Читать книгу Van au pair tot sub - Erwin Dijkstra - Страница 17
ОглавлениеDineren met de heren
Om 21.00 uur kwamen wij bij een luxe restaurant aan en werden begeleid naar onze tafel, waar ik twee heren zag zitten. Ze keken zeer verrast.
”Nou Paul en Pascal, dit is Verona,” zei Mrs. Chaleen en kuste haar man en Pascal.
”Wow,” zeiden ze, ”dat is een verrassing zeg,” en ze gaven mij een hand en er werd gekust.
Lange tijd werd er over mij gesproken en wat er was gedaan. ”Hoe bevalt het?” vroegen ze na een eerste indruk, terwijl ze steeds naar mijn topje keken.
”Ja, om eerlijk te zijn, heftig meneer,” zei ik. ”Ik voel mij een beetje verdoofd, eerlijk gezegd.”
”Nou, weet je, Barbara en Silvia kwamen plotseling langs en jullie kennen Barbara, die wilde Verona even zien rondhuppelen en betasten.”
”O ja, dat zal Barbara ook eens niet doen, zeg, jij had het niet hoeven laten gebeuren, Chaleen.”
”Paul, jij weet hoe belangrijk Barbara voor ons is.”
”Dat weet ik, zeg, maar jij moet niet altijd toegeven aan haar belachelijkheid. Verona is er immers nog maar net. Jij mag ook een keer nee zeggen toch! Nou Verona,” zei meneer, ”trek het je niet te veel aan, schat, maar hoe vind je het bij ons?”
”Ja, ik kan niet anders zeggen dan dat het een sprookje is waarin u woont en ook van Mrs. Paula.”
”Dank je, Verona, maar jij bent klaar, hebben wij begrepen, om als docente voor de klas te gaan staan.”
”Ja klopt, meneer,” zei ik.
”Nou, schat, bij ons, als jij daarvoor gaat, zal jouw leven boeiend, inspirerend en opwindend zijn en leef jij in een luxe wereldje en zal jij bijzondere mensen leren kennen, aardig en minder aardig. Heb je alles gezien in ons huis?”
”Nee, nog niet het romantische steegje, daar wachten wij mee tot Verona een beslissing heeft genomen. Paul.”
”Oké,” zei meneer. ”daar is nog genoeg tijd voor. Wat vond jij van het speelparadijs van Mrs. Chaleen?”
”Ja, uitzonderlijk, meneer, maar ik heb daar geen ervaring in.”
”Dat is juist heel goed, schat, dan kan Mrs. Chaleen jou nog vormen naar haar handen, toch Paula?”
”Ja ja, natuurlijk, dat weet ze ook. Maar het zal niet gemakkelijk zijn voor Verona. Het is een zacht meisje, Paul,” zei Paula.
”Wij zullen jou wel verwennen hoor, Verona,” zei Pascal, ”dat komt best goed. Maar ga niet voor een paar centen voor de klas staan, dat kun je altijd nog doen.”
Het diner werd geserveerd en ik heb het mij heerlijk laten smaken. Als na het diner de dames naar de wc gaan, geeft Paul mij iets in de handen. Ik kijk: het is een briefje van duizend euro.
”Nee,” zeg ik, ”meneer, waarvoor?”
”Mondje dicht tegen mijn vrouw, voor jouw vakantie morgen,” zei hij. ”Het is van ons samen.”
”Dat kan ik niet aannemen.”
”Ik wil niets meer horen,” zegt Pascal.
”Stop het maar gauw weg,” zegt Paul. ”Wij hopen als jij terugkomt, Verona, dat jij zult blijven, het is voor ons goed en goed voor Mrs. Chaleen. Zij speelt graag de meesteres, jij weet wat dat is?”
”Ja, meneer,” zeg ik, ”in grote lijnen wel.”
Dan komen de dames terug en wordt er over mijn studietijd gepraat en in welk deel van Nederland ik woon. Al met al werd het een gezellige avond en was ik redelijk ontspannen geraakt.
Tegen twaalven waren wij thuis en hebben wij nog twee uurtjes op het terras gezeten zonder enige nare gebeurtenis of voorstel. Tot er werd besloten om te gaan slapen, en ik de volgende dag tegen tienen zou vertrekken naar Spanje, met een tussenstop in Perpignan, dat vond mevrouw beter voor mij, waar meneer het mee eens was. Ze zou morgenvroeg het hotel gaan reserveren, dat was namelijk zo gebeurd, hield mevrouw mij voor, ze heeft er contacten.
Na enkele zoenen vertrok ik naar mijn kamer en na de badkamer was ik blij in bed te kunnen gaan. De sprookjeskamer had een enorme indruk op mij gemaakt.
