Читать книгу Le maccheronee - Folengo Teofilo - Страница 5

25 Tempus erat quando flores primavera galantos

spantegat, et freddam scolat Apollo brinam.

Sancta facit saltare foras Agnesa lusertas,

serpaque scorzato corpore laeta godit.

Capra petit caprum, chiamatque cavalla cavallum,

30 quaeque sibi charum cercat osella virum.

Invernata novas armenta biolcus ad herbas

menat, et ad torum calda vedella fugit.

Boschicolae frifolat Philomelae gorga per umbras,

datque suos primo rondina mane sonos.

35 Te tunc ante meos oculos desgratia duxit,

o Zannina, gulae corda gaiarda meae.

Vix et apena tuum vidi gregnare bochinum,

illico balestram discaricavit Amor.

Discaricavit Amor talem, mihi crede, sagittam,

40 ut pro te veluti pegola nigra bruser.

Sola, precor, mea sis, mea sis tu sola morosa,

sic tuus aeterno tempore drudus ero.

Omnibus in rebus contentor habere sodalem,

compagnum dulci non in amore volo.

45 Si nil gnecca tuo fueris, Zannina, Tonello,

non mitriam summi ferre bramabo papae.

Deh! per amore Dei, si te amo, dic mihi verum:

num migolam pro me dulcis amoris habes?

non ingannor, habes, quia sic natura comandat:

50 —O brigata, volo, quisquis amatur amet.