Читать книгу Le maccheronee - Folengo Teofilo - Страница 20

980 BI. Tu solus, Tonnelle, iacens stravacatus in umbra.

castrono similis cum nullas mastegat herbas,

quas phantasias per zuccam volvis adessum?

nonne soles fazzam mihi promere semper alegram?

TO. Ecquis es, ut venias amalato rumpere testam?

985 vade viam, curaque tuas seguitare pedatas.

BI. Dextrius, o Tonelle, pocum, quid faris amico?

siccine me primo vis tractu pellere boschis?

scire tuas opto poenas, dabo forte reparum,

ne dubita, semper qualchus retrovatur aiuttus.

990 TO. Quem, streppone, dabis, vel quem dare credis aiuttum?

nonne es bastevolus mihi descalzare stivallos,

et, macarone, putas me consolare parolis?

hinc te tolle viam, dico, tu anchora manebis?

BI. Nolo andare, quis es, qui sic bravose comandas?

995 si non basto tibi frustos sgambare stivallos,

bastabo e panza fortasse cavare budellas.

Quid, Tonelle, bravas? an fors non nosco Tonellum?

scis modo quid cercas? sed praestat mittere garam.

Vult hic contra alios sdegnum smaltire Zaninae.

1000 TO. Si, Bigoline, tuum velles compire caminum,

inter nos similis non orta baruffa fuisset.

BI. Quis dedit impazzum? duo sto lontane cavezzos;

at scio bisognum; o quam bona sonzia boschi

ungeret un trattum tibi brazzos atque schenazzam!

1005 tanta tuo fugeret fors fors de ventre matana,

scordaresque bragas Menghi, scufiamque Zaninae.

TO. O Bigoline, nisi guardes quod dicis, amici

non erimus, taceas, faciesque tacendo bel'opram.

BI. Tu prius in coleram nulla ragione salisti:

1010 sic prius est licitum te stare tacendo quietum.

Guarda istam frascam, quam tanta superbia brancat!

TO. Tu mihi non unam sed noias mille dedisti,

quas supportandas non amplius esse putamus.

BI. Scilicet andamus vignas taiare novellas:

1015 ut de nocte meas taiasti, deque polaro

Zamboni septem robasti, ladre, galinas.

Immo (quid alterius damnum scuitare bisognat?)

nonne meas gallis, gallinis atque polastris

continuo stanzas, cortivum, tectaque vodas?

1020 TO. Hui! rex parlat, loquitur reverentia papae,

qui tot habet stanzas, tot habet miracula rerum.

Me porcile tuum (scelus est chiamare fenilum)

vili compactum fango, marcisque canellis

sgallinasse baias? o cancar, guarda quod inquit,

1025 guarda quod hic furfans, furfantum gloria, parlat!

vix pollastruzzum sua coniunx nutrit in anno,

et bravat plenum tot rebus habere casalem.

Scilicet a vestris pendet gula nostra galinis.

Veruni quis nescit te nocte catasse Zanolum,

1030 dum quattus quattus stabas post terga fenili,

ut sibi tunc natum posses robbare caprettum?

ille sed accortus fingens dormire bofabat,

te tamen occhiatum pridem scaltritus habebat.

Interea dum tu levibus calcagnibus ibas

1035 atque caprettinum subito arraffare parabas,

in pede saltatus, preso bastone, Zanolus

—Dayque lupo, day, dayquelupo,—pieno ore cridabat,

teque bonis stringhis caricans tutavia scapantem,

velles non velles, fecit deponere furtum.

1040 BI. O quales retrovat falsas hic boia fusaras!

dicere praesumis me bastonasse Zanolum,

me, qui bastarem Gattam affrontare Melatam

aut Bertolottum marchesca in gente Coionem?

ecquis erit tanti, qui se scire istud avantet?

1045 TO. Hoc scio, sed melius tua schena scit illa provando,

talis et impresae durat signale sinhoram,

namque videtur adhuc gesiae taccata solaro

mazza gropolosi cornalis more trophaei,

cui traxit noster Bigolinus tergore scorzam.

1050 BI. Doh facies drittum tales non dire cotalas,

ne cum cervello rupto porteris acasam.

Fors ego spoiavi, forcas montando, picatum,

ceu tu spoiasti, cui nec camisola remansit?

TO. Ergo age, si piccant ladros, piccaberis ipse,

1055 teque meum iuxta morem spoiabo ladronem,

et promitto tibi nec solam linquere bragam.

BI. Fac sennum matti, taceas, Tonnelle, nec ultra

quas habeo ad nasum voias incendere vespas.

TO. Non vespas, Bigoline, tuas ego stimo coellum,

1060 nec mancum impletur galabronis testa Tonelli.

BI. Non plus supporto, volo sbizerire matanam,

accipe pugnadam, tua sic, sta saldus, un'altram

en pia non mancum meiorem, tun fugis? ecce

tertia…

TO. Quid pensas me spaventare?

BI. Videbis.

1065 TO. Non tibi tres pugnos parco, me cancar amazzet.

Hic etiam tuus est, an sic? sta salde, quid inquis?

non facio stimam de te, poltrone, ceresam.

BI. Non stimam facis? an talem me ferre bufettum?

certe non patiar; si possum supra ganassam

1070 hanc dare tartuffam, guarda, te verbero, tach tach.

TO. Tu quoque tach tich toch, an plus? spudas ne cruorem?

quid bravaris adhuc?… heu casco…

BI. Res bene vadit.

TO. Horsu, ne facias, oy oyme, parce Tonello.

BI. Tof tof.

TO. Oyme, caput, mea trippa, meaeque ganassae!

1075 BI. An tibi non anchum callant, manigolde, bravarae?

an mihi vis etiam repetare? quid esse putabis?

es nondum satius? volo te tractare per altram

ecce viam.

TO. Bigoline, sinas me stare, quid oyme,

oy quia me striccat, mihi me baricocola streppat!

1080 BI. Te castrare volo, smemorabis forte Zaninam.

TO. Dico tibi, me stare sinas, oy, oyme, diavol!

SA. Sentio rumorem, quid erit? volo cernere factum.

TO. Straccus es anchoram? non, non: volo perdere vitam.

BI. Quomodo se sforzat de sopra venire gaioffus!

1085 non, Tonelle, viam coepisti, appunta gaiarde.

Tu ne putas nostris te te subtrare ginocchis?..

O fortuna, quid hoc superor!

TO. Sta saldus, an istud

esse putas falsum quia tandem supra venivi?

sta, boiazza, super veni, volo rendere tonfas,

1090 rendere panzadas, tot goffos, totque bufettos,

atque sonaiorum striccamina dira meorum.

BI. Te bene guardabis, quid agis? meus oyme galonus…

TO. Expecta, donec pedibus tibi panza foletur,

sic sic in tinis uvas calcare solemus.

BI. Chiap chiap.

1095 TO. Allentas sic sic, asinazze, corezas?

BI. Parco tibi, Tonelle, mihi quoque parce tapino.

Heu mea panza, lof, heu, lof, lof, crepabo daverum.

TO. Ah manigoldorum puzzor, fex, stronzus et oybo:

aium mangiasti, tuus aium venter amorbat.

1100 SA. Quid facitis, cancar? horsu, Tonelle, padimma,

lassa Bigolinum, quo tanta est quaestio? lassa.

BI. O quia sum mortus, mi mi Salvigne, ribaldum

hunc tira dadossum; da, da, compagne, socorsum.

TO. Non, Salvigne, tibi noiam fecisse recordor,

1105 qua propter nostris ne te trammitte baruffis.

Nescis quam peius me tambussabat adessum?

SA. Ah, Tonelle, precor, quo smania tanta, Tonelle;

cui dico?

BI. Salvigne, iuva.

SA. Tonelle galante,

fac mihi gratiolam solam, sta denique susum.

1110 TO. Hic mihi promittat pacem sic stratus arenae,

tuque segurtatem fac illi, quod mihi pacem

tam longo servet quam longo tempore vivat.

SA. Hic bene promittet, sic te, Tonelle, seguro;

quod sic non faciet, tibi carrum spondeo foeni

1115 mazatichi, quo se tua vacca Bonella satollet.

Nonne petis pacem, vel das, Bigoline, Tonello?

BI. Ah Salvigne, mihi nimis haec iniuria pesat.

Sentio sub calzis eius gravibusque zenocchis

mudandam imbratasse meam, dum copia sborrat

1120 multa corezarum, dumque os suspirat abassum,

et dabo, sive petam sic sic menchionice pacem?

Attamen importat multum, quum quaia tenetur

ungue sparaverii, vel quum sorighinus in ore

vivit adhuc iuvenis gatti, qui forte scapabit,

1125 sit pax; ista tuum firmetur propter amorem.

SA. O bene pensatum! virtus sanctissima pax est.

Iret a brodettum sine pace creatio rerum.

Surgite, compagni; nulla est offesa tra vobis,

ponite post schenam cerebrum, scordate parolas

1130 in colera dictas; basa, Bigoline, Tonellum,

tuque simelmenter Bigolinum basa, Tonelle.

Ambo venite simul mecum coenare staseram,

nam simul expectat nos dudum paper arostum.