Читать книгу Van au pair tot sub - Erwin Dijkstra - Страница 19

De aankomst in Barcelona

Om negen uur zat ik in de ontbijtzaal en genoot ik van mijn ontbijtje, en een heerlijke jus d’orange en koffie, toen ik een sms kreeg van mevrouw die mij een fijne reis naar Barcelona wenste en dat ik eerst moest gaan tanken.

Tegen half elf checkte ik uit. Ik haast mij even niet vandaag, dacht ik. En Sara weet dat ik nog tweehonderd kilometer heb af te leggen, en dat ik er tegen tweeën wel zal zijn, niet eerder. Ik tankte nog even af in Perpignan en zette mijn reis voort. Het was weer enorm kicken en vele mannen staken op de autoweg de hand naar mij omhoog. Wow, dacht ik, zo’n cabrio geeft je nogal aandacht.

En ik dacht na over de heerlijke dansavond, dat was even kicken om zoveel aandacht te krijgen, dacht ik even terug. En Fernando speelde ook nog in mijn hoofd, hij voelde dus dat ik gebruikt zou worden als dienstmeisje, maar waarom moest hij zeggen dat hij ook leuke hoeken in zijn huis had? Ja, dacht ik, u wilt mij daar wel even hebben staan, in mijn blote billen. Natuurlijk, welke man zou dat niet willen.

Al met al naderde ik langzamerhand de grens en Spanje was binnen mijn handbereik. Wow, dacht ik. Mijn leven stond op zijn kop, wat te doen en hoe stel ik mijn grenzen? Nee, tegen Mrs. Chaleen nul, nul kans, maar kan ik dat aan? Dat was mijn grote dilemma en de enge dames van haar clubje, wat had ik daarmee van doen? Ach, ze hadden mij bang gemaakt, dacht ik naïef, hoewel Barbara mij geen lieverdje leek, evenmin als Silvia. Natuurlijk leent mevrouw jou niet uit, dan zeg je dat toch. Zo zat ik mij moed in te praten. Dat laat je gewoon niet gebeuren, Verona, zo hard zal mevrouw het vast niet spelen.

Als ik Barcelona nader en tegen tweeën bij Sara haar huis aan kom rijden, zien ze mij aankomen en rennen op mij af. Wow, dat deed mij goed om zo welkom geheten te worden. Als ik de geweldige auto op de oprit stilzet, kijken ze hun ogen uit, en wordt er druk gezoend.

”Jeetje, Verona, wat is dit, schat, heb jij zo’n dure auto?”

”Nee,” lach ik, ”die mocht ik van mevrouw meenemen, ik mocht niet in mijn toet-toet zo’n afstand afleggen.”

”Nou, dat is even leuk zeg, wow, wat een auto zeg. Deze is nagelnieuw. Kom, schat, wij gaan op jouw komst drinken en heerlijk kletsen.”

Wij zaten heerlijk buiten en ze was reuze nieuwsgierig hoe het met mij ging en hoe mijn gesprek was verlopen op mijn sollicitatieafspraak.

”Nou, je kunt het zien, Sara, ik kreeg even een cabrio van anderhalve ton mee naar jullie. Sorry, ik moet even een app sturen dat ik goed ben aangekomen.”

”Natuurlijk, ga je gang, schat. Maar dan zal jij meer zijn dan alleen au pair, Verona, of niet soms?”

”Nee, echt niet,” zei ik, ”jij denkt toch niet dat ik mij laat gebruiken?”

”Nou nee, eerlijk gezegd niet,” zei Sara, maar ik voelde haar twijfel. Ik gooide het gesprek snel een andere richting uit en we spraken over haar werk en het werk van Jon.

Het werd een leuke middag en ’s avonds gingen wij uit eten op mijn uitnodiging, en zochten wij het bekende tapasrestaurant op waar het gezellig druk was. Het werd een te gekke avond en we hebben gezellig bij gekletst.

Het was iets tegen tweeën toen wij weer thuis waren. Daar hebben we nog even gezellig gepraat met een overheerlijke cappuccino en daarna naar bed.

De volgende dag moest Jon werken en was ik lekker met Sara alleen. Sara wilde mij de Sagrada Familia laten zien.

”Die moet je gezien hebben als je in Barcelona bent geweest,” zei Sara.

”Ja, heel graag,” zei ik. De heilige kathedraal ontworpen door Antoni Gaudí wilde ik ook dolgraag zien. Het werd een topdag en we hebben veel gelachen waar ik al een tijdje niet aan toe gekomen was, maar met Sara moest je wel lachen, haar verhalen waren altijd boeiend en inspirerend, ze had immers tien keer zoveel meer ervaring als ik. Daarmee vergeleken was ik inderdaad nog een groentje, zoals Mrs. Paula opmerkte.

Maar dan wil ik toch iets oprecht aan Sara vragen, als wij op een leuk terrasje zitten. Sara ziet mij denken en zegt: ”Waar denk jij aan, Verona? Je bent opeens een ­beetje afwezig.”

”O, sorry,” zei ik. ”Ik moest even over gisterenavond nadenken toen ik werd gevraagd door een charmante man om te dansen.”

”Heb jij dat gedaan?”

”Ja,” zei ik, ”de tango.”

”Kun jij die?” vroeg Sara, haar wenkbrauwen fronsend.

”Ja, die kan ik,” zei ik, ”ik heb vijf jaar op dansles gezeten.”

”O ja, dat is waar ook, schat. En jij vond het een leuke man?”

”Ja, ik heb twee keer gedanst en het publiek stond ademloos toe te kijken.”

”Hebben jullie samen iets gedronken?”

”Ja, meneer bood mij iets te drinken aan en dat heb ik gedaan. Maar hij nodigde mij ook uit om bij hem thuis te overnachten en nog even gezellig te zitten. Maar hij keek mij zo in mijn ogen dat ik er verlegen van werd, want hij zei … nu komt het: ’Ik heb vele leuke hoeken in mijn huis.’ Wat heeft hij daar nu mee bedoeld? Hij zei: ’Ik denk te weten wat jij nodig hebt, madame.’ Toen heb ik gezegd, omdat ik in de kleur schoot: ’Nu moet ik gaan, Fernando, sorry.’ Hij gaf mij nog een visitekaartje mee en zei: ’Als jij terugkomt, of advies nodig hebt, madame, ik zal er voor u zijn.’ Toen heb ik bedankt voor de leuke avond, er was ook nog een vriend bij hem, en ben toen weg gewandeld.”

”Verona, heb jij geen idee wat hij bedoelde?”

”Nee,” zeg ik, ”dat ik in de hoek moet staan misschien?”

”Juist schat, hij heeft aan jou gezien dat jij een masochistische inslag hebt, Verona, O, mijn god, dat jij dat niet doorhad, daarom keek hij jou ook zo strak in de ogen. Maar had jij warme gevoelens voor hem, of heeft hij dat gevoeld misschien tijdens het dansen?”

”Ik weet het niet. Ja, in de dans liet ik mij wel een ­beetje gaan, maar dat kwam mede door de wijn, ik had niet moeten dansen misschien, het is geen juiste combinatie dansen en wijn. En dan ook nog eens zo’n passionele dans als de tango. Ik ben mij verder van geen kwaad bewust, Sara.”

”Schat, luister, een kenner ziet het vrij snel.”

”Maar Sara,” vraag ik verbijsterd, ”hoe is dat aan mij te zien?”

”Sorry schat, jouw verlegen houding en jouw opstelling, jouw terughoudendheid. Een complimentje over jouw figuur en jij bloost al. Heeft die mevrouw waar jij op gesprek bent geweest dat ook gevoeld misschien, Verona? En heeft ze jou daarom weten te paaien? In de verwachting dat een leuk aanbod, en jou de nagelnieuwe cabrio mee te geven, jou wel door de knieën zou laten gaan? Wees eens eerlijk tegen Sara.” Tranen schoten in mijn ogen, ik viel door de mand. ”Ik weet genoeg, schat, maar schaam je niet voor mij, schat, jij kunt immers met mij alles bepraten, dat weet je drommels goed, schat.” Sara nam mij in haar armen. ”Heb jij na jouw ontmaagding nog wel eens intiem contact gehad met een jongen, schat?”

”Ja, twee keer,” zei ik, mijn tranen uit de ogen wrijvend.

”Dat was toch een knullige ervaring of niet soms?”

”Ja vreselijk,” zei ik.

”En hoelang is het geleden dat jij dan nu voor het laatst intiem met iemand bent geweest?”

”Wat erg,” zei ik, ”drie jaar.”

”Nee,” zei Sara verbaasd. Ja, knikte ik. Sara bestelde twee wijntjes en ons gesprek stagneerde door de ober. ”Schat, in Frankrijk en Spanje zijn wat andere temperaturen dan in Nederland. En mannen, maar ook dominante vrouwen, voelen aan welk meisje ze moeten hebben voor een dergelijk spel. Ik vond het al een uitzonderlijk verhaal,” zei Sara, ”au pair en geen kinderen en een rijke familie. Heb jij het hele huis gezien, Verona?” vraagt Sara, met de inmiddels gebrachte wijn in haar hand.

”Ja,” zei ik.

”En hebben ze stoute dingen in huis?”

”Zo mag je het wel noemen,” zei ik.

”Wow, Verona, het lijkt mij wel krankzinnig wat je mij vertelt, maar ook wel opwindend. Wat versta jij onder stoute dingen, Verona?” Ik kon het niet zeggen en staarde voor mij uit. ”Weet je, schat, jij moet jouw eigen hart gaan volgen, waar jij je goed bij voelt en je niets van een ander aantrekken. Het zal wel even iets anders zijn dan als docente voor de klas te gaan staan, maar eerlijk gezegd, ik vrees dat jij dat niet aan zal kunnen. Jij bent niet streng genoeg en daar prikken die etters van kinderen zo doorheen tegenwoordig. Als jij een mooi salaris kunt verdienen, wie zal jou tegen moeten houden? Denk zo, je bent een ervaring rijker als je het gedaan hebt. Weet jij wat een sub is, Verona?” vroeg Sara aan mij.

”Ja,” zei ik, ”dat weet ik inmiddels.”

”Het is algemeen bekend, Verona, dat in de hogere kringen aan sm wordt gedaan. Hebben ze misschien een sm-ruimte?”

”Ja, om eerlijk tegen jou te zijn, een hele bijzondere, mag ik wel zeggen. Ik was sprakeloos toen ik het zag. En een bar in de kelder. Ze hebben twee zwembaden, eentje ondergronds en een bovengronds, een eigen fitnessruimte, een sauna, alles meer dan luxe, mag ik wel zeggen.”

”Wat gebeurde er toen jij dat zag?”

”Ik sloeg dicht,” zei ik.

”En wat deed mevrouw met jou?” Ik keek Sara aan en kon het niet zeggen. ”Vertel het mij, schat,” zei Sara.

”Ze deed mij een rode halsband om met een kort riempje en heeft mij meegetrokken door de ruimte. Er was nog een romantisch steegje, maar dat mocht ik later zien, aangezien de sleutel boven lag.”

”Heb jij aangelijnd gelopen met mevrouw?”

”Ja, zelfs door de tuin.”

”Nee, dat geloof ik niet,” zei Sara.

”Ja, echt waar,” zei ik. ”Op het terras werd het pas losgemaakt en zei mevrouw: ’Dit kan jij verwachten als jij de uitdaging aandurft, Verona.’”

”Mijn god, wat spannend, Verona, en wat is ze precies met jou van plan, word je intiem gebruikt?”

”Daar heeft ze niet echt op gereageerd, maar wel dat ik zonder inspraak haar speeltje zal zijn, dat met strenge hand zal worden geregeerd.” Ik besef dat ik Sara te veel zit te vertellen, ik sla te ver door. Maar Sara steunt mij juist.

”Ik weet niet wat jij kunt verdienen, Verona, maar als jij daarmee tevreden bent, dan zou het weleens een hele spannende tijd in jouw leven kunnen worden. Hebben ze vaker een meisje als sub gehad?”

”Ja, zeven jaar,” zei ik, ”die is nu getrouwd met een rijke relatie van mevrouw. Ik heb haar gezien in het restaurant toen wij uit eten waren. Een mooie dame. Ze zei mij hopelijk nog eens te zien, ze had een uitzonderlijke tijd gehad en heeft gehuild toen ze moest stoppen omdat ze een relatie kreeg.” Ook vertelde ik van mijn logeerkamer en badkamer.

”Wat staat jou in de weg om het niet te doen?” hield Sara mij voor.

”Ik moet tekenen voor drie jaar.”

”O hallo, dat is even niet niks.”

”En dan mag ik de auto na die tijd houden.”

”Nou, dan wist ik het wel, ik zou ervoor gaan. Je verkeert in een ondenkbare luxe omgeving en je leert bijzondere welgestelde mensen kennen, wie weet ben jij net zo gelukkig als Brigitte en kom jij ook een leuke man tegen waar jij verliefd op wordt.” Ik was blij met de steun van Sara, het zou een stuk gemakkelijker zijn nu om tot een beslissing te komen. ”Wow Verona, wat een verhaal zeg. Jeetje schat, dat had ik niet zien aankomen, eerlijk gezegd.”

”Alsjeblieft,” zei ik, ”wil jij er niet met Jon over praten?”

”Dat beloof ik jou met de hand op mijn hart, dit is alleen onder ons en dat zal het blijven.”

”Dank je,” zei ik en kuste haar.

”Maar zou jij nu niet op de terugreis nog langs Fernando willen gaan en kijken of je een leuke klik met hem kan krijgen?”

”O Sara, Fernando is tegen de vijftig, hij kon mijn vader zijn.”

”Toch heeft hij indruk op jou gemaakt.”

”Ja, dat zeker, Sara.”

”Hier in Spanje en Frankrijk komt het genoeg voor dat er een leeftijdsverschil is van meer dan vijfentwintig jaar, Verona, dat is niets om je voor te schamen, integendeel juist. Het is geen Nederland, schat, met alle vooroordelen en geroddel. Weet mevrouw wanneer jij terugkomt of wordt verwacht?”

”Ja, zondag officieel,” zei ik. ”Maar ik kan onmogelijk zeggen, want zij heeft ook het hotel geboekt in Perpignan, dat ik later kom omdat ik iemand heb leren kennen die ik nader wil leren kennen.”

”Nee, dat is begrijpelijk. Je zou kunnen zeggen dat jij nog een paar dagen bij mij wilt zijn, of dat oké is. Ik zou het gewoon voorstellen. Of jij gaat een dag eerder bij ons vandaan, en dat hoef jij niet te zeggen toch?” Mijn hoofd tolt, ik moet nadenken. ”Nou, schat, wij hebben nog genoeg tijd, kom, wij gaan wat eten. Wat zullen wij bestellen?”

”Laten wij pizza doen.”

”Mijn instemming,” zei Sara. ”Wij hoeven niet snel naar huis, want Jon komt morgen pas weer thuis. Hij is op congres naar Madrid.”

”Gaat het goed met jullie relatie?” vroeg ik belangstellend.

”Ja, Jon is alles voor mij, wij kunnen erg goed met elkaar praten en lachen ook heel wat af.”

”Nou, dat is fijn om te horen,” zei ik.

Dan komen wij bekenden van Sara tegen en stel ik mij netjes voor. Gezamenlijk werd er heerlijk gekletst over allerlei thema’s. Het werd een onwijze dag en avond.

Als wij ver na middernacht thuiskomen, stelt Sara voor om de volgende dag naar Park Güell te gaan.

”Heel graag,” zeg ik, ”dat stond nog op mijn verlanglijstje.”

Als wij dan besluiten te slapen, kussen wij elkaar een goedenacht.