Читать книгу Le maccheronee - Folengo Teofilo - Страница 11

DE SEIPSO

Оглавление

305 Vado per hunc boscum solus, chiamoque Zaninam,

ut chiamat vitulum vacca dolenta suum.

Cursitat huc illuc, nescit retrovare fiolum,

smergolat echisonis per nemus omne cridis.

Fert altam codam, se trigat, stendit orecchias,

310 an scoltet puttum forte boare suum.

Heu quia nil sentit, nec sentiet omnibus annis,

namque suum pignus dulce becarus habet.

Plangens tandem aliquo se firmat sola sub antro,

nulla dat nerba cibum, nulla dat unda bibum.

315 Me rursum trasportat amor de more cavalli,

quem smaniare facit vista cavalla procul.

Raspat et antrattum soghae retinacula spezzat,

longeque fameio retro cridante fugit.

It rognendo viam, sofiat per utrumque canalem,

320 cercat equam, sed non pazzus acattat equam.

Dicere nil zovat famulo:—Sta, bestia, pru, sta;—

nilque in crevello mostra biava trigat.

Sola tamen potis est illum firmare cavalla,

sic me, sic heu me sola Zanina potest.

325 Scorrozzata tamen stat semper gnecca Tonello,

nec causam sdegni vult mihi dire sui.

Me non ascoltat lachrymantem more putini,

cui perdonanzam sic peto, sic ve crido:

—Oyme, Zanina, tuum spresias ne ingrata Tonellum,

330 o plus calcagnis dura Zanina meis.

Qualem terrenum ghiazzarum tempore vango,

quum nil gasones vanga zelata forat,

talem surda tuam reputo rigidescere voiam,

non piat orecchias ulla preghera tuas.

335 Nocte levo susum, sono pivam, canto Rosinam,

cantoque: Para foras, belle Gianole, capras.

Tu matinadis incagas, tuque sonettis.

Heu libertatis venditor omnis amans!—

Quomodo supportas istud, fraschetta Cupido?

340 Est braga iam capiti facta beretta meo.

Ad corpus sanctae, volo blastemare, Nefissae,

nulla est affannis doia paranda meis.

Hanc amo poltronam, quid amo? magis immo botyri

more scolor, nec non sulphuris igne coquor.

345 Ipsa tamen vecchio plus ostinata muletto,

calcibus hinc chioccat, morsibus inde piat.

Le maccheronee

Подняться наверх