlijk onze nieuwe au pair,” zei Mrs. Chaleen.
”O, geweldig, wat leuk, nou die zal in de smaak vallen bij de heren en de damesclub.”
”Ja, vind jij het een mooi meisje?”
”Nou zeg, mooi, Mrs. Chaleen, een beeldje toch of niet, Paula?”
”Jazeker Brigitte. Ik heb Verona enkele dagen geleden ontmoet in het parfummuseum in Parijs.”
”O, dat is geweldig. Nou, Verona, ik kan jou de baan zeker aanbevelen. Het is dikwijls spannend en heftig, maar je hebt verder een superleuk leven. Ga ervoor, schat, je bent nog jong toch?”
”Eenentwintig,” zei Paula.
”Nou, toe maar. Wat zullen de andere dames zeggen, Mrs. Chaleen?”
”Ik ben ook benieuwd,” zei ze.
”Maar ben jij al gekeurd?”
”Nee, morgen,” viel Chaleen haar bij.
”O, wat spannend, schat. Nou, die keuring is minder leuk, maar het is even nodig wil jij een luxeleventje leiden, schat. Hopelijk kom ik je nog een keer tegen op een party.”
”Vast wel,” zeiden Mrs. Chaleen en Paula.
”Nou sorry, ik moet gaan.” Er werd gekust en ook ik kreeg een liefdevolle kus. ”Sterkte morgen, Verona. Je kunt het, schat. Mooi meisje ben je hoor.” Ik lachte verlegen. ”Nog lekker een groentje, Mrs. Chaleen.”
”Jazeker,” kan Mrs. Chaleen nog zeggen.
”O ja zeker, daar is geen ontkomen aan,” lachte ze nog even. ”Succes dames en nog een fijn diner voor jullie straks.” En weg huppelde Brigitte.
”Nou, nu heb jij ook Brigitte gezien,” zei Mrs. Chaleen.
”Mooie dame,” zei ik.
”Wat heeft ze gehuild toen ze bij ons wegging, of niet Paula?”
”Ja klopt, maar zeven jaar is ook niet niks, ze was erg gewild en geliefd bij onze dames en relaties.”
”Of ik die kan evenaren, dat zal dus niet meevallen,” liet ik mij ontvallen.
”Nou, nou, Verona, jij hebt op een aantal punten meer voordelen hoor dan Brigitte.”
”O,” zeg ik verbaasd. ”Wat mag dat dan wel niet zijn, mevrouw?” vraag ik aarzelend, hopende dat het geen brutale vraag was.
”Daarmee wacht ik even tot morgen, nadat de keuring is geweest en wij gezamenlijk om de tafel zitten. Nu heeft het nog geen zin.”
Dan wordt het diner geserveerd.
